เมื่อวานนี้ผมสรุปคำขอร้องของผมต่อภาคเอกชนระดับมหาเศรษฐีทั้งหลาย ขอให้ท่านใช้ศักยภาพของท่านเข้ามาช่วยในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศไทยต่อไปในอนาคตข้างหน้า อย่าหยุดอยู่ที่ความช่วยเหลือเฉพาะหน้าคือการแก้ปัญหาหรือช่วยฟื้นฟูเศรษฐกิจในช่วงโควิด-19 เพียงเท่านั้น
วันนี้ 7 มิถุนายน 2564 เป็นวันที่ควรบันทึกไว้ในความทรงจำอีกวันหนึ่งสำหรับคนไทยในการทำสงครามสู้กับไวรัสร้ายโควิด-19 ที่ยืดเยื้อยาวนานมาเกือบปีครึ่งเห็นจะได้
วันนี้วันพุธที่ 26 พฤษภาคม 2564 ตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 เป็น “วันวิสาขบูชา” วันพระใหญ่ที่สุดของชาวพุทธทั่วโลก และเป็น “วันสำคัญสากล” หรือ “วันสำคัญโลก” ตามมติที่ประชุมสมัชชาสหประชาชาติเมื่อ 13 ธันวาคม 2542
ศูนย์ข้อมูลโควิด-19 (COVID-19) รายงานสถานการณ์การแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ประจำวันที่ 17 พ.ค. 2564 ดังนี้
ผมหลบไปเขียนเรื่องอื่นๆ ด้วยความสุขใจสลับฉากได้แค่ 2 วัน ต้องกลับมาเขียนเรื่องใหญ่ที่เป็นความทุกข์ทั้งของชาวโลกและชาวไทยอีกแล้วละครับ
เพื่อนผมที่มีหลานสาวเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 1 โรงเรียนราษฎร์ที่มีชื่อเสียงในด้านการสอน 2 ภาษาแห่งหนึ่ง เล่าให้ผมฟังสรุปข้อใหญ่ใจความได้ว่า
โฆษณาชิ้นหนึ่งบน “หน้า 1” ของไทยรัฐออนไลน์ ในช่วงนี้พาดหัว ไว้อย่างเตะตาว่า “ไม่มีวิกฤติไหนที่คนไทยเอาชนะไม่ได้…สานพลังใจ We Fight Together” พร้อมกับตัวอักษร PTT หรือ ปตท.
เหตุการณ์ทางการเมืองที่เกิดขึ้นเมื่อกลางสัปดาห์ที่แล้วเป็นไปตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ ที่ว่า อนิจจัง หรือความไม่เที่ยงแท้แน่นอนนั้นเป็นสัจธรรมของโลก
เมื่อตอนที่โควิด–19 ระบาดรอบแรกนั้น คนไทยจำนวนมากที่รอฟังคุณหมอทวีศิลป์แถลงข่าวช่วงก่อนเที่ยงจะคอยลุ้นกันว่า “เลขที่ออก” หรือจำนวนตัวเลขของผู้ติดเชื้อจะมากหรือน้อยอย่างไร?
เมื่อวานนี้ ผมเขียนถึงข่าวการจับกุมโรงแรม ร้านค้า ร้านอาหาร และประชาชนที่ให้ความร่วมมือจำนวนมาก ในการโกงโครงการ “เราเที่ยวด้วยกัน” ของรัฐบาล พร้อมกับตั้งคำถามไว้ว่า การโกงอย่างมโหฬารครั้งนี้ เป็นเพราะอะไรกันแน่?