เมื่อ 2 วันก่อน ผมเขียนถึงคุณยายมารศรี อิศรางกูร ณ อยุธยา ศิลปินแห่งชาติ พ.ศ.2542 ด้านศิลปการแสดงและนักพากย์ภาพยนตร์ไทย ที่ใช้นามพากย์ว่า “มารศรี” คู่กับ “รุจิรา” เพิ่งจะมีอายุครบ 104 ปีไปหมาดๆ และเป็นข่าวใหญ่เมื่อลูกๆหลานๆจัดงาน Happy Birthday ให้คุณยาย
เมื่อวานนี้ผมเขียนขอบคุณบรรดาเขตต่างๆ ใน กทม. รวมทั้งอีกหลายอำเภอของต่างจังหวัดทั่วประเทศ ที่จัดให้มีการจดทะเบียนสมรสใน “วันแห่งความรัก” 14 กุมภาพันธ์ 2566
วันที่ 13 เมษายนที่ผ่านมาเมื่อวานนี้ นอกจากจะเป็นวันสงกรานต์แล้ว รัฐบาลไทยยังกำหนดให้เป็น “วันผู้สูงอายุแห่งชาติ” ด้วย …เริ่มตั้งแต่รัฐบาล “ป๋าเปรม” เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน
ผมขออนุญาตเขียนเยียวยาความเจ็บปวดของตัวเอง หรือ “ไถ่ความผิด” ให้แก่ตัวผมเองต่อจากเมื่อวานอีกสักวันนะครับ เพราะเงยหน้าขึ้นมองปฏิทินแล้วพบว่าขณะที่นั่งเขียนตรงกับบ่ายๆ ของวันที่ 14 กุมภาพันธ์ หรือวันวาเลนไทน์พอดิบพอดี เขียนต่อจากเรื่องเมื่อวานน่าจะเข้าบรรยากาศที่สุด
ก่อนวันวาเลนไทน์ 14 กุมภาพันธ์ปีนี้สักวันหรือ 2 วันประมาณนี้ ผมอ่านเจอข่าวที่หนังสือพิมพ์หลายฉบับลงไว้เป็นข่าวเล็กๆ แต่สำหรับผมแล้วถือเป็นข่าวใหญ่เลยทีเดียว
ต้นฉบับวันนี้ผมเขียนไว้ตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ผ่านมา หลังจากนั่งดูโทรทัศน์ถ่ายทอดสดการประชุมสภาผู้แทนราษฎรนัดแรกในวันเสาร์จบลง ได้เห็นลีลาของคุณชัย ชิดชอบ หรือ “ปู่ชัย” วัย 91 ปี กับทราบผลแล้วว่าสำหรับประธานสภาผู้แทนราษฎรคนใหม่ได้แก่คุณชวน หลีกภัย วัย 81 ปี
เมื่อ 2 วันที่ผ่านมานี้เอง มีข่าวที่ควรจะใหญ่มากในเชิงนโยบายการพัฒนาประเทศอยู่ข่าวหนึ่ง แต่หนังสือพิมพ์มักนำลงเป็นข่าวเล็กๆ และบางฉบับก็ไม่ได้นำลงเลยด้วยซ้ำ