Category Archives: เหะหะพาที

โควิด “จาง” แต่ยังไม่หมด ข้อแนะนำ “คนติดใหม่” วันนี้

เมื่อวานนี้ผมเล่าประสบการณ์หมาดๆ ของผมให้ท่านผู้อ่านทราบว่า ผมเผลอไปติดโควิด-19 เข้าจนได้ แต่อาการไม่รุนแรงนัก ปวดหัวตัวร้อนกับไอค้อกแค้กอยู่แค่ 3 วัน ก็หายกลับมาเป็นปกติตามเดิม

เปิดม่าน “โขน” ศิลปาชีพ+วัน “ธรรมศาสตร์สามัคคี”

วันเสาร์ที่ 29 ตุลาคม 2565 เสาร์สุดท้ายของเดือนที่ 10 แห่งปี เวียนมาถึงในวันนี้ พร้อมคำเชิญชวนให้ท่านผู้อ่านเตรียมตัวเที่ยวงาน อ่านหนังสือและหาความสุขจากบันเทิงย้อนยุค ในกรอบของรายการ “เสาร์สารพัน” ตามคิวสัปดาห์ละครั้ง มีอะไรน่าเที่ยวน่าชมน่าอ่านกันบ้างสัปดาห์นี้ เชิญติดตามได้เลยครับ

คำชี้แจง “การเคหะฯ” กรณี “คลองจั่น” ฝันร้าย

เมื่อสัปดาห์ก่อนโน้นผมเขียนถึง “ทุกข์ของชุมชนคลองจั่น…ในวันที่ฝันร้ายจะมาเยือน” เอาไว้ถึง 3 วันเต็มๆ กรณีจะมีรถไฟฟ้า มาผ่านหมู่บ้านนักกีฬาคลองจั่น บริเวณถนนนวมินทร์ ย่านบางกะปิ และการเคหะแห่งชาติ

ปิดตำนาน “เจ้าพ่อ” Red Bull เพราะมา “ไทย” จึงเป็นเศรษฐี

เมื่อเช้าวันอาทิตย์ที่ 23 ตุลาคมตามเวลาบ้านเรา สำนักข่าวต่างประเทศหลายสำนักทยอยกันเผยแพร่ข่าวว่า นาย “ดีทริช มาเตชิตซ์” ชาวออสเตรีย ผู้ได้รับฉายาว่าเจ้าพ่อ “Red Bull” เครื่องดื่มชูกำลังที่ขายดีที่สุดในโลกได้ถึงแก่กรรมแล้ว หลังจากเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลอยู่ระยะหนึ่ง สิริอายุ 78 ปี

ขอบคุณนักกีฬา “สาวไทย” นำธงไตรรงค์ “สะบัด” ทั่วโลก

ผมเขียนต้นฉบับวันนี้ช่วงบ่ายๆ วันอาทิตย์ที่ผ่านมานี่เองครับ…กำลัง “อิน” อยู่กับการนั่งดูถ่ายทอดสดกอล์ฟรายการใหญ่ของโลก ฝ่ายหญิง ที่นักกอล์ฟสาวไทยไปร่วมแข่งหลายคน แม้นักกอล์ฟไทยเราจะแพ้แต่ก็จบสวย…ขอใช้เนื้อที่วันนี้ขอบคุณเธอสักวันก็แล้วกัน

คดี “ขนมจีนคลุกนํ้าปลา” บทเรียนลํ้าค่าของ “คนทุจริต”

เมื่อวันศุกร์ที่ 21 ตุลาคมที่ผ่านมา มีรายงานข่าวจากจังหวัดนครศรีธรรมราช เกี่ยวกับการตัดสินความผิดของอดีตผู้อำนวย การโรงเรียนรายหนึ่ง ที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี ในคดีอื้อฉาว ให้เด็กนักเรียนรับประทานอาหารกลางวันด้วยขนมจีนคลุกนํ้าปลา

ส่งท้าย “มหกรรมหนังสือ”+งาน “สัตว์อยู่ดี–คนอยู่ได้”

วันเสาร์ที่ 22 ตุลาคม 2565…รายการ “เสาร์สารพัน” ชวนเที่ยวงานชวนอ่านหนังสือ และชวนชมบันเทิงย้อนยุค กลับมารายงานตัวอีกครั้ง พร้อมกับขอเริ่มงานแรกเลยโดยฉับพลันทันที เพราะเนื้อที่มีน้อยฝอยเยอะไม่ได้จ้า

ยืนข้าง “ชุมชนคลองจั่น” คัดค้าน “การสร้าง” คอนโดฯ

“มินิซีรีส์” ชุด “ฝันร้ายของชุมชนคลองจั่น” ของผมมาถึงตอน สุดท้ายแล้วครับ เพราะคำว่า “มินิ” ก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นเรื่องเล็กๆ เรื่องสั้นๆ เขียน 3 วัน 3 ตอนจบ จึงน่าจะพอดีๆ