มิใช่ “เงิน” ที่หล่นจากเป๋า ขอบคุณที่จะใช้อย่าง “เห็น
ผมขอทำหน้าที่ร่วมบันทึกถึงเหตุการณ์สำคัญอีกเหตุการณ์หนึ่งของประเทศไทยที่เกิดขึ้นในปลายเดือนกันยายน 2567 เป็นต้นมา และเป็นข่าวหัวใหญ่ของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ
ผมขอทำหน้าที่ร่วมบันทึกถึงเหตุการณ์สำคัญอีกเหตุการณ์หนึ่งของประเทศไทยที่เกิดขึ้นในปลายเดือนกันยายน 2567 เป็นต้นมา และเป็นข่าวหัวใหญ่ของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ
เมื่อวานนี้ผมเขียนถึงการเปิดตัวอย่างเป็นทางการของ “บริษัท ไทยรัฐ โลจิสติคส์” ธุรกิจใหม่ของไทยรัฐกรุ๊ป แล้วไปลงท้ายว่าบริษัทเกิดใหม่ของเราบริษัทนี้เป็นผลพวงมาจาก “วิสัยทัศน์” ของท่าน ผอ.กำพล วัชรพล ผู้ก่อตั้งหนังสือพิมพ์ไทยรัฐนั่นเอง
วันนี้ (จันทร์ที่ 8 กรกฎาคม 2567) ตั้งแต่เวลา 14.30 น.เป็นต้นไป จนถึง 17.30 น. ณ ห้องประชุมใหญ่ อาคาร 17 ชั้น 11 ถนนวิภาวดีรังสิต จะมีพิธีเปิดบริษัทใหม่ในเครือไทยรัฐ กรุ๊ป ขึ้นอีก บริษัทหนึ่ง…
ผ่าง! ผ่าง! มาแล้วครับข้อเขียนประจำปีของคอลัมน์นี้ เพราะเขียนมาทุกปีไม่เคยขาดแม้แต่ปีเดียว นับตั้งแต่ปี 2516 ที่คอลัมน์ “เหะหะพาที” และคอลัมน์ “ซูมซอกแซก” ถือกำเนิดขึ้นในหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ
วันที่ 27 ธันวาคม 2566 เป็นวันคล้ายวันเกิดปีที่ 104 ของ ผอ.กำพล วัชรพล อดีตผู้อำนวยการและผู้ก่อตั้งหนังสือพิมพ์ไทยรัฐอันเป็นรากฐานของ “สื่อ” ต่างๆ ในเครือไทยรัฐกรุ๊ป โดยเฉพาะ “ไทยรัฐออนไลน์” และ “ไทยรัฐทีวี” ช่อง 32 ที่พี่น้องประชาชนชาวไทยรู้จักคุ้นเคยกันอย่างดียิ่งในปัจจุบันนี้
วันอาทิตย์ที่ 24 ธันวาคม 2566 ที่จะถึงนี้จะมีงานเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่มากในทัศนะของพวกเราชาวหนังสือพิมพ์ที่หอประชุมเมืองไทยประกันชีวิต ถนนรัชดาภิเษก ตั้งแต่เวลา 13.00–15.00 น.
จู่ๆ เมื่อวานนี้เอง “เฟซบุ๊ก” ก็ดีดข่าวที่ Friend ผมคนหนึ่งแชร์เอาไว้ขึ้นมาให้ผมอ่าน…พาดหัวข่าวว่า “เตรียมพบ กีฬาสยามรายวัน โดยทีมงานสยามกีฬา…บนแผงและเซเว่น-อีเลฟเว่นทั่วประเทศ วันที่ 5 ธันวาคมนี้”
ในฐานะคนที่อยู่ในแวดวงหนังสือพิมพ์คนหนึ่ง และตกอยู่ในภาวะการต่อสู้ยกสุดท้ายของอาชีพนี้ ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับสื่อหนังสือพิมพ์ กระดาษ ทั่วโลก…ดังนั้นไม่ว่าจะเดินทางไปประเทศไหน ผมมักจะหาโอกาสไปเดินสำรวจตลาดหนังสือพิมพ์ของประเทศนั้นอยู่เสมอๆ ว่าสถานการณ์ล่าสุดเป็นอย่างไร
สัปดาห์หน้า “สภาการสื่อมวลชนแห่งชาติ” หรือเดิมคือ “สภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติ” ที่ก่อตั้งมาตั้งแต่วันที่ 4 กรกฎาคม 2540 ก็จะครบรอบปีที่ 26 แล้วครับ
เมื่อวานนี้ผมเขียนถึงแผงหนังสือพิมพ์สุดท้ายในหมู่บ้านผมที่จำเป็นต้องปิดตัวเองไปตามสถานการณ์ของโลกยุคดิจิทัล ทำให้สื่อกระดาษทั้งหลาย ทั้งรายเดือน รายสัปดาห์ และรายวันต่างทยอยปิดตัวกันไปจนเหลือจำหน่ายน้อยมากตามแผงต่างๆ