เมื่อสัปดาห์ที่แล้วหัวหน้าทีมซอกแซกเขียนถึงละครเวทีไทยเรื่อง “WATERFALL A new musical” ที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก “ข้างหลังภาพ” นวนิยายรักหวานซาบซึ้งสะเทือนใจของ “ศรีบูรพา”

ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นละครมิวสิคัลแบบไทยๆ ที่ฮิตมากขึ้นเวทีแสดงถึง 49 รอบ ด้วยฝีมืออำนวยการสร้างและกำกับการแสดงของ “คุณบอย” ถกลเกียรติ วีรวรรณ ดังที่ทราบกันดีอยู่แล้ว

ความสำเร็จของ “ข้างหลังภาพ” เป็นแรงบันดาลใจให้คุณบอยเดินหน้าต่อหวัง “โกอินเตอร์” โดยเฉพาะการนำละครเวทีไทยไปแสดง ณ โรงละครใดโรงละครหนึ่ง ณ ย่านบรอดเวย์ มหานครนิวยอร์ก ให้ได้สักครั้งหนึ่งในชีวิต

เป็นที่มาของ “WATERFALL” ชุดที่ 1 ที่นำแสดงโดย “บี้” สุกฤษฎิ์ วิเศษแก้ว และนางเอกชาวอเมริกันไปขึ้นเวทีที่พาซาดีนา แคลิฟอร์เนีย กับซีแอตเติล แต่ไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควรจนเงียบหายไปพักใหญ่

แต่ “คุณบอย” ก็ยังไม่ท้อถอยเดินหน้าสู้ต่อ ดัดแปลงพล็อตเรื่องอีกหน่อยหนึ่งแล้วก็นำนักแสดงตะวันตกที่มีประสบการณ์มาแสดงเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะพระเอกหันมาใช้เด็กหนุ่มเอเชียที่เติบโตในสหรัฐฯ และมีประสบการณ์ในการแสดงละครเวทีหลายเรื่องอย่าง จอช เดลาครูซ มาแสดงเป็น นพพร

ขณะเดียวกันก็เปลี่ยนนางเอกมาเป็นดานีล โฮบ นักแสดงสาวจากอังกฤษที่เคยแสดงหลายๆ เรื่องที่ย่าน เวสต์เอนด์ หรืออีกนัยหนึ่ง “บรอดเวย์” ของอังกฤษมาแล้ว

คุณบอยยังคงมุ่งมั่นที่จะนำละครเรื่องนี้กลับสู่ตลาดบันเทิงระดับโลกอีกครั้ง และก็คงมีความมุ่งหวังที่จะไปบรอดเวย์ ในที่สุดจึงได้มาเปิดแสดงเป็นปฐมฤกษ์เอาฤกษ์เอาชัยที่ โรงละครรัชดาลัย ซึ่งเปรียบเสมือน “รัง” หรือป้อมค่ายอันอบอุ่นของตัวเขาเอง

หัวหน้าทีมซอกแซก ซึ่งติดตามให้กำลังใจตามประสาคน “เชียร์ไทย” เอาใจช่วยเอาใจเชียร์ผลิตภัณฑ์และผลิตผล ตลอดจนทรัพยากรบุคคลต่างๆ จากประเทศไทยที่ไปโชว์ศักยภาพในโลกกว้างตามสาขาที่ตนถนัดมาโดยตลอด

จึงเขียนเชิญชวนให้ท่านผู้อ่านแวะไปให้กำลังใจคุณบอยกันบ้าง ตามที่หลายๆ ท่านคงจะได้อ่านไปแล้วในคอลัมน์ซอกแซกสัปดาห์ที่แล้ว

เขียนเสร็จก็มีโอกาสได้ดูการแสดงรอบสื่อมวลชนเมื่อคืนวันที่ 10 กันยายนด้วยความสุข ด้วยความสนุก และชื่นชอบตั้งแต่ต้นจนจบ

แม้ตอนแรกจะรู้สึกเคอะเขินและแปลกหูแปลกตาอยู่บ้างสำหรับฉากสำคัญคือ ฉากอันเป็นต้นกำเนิดแห่งความรักของ นพพร เด็กหนุ่มวัย 22-23 ปี กับ “คุณหญิงกีรติ” ภริยาของ ท่านเจ้าคุณอายุรุ่นเดียวกับพ่อของนพพร และความจริงก็เป็นเพื่อนกับพ่อของนพพรนั่นเอง

เนื่องจากเขาเปลี่ยนตัวคุณหญิงกีรติมาเป็น แคทเธอรีน ภริยาชาวอเมริกันของท่านเจ้าคุณอธิการบดี เพื่อให้นางเอกเป็นคนอเมริกันเสียให้เหมาะสมกับตลาดเมืองนอกจึงรู้สึกไม่คุ้นหูคุ้นตาไปพักใหญ่ๆ

แต่เมื่อดูๆ ไป และนึกถึงคำพูดที่ว่าละครเรื่องนี้ไม่ใช่ “ข้างหลังภาพ” นะ เพียงแต่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากข้างหลังภาพเท่านั้น ก็ค่อยๆ สลัดความขัดเขินออกไปได้

ประกอบกับบทบาทการแสดงทั้งการร้อง การเล่นเต้นระบำของตัวเอกทุกตัว ไม่ว่าจะเป็นพระเอก นางเอก หรือแม้แต่ตัวเจ้าคุณอธิการบดีที่แสดงโดย จอน จอน ไบรโอเนส นักแสดงสหรัฐฯ เชื้อสายฟิลิปปินส์ ที่เราเห็นโฉมหน้าทาง Netflix อยู่บ่อยๆ ก็แสดงและร้องได้ดีมาก

ทำให้คนดู (รวมทั้งหัวหน้าทีมซอกแซกด้วย) ค่อยๆ ลืม “ข้างหลังภาพ” ไปโดยสนิทใจ

เมื่อลืมเสียได้เช่นนั้นก็เท่ากับได้ดูละครเรื่องใหม่อีกเรื่องหนึ่ง…ละครที่มีโปรดักชันอลังการมาก…บทร้องบทแสดงแม้แต่บทรำ (จากนางรำไทยประกอบเรื่อง) ทั้งไพเราะทั้งสวยงาม เร่งเร้าใจให้ตามติดไปโดยตลอด

เพลงและดนตรีที่แสนไพเราะประกอบกับลีลาที่ 2 หนุ่มสาวร้องคู่กันไปกลางสายธารน้ำตก รวมทั้งตัวน้ำตก “มิตาเกะ” ที่ขึ้นไปตั้งตระหง่านกลางเวทีรัชดาลัยแบบมีน้ำกระเซ็นจริงๆ ด้วย ทำให้ลืมความเขินทั้งหมด จนต้องปรบมือให้เมื่อฉากนี้จบลง

เนื่องจากต้องเปลี่ยนเนื้อเรื่องใหม่เพื่อให้มีนางเอกเป็นคนอเมริกัน จึงต้องเขียนบทใหม่ให้เกี่ยวโยงกับเหตุการณ์ก่อนและหลังสงครามโลก ครั้งที่ 2 ที่ทั้งญี่ปุ่นและสหรัฐฯเข้ามาเกี่ยวดองหนองยุ่งกับไทยเราค่อนข้างมาก

กลายเป็นเรื่องราวของประเทศไทยที่จะต้องเข้าสู่สงครามครั้งนั้นโดยการบีบบังคับของญี่ปุ่นแต่ก็มีคนไทยจำนวนมากเป็นเสรีไทยเข้าข้างอเมริกาทำให้เราไม่แพ้ราบคาบเมื่อสงครามยุติลง

ท่านเจ้าคุณอธิการบดีและภรรยาอเมริกันของท่านไปเจรจาสนธิสัญญาอะไรสักอย่างกับรัฐบาลญี่ปุ่น โดยมีข้าราชการหนุ่มสถานทูตอนาคตไกลอย่างนพพรตามไปด้วย

ตามไปเพื่อจะทำหน้าที่ดูแลภรรยาเจ้านายซึ่งยุ่งกับการเจรจาอย่างเดียว และเพื่อให้มีโอกาสพาภรรยาเจ้านายไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่และในที่สุด ก็พาไปน้ำตกมิตาเกะตามท้องเรื่องเดิมว่างั้นเถอะ

ส่งผลให้นพพรกับภรรยาเจ้านายชาวอเมริกันได้โอกาสแสดงความรักและเปิดเผยหัวใจซึ่งกันและกันที่น้ำตกแห่งนี้ ก่อนที่แยกย้ายกันไปคนละทาง

พล็อตเรื่องใหม่ต่อจากนั้นเป็นอย่างไรต้องไปดูกันเอง เพราะเล่าแล้วจะหมดสนุก แต่บอกได้ว่าเขาก็สามารถโยงกลับมาให้พระเอกนางเอกได้มาพร่ำพรอดครั้งสุดท้ายบนเตียงพยาบาล ก่อนที่นางเอกจะจากไปชั่วนิรันดร์เหมือน “ข้างหลังภาพ” เดิมทุกประการ

กล่าวโดยสรุปผมดูอย่างไทยๆ อย่างเอาใจช่วยคนไทยเต็มที่ ผมก็ว่าดีนะ ทุกๆ อย่างได้มาตรฐานน่าจะประสบความสำเร็จเป็นที่ชื่นชอบของฝรั่งและน่าจะมีโอกาสเดินทางไปถึงบรอดเวย์ได้ในระดับของ “Miss Saigon” ที่หลายๆ คนที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของละครเรื่องที่ว่าก็มาอยู่ข้างหลังคุณบอยเสียด้วย

ขอให้โชคดีนะครับคุณบอย––บอลไทยไปบอลโลกคงหวังยาก แต่ละครไทยไปบรอดเวย์เนี่ย…น่าจะมีหนทางมากพอสมควรล่ะครับหลังจากได้ดูเรื่องนี้จบลง.

“ซูม”