คิดถึง “ทฤษฎี” พัฒนาชาติ “4 ปัจจัย” ไปสู่ความสำเร็จ
เพื่อนฝูงนักเศรษฐศาสตร์ของผมคนหนึ่งเคยเขียนสูตรความสำเร็จในการพัฒนาประเทศส่งมาให้ผมเมื่อหลายๆ ปีก่อนโน้น แต่ช่วงนั้นจะด้วยอะไรไม่ทราบผมไม่ได้นำลง
เพื่อนฝูงนักเศรษฐศาสตร์ของผมคนหนึ่งเคยเขียนสูตรความสำเร็จในการพัฒนาประเทศส่งมาให้ผมเมื่อหลายๆ ปีก่อนโน้น แต่ช่วงนั้นจะด้วยอะไรไม่ทราบผมไม่ได้นำลง
เป็นอันว่าชัดเจนพันเปอร์เซ็นต์แล้วนะครับ สำหรับการกลับมาสู่สนามการเมืองของ ดร.สมคิด จาตุศรีพิทักษ์ ซึ่งยื่นใบสมัครเป็นสมาชิกพรรคสร้างอนาคตไทย (สอท.) เรียบร้อยโรงเรียนไทยไปเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา
นึกว่าในช่วงเวลาที่นายกรัฐมนตรีตัวจริงไม่สามารถปฏิบัติงานในหน้าที่นายกรัฐมนตรีได้ เพราะศาลรัฐธรรมนูญมีคำสั่งให้หยุดระหว่างพิจารณาคำร้องเรื่องดำรงตำแหน่งครบ 8 ปีเมื่อใด…จะทำให้การบริหารบ้านเมืองหยุดชะงักติดขัดโน่นติดขัดนี่
ทุกครั้งที่มีเหตุวุ่นวายทางการเมือง หรือมีการทะเลาะเบาะแว้ง เพราะขัดแย้งทางด้านความคิดความเชื่อระหว่างบุคคล 2 กลุ่ม หรือหลายๆกลุ่ม จนนำไปสู่การเผชิญหน้าและมีแนวโน้มว่าจะหยุดไม่อยู่ อันจะทำให้บ้านเมืองได้รับความเสียหายอย่างใหญ่หลวง โดยเฉพาะทางด้านเศรษฐกิจที่จะต้องหยุดชะงักลงไปนั้น
เมื่อวันที่ท่านเลขาธิการสภาพัฒน์ คุณดนุชา พิชยนันท์ ออกมาแถลงเกี่ยวกับภาวะเศรษฐกิจไทยไตรมาส 2 ของปีนี้ ซึ่งเริ่มฟื้นตัวขึ้น พร้อมกับมีการปรับคำทำนายตัวเลขตลอดทั้งปีเสียใหม่ โดยคาดว่าทั้งปีเศรษฐกิจไทยน่าจะโตได้ระหว่างร้อยละ 2.7 ถึงร้อยละ 3.2 นั้น
ผมเพิ่งจะเขียนไปเมื่อวันจันทร์ที่แล้วว่าอาจจะมีข่าวดีทางเศรษฐกิจโลกเกิดขึ้นก็ได้ เมื่อตัวเลขข้อมูลต่างๆล่าสุด ชี้ให้เห็นว่าอัตราเงินเฟ้อของสหรัฐฯน่าจะผ่านจุด “พีก” หรือจุดสูงสุดไปแล้ว
ท่านที่ติดตามอ่านคอลัมน์นี้มาพอสมควรคงจะพอนึกออกว่า ผมจะวางตัวเป็นกลางทางการเมืองอย่างเคร่งครัด…มาโดยตลอด
เมื่อบ่ายๆ วันจันทร์ที่ 28 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ประเทศไทยของเราได้สูญเสียปูชนียบุคคลทางการเมืองที่มีผลงานอันทรงคุณค่ายิ่งแก่ประเทศชาติไปอีกท่านหนึ่ง
เมื่อวานผมเขียนเรื่อง “มนุษย์” ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น “สัตว์ประเสริฐ” แต่ประเสริฐแค่ไหนก็อดทิ้งนิสัยสัตว์เสียมิได้ คือ ยังไล่ล่าฆ่ากัน ข่มเหงกัน ทะเลาะเบาะแว้งกัน หรือต่อสู้กัน ซึ่งใน บริบทของสัตว์ก็คือ “กัดกัน” นั่นเอง
วันนี้ (14 กุมภาพันธ์ 2565) ตรงกับ “วันเลนไทน์” หรือ “วันแห่งความรัก” ตามธรรมเนียมฝรั่งที่คนไทยหันมายอมรับอย่างกว้างขวางจนแทบจะกลายเป็นธรรมเนียมไทยๆ ไปแล้วเช่นกัน