ทีม “ศิริราช” กลับมาแล้ว “ผ่าเข่า” เนปาล “ลุล่วง”
ผมจะหนีไปเที่ยวกับลูกๆ หลานๆ สัก 4 ซ้า 5 วัน และระหว่างเดินทางจำเป็นต้องส่งต้นฉบับล่วงหน้าไว้บ้างดังที่เคยปฏิบัติมาในทุกๆ ครั้งที่หนีไปเที่ยวโดยเฉพาะต่างประเทศ
ผมจะหนีไปเที่ยวกับลูกๆ หลานๆ สัก 4 ซ้า 5 วัน และระหว่างเดินทางจำเป็นต้องส่งต้นฉบับล่วงหน้าไว้บ้างดังที่เคยปฏิบัติมาในทุกๆ ครั้งที่หนีไปเที่ยวโดยเฉพาะต่างประเทศ
เมื่อวานนี้ผมเขียนถึงโครงการ “ก้าวแรกของพระบรมศาสดา” ของคณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล ที่จะนำทีมศัลยแพทย์และพยาบาลไปดำเนินการผ่าตัดข้อเข่าเทียมให้แก่ชาวเนปาลที่ยากจน ณ โรงพยาบาลสิทธัตถะ ลุมพินี ประเทศเนปาล
เมื่อราวๆ เดือนเมษายนที่ผ่านมา ผมเคยเขียนมินิซีรีส์ชุด “โรคเข่าเสื่อม” ที่ทรมานคนไทยเอาไว้ในคอลัมน์นี้ติดต่อกันหลายวัน
วันเดียวกับที่ข่าวออนไลน์ทุกสำนักพร้อมใจกันไลฟ์สดว่า “8 พรรค 313 เสียง จัดตั้งรัฐบาลเรียบร้อย เซ็น MOU แถลง 23 นโยบาย” นั้นเอง…
เมื่อวานนี้ผมตั้งคำถามทิ้งท้ายคอลัมน์ว่า หากเราโชคร้ายพยายามหลบเลี่ยงและปฏิบัติตนอย่างดีที่สุดแล้ว แต่ยังหนีไม่พ้น “โรคข้อเข่าเสื่อม” จะทำอย่างไร? ไปรักษาที่ไหน? ใช้เงินเท่าไร?
เพื่อนผมรายหนึ่งส่ง “ไลน์” ที่น่าสนใจมาให้ผมเมื่อ 2 วันก่อน พาดหัวไว้ว่า “10 โรงพยาบาลที่ดีที่สุดของประเทศไทยปี 2565” พร้อมกับมีภาษาอังกฤษกำกับมาด้วยว่า “TOP 10 HOSPITALS IN THAILAND 2022”