ครอบครัวซอกแซกไปเที่ยว “โตเกียวดิสนีย์แลนด์” ครั้งแรกเมื่อ 30 กว่าปีก่อนโน้น จำไม่ได้แล้วละว่าประมาณ พ.ศ.ไหน…จำได้แต่ว่า โตเกียวดิสนีย์แลนด์เพิ่งจะเปิดได้ไม่นานนัก หลายสิ่งหลายอย่างยังดูใหม่เอี่ยมอ่องอยู่เลย
เราไปกัน 4 คน พ่อ-แม่ และลูกชาย 2 คน จำได้ว่าเจ้าตัวเล็กยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากนัก และกลัวผีขนาดหนักถึงขั้นเดินผ่าน “บ้านผีสิง” ก็ร้องไห้จ้าตั้งแต่อยู่ข้างนอกแล้ว
เที่ยวนี้เราไปกันทั้งหมด 7 คน ได้สะใภ้มาเพิ่ม 1 และหลานอีก 2 กลับไปดูบ้านผีสิงอีกครั้ง ไม่มีใครกลัวมีแต่เสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน
พลิกปูมประวัติออกมาดู พบว่าโตเกียว ดิสนีย์แลนด์ เปิดให้บริการวันแรกเมื่อ 15 เมษายน ค.ศ.1983 หรือ พ.ศ.2526 อายุครบ 36 ปีไปเรียบร้อยและกำลังจะเข้าสู่ 37 ปีอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า
โตเกียวดิสนีย์แลนด์เป็นดิสนีย์แลนด์แห่งแรกที่ก่อสร้างขึ้นนอกสหรัฐอเมริการวมทั้งเป็นแห่งแรกของเอเชียด้วย ที่สำคัญยังเป็นแห่งแรกและแห่งเดียวที่บริษัทแม่ของดิสนีย์ที่สหรัฐฯ ไม่ได้เป็นเจ้าของหรือเป็นหุ้นส่วน เพราะได้ขายลิขสิทธิ์ในการบริการจัดการทั้งหมดให้แก่บริษัทญี่ปุ่น โดยบริษัทแม่จะรับหน้าที่เฉพาะการกำกับดูแลและความคิดสร้างสรรค์ต่างๆ เท่านั้น เพื่อให้เป็นไปในทำนองเดียวกับที่สหรัฐฯ ต้นตำรับ
ดังนั้นเมื่อเดินเข้าไปข้างในแล้วเราจะพบว่าโครงสร้างของสวนสนุกโตเกียวดิสนีย์แลนด์ก็คล้ายๆ กับที่ แอลเอ หรือที่ฟลอริดา คือแบ่งออกเป็นโซนสวนสนุกย่อยๆ 6 โซน และโซนจำหน่ายสินค้าที่เรียกว่า เวิลด์ บาซาร์ อีก 1 โซน
โซนที่คุ้นๆ ชื่อกันอยู่แล้วก็มี แอดเวนเจอร์แลนด์ เวสเทิร์น แลนด์, คริต เตอร์คันทรี, แฟนตาซีแลนด์, ตูน ทาวน์, ทูมอร์โรว์แลนด์ และล่าสุดกำลังเร่งสร้างอยู่เห็นว่าจะเปิดในวันที่ 15 เมษายนปีหน้า (วันครบรอบ 37 ปีโตเกียวดิสนีย์) จะเป็นโซนว่าด้วยเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับการ์ตูนและละครเวทีเรื่อง Beauty and The Beast หรือ “โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” ได้ข่าวว่าอลังการมาก
นอกจากโซนต่างๆ เหล่านี้จะเป็นที่รักที่ชอบของชาวญี่ปุ่น และนักท่องเที่ยวที่เป็นแฟนของดิสนีย์แล้ว แรงดึงดูดใจที่ทำให้สวนสนุกของลุงวอลท์ ดิสนีย์ เป็นที่ชื่นชมทั่วโลกอีกประการหนึ่งก็คือ “ขบวนพาเหรด” ต่างๆ นั่นเอง
ที่โตเกียวดิสนีย์แลนด์จะมี 2 รอบ คือกลางวันกับกลางคืน โดยเฉพาะกลางคืนมาตอนประมาณทุ่มครึ่ง จะเป็นขบวนแห่แบบแสงสีเสียงตระการตา อลังการกว่าภาคกลางวันหลายเท่า
ช่วงที่ครอบครัวซอกแซกไปเยือนถือเป็นช่วงเทศกาล ฮาโลวีน มีขบวนพาเหรดเกี่ยวกับผีๆ มาเสริมด้วยในช่วง 10 โมงเช้าเศษๆ แถมด้วยการยิงพลุขึ้นสู่ท้องฟ้าไล่ผี ช่วง 2 ทุ่มครึ่งเป็นของแถมให้ตลอดเดือนตุลาคม
ข้อสังเกตประการหนึ่งที่ทำให้โตเกียวดิสนีย์แลนด์ มีลักษณะโดดเด่นแตกต่างไปจากที่อื่นๆ ก็คือ คนญี่ปุ่นค่อนข้างจะ “อิน” กับตัวการ์ตูน หรือพระเอกนางเอกในเทพนิยายต่างๆ ของวอลท์ดิสนีย์ ค่อนข้างมาก
จะมีการแต่งเนื้อแต่งตัวเป็นเจ้าชายบ้าง เจ้าหญิงบ้าง รวมไปถึงตัวการ์ตูนเด่นๆ บ้าง เต็มไปหมด และผู้แต่งตัวก็มิใช่เด็กๆ นะครับ เป็นคนหนุ่มคนสาว หรือแม้แต่คนกลางคนแล้วก็มีอยู่มาก แสดงถึงความชื่นชมหลงใหลที่มีต่อดิสนีย์มากกว่าชาติอื่นๆ ที่เคยพบเห็นมา แม้แต่ที่สหรัฐอเมริกาเองก็ตาม
จึงไม่แปลกอะไรที่คนญี่ปุ่นจะไปเที่ยวสวนสนุกแห่งนี้กันอย่างล้นหลาม และก็ไปกัน แล้วไปกันอีก ว่ากันว่าเพียง 12 ปี หลังเปิดปีแรกยอดคนตีตั๋วเข้าชมก็ทะลุหลัก 140 ล้านคนเข้าไปแล้ว มากกว่าจำนวนประชากรญี่ปุ่นในปีดังกล่าว ซึ่งมี 127.6 ล้านคนเสียด้วยซ้ำ
จริงอยู่อาจจะมีนักท่องเที่ยวชาติอื่นๆ ไปร่วมสมทบด้วย (เช่น นักท่องเที่ยวไทยเป็นต้น) แต่เมื่อเข้าไปเดินจริงๆ เราจะพบว่าส่วนใหญ่ก็คือชาวญี่ปุ่นนั่นเอง
ในช่วง 10 ปีหลังที่ผ่านมาเฉลี่ยแล้วจะมีคนเข้าไปเที่ยวโตเกียวดิสนีย์แลนด์เกิน 15 ล้านคนต่อปี โดยเฉพาะปีที่แล้วหรือปี 2018 ยอดผู้เข้าเที่ยวชมสูงสุดเป็นประวัติการณ์ถึง 17.9 ล้านคนเศษ มากเป็นอันดับ 3 ของโลก เป็นรองก็แต่ที่ฟลอริดาและแอลเอเท่านั้น
ความสำเร็จของโตเกียวดิสนีย์แลนด์ทำให้บริษัท Oriental Land ของญี่ปุ่น ซึ่งเป็นเจ้าของ 100% สามารถขยายความสนุกออกไปเป็น “โตเกียวดิสนีย์ซี” สวนสนุกทะเลเมื่อปี 2001 หรือ 2544 แยกเก็บเงินอีกต่างหาก และก็มีคนไปเที่ยวถึงเกือบ 15 ล้านคนเมื่อปีกลาย
ว่ากันว่าเงินทุนเบื้องต้นที่บริษัท Oriental Land ใช้เพื่อก่อสร้างโตเกียวดิสนีย์แลนด์ เมื่อปี 1983 นั้น ตกประมาณ 180,000 ล้านเยนหรือประมาณ 50,000 ล้านบาทเศษๆ สามารถทำกำไรกลับคืนมาได้จนคุ้มทุนมาหลายปีแล้ว หลังๆ นี้เป็นช่วงของการเก็บเกี่ยวกำไรอย่างเดียว และจะกำไรไปเรื่อยๆ จนถึง ค.ศ.2076 หรืออีก 56 ปีข้างหน้า ตามสัญญาลิขสิทธิ์ที่ตกลงกันไว้กับดิสนีย์
สำหรับหัวหน้าทีมซอกแซกเองถือว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่ 5 ในชีวิตที่ได้เที่ยวดิสนีย์แลนด์ เริ่มจาก แอลเอ, โตเกียว, กลับไปแอลเอ, ไปฮ่องกง, แล้วก็กลับมาโตเกียวอีกครั้ง
สำหรับครั้งแรกเมื่อปี 1969 หรือ พ.ศ.2512 ไปดิสนีย์แลนด์ แอลเอตอนเรียนหนังสืออยู่ที่สหรัฐฯ จำได้ว่าตื่นเต้นมาก และประทับใจที่สุดก็คือการนั่งเรือเข้าไปดูชุด It’s a Small World ที่มีตุ๊กตาชาติต่างๆ ยืนเต้นไปเต้นมาตามเสียงเพลงอันสุดแสนไพเราะ
มาถึง ค.ศ.2019 เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว 50 ปีพอดีนับจากครั้งแรก กลับไปนั่งชมนั่งเที่ยว นั่งเล่น นั่งดู พาเหรด นั่งดูพลุ นั่งกินอาหาร ฯลฯ สารพัดที่โตเกียว ดิสนีย์แลนด์
แต่ลงท้ายแล้วก็ยังประทับใจ It’s a Small World มากที่สุดอยู่เหมือนเดิม เข้าดูถึง 2 รอบ กับครอบครัว ซึ้งกว่าสมัยดูคนเดียวหลายเท่าเลยละครับ…ขอบอก!
“ซูม”