เมื่อวานผมเขียนเรื่อง “มนุษย์” ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น “สัตว์ประเสริฐ” แต่ประเสริฐแค่ไหนก็อดทิ้งนิสัยสัตว์เสียมิได้ คือ ยังไล่ล่าฆ่ากัน ข่มเหงกัน ทะเลาะเบาะแว้งกัน หรือต่อสู้กัน ซึ่งใน บริบทของสัตว์ก็คือ “กัดกัน” นั่นเอง
วันนี้ (14 กุมภาพันธ์ 2565) ตรงกับ “วันเลนไทน์” หรือ “วันแห่งความรัก” ตามธรรมเนียมฝรั่งที่คนไทยหันมายอมรับอย่างกว้างขวางจนแทบจะกลายเป็นธรรมเนียมไทยๆ ไปแล้วเช่นกัน
ผมมีโอกาสไปนั่งฟังการสัมมนาใหญ่ที่กระทรวงคมนาคมร่วมกับไทยรัฐกรุ๊ปจัดขึ้นในหัวข้อ “THAILAND FUTURE–SMART&SUSTAINABLE MOBILITY ขับเคลื่อนประเทศไทยสู่อนาคตที่ยั่งยืน” ที่โรงแรมพูลแมน คิงเพาเวอร์ ถนนรางน้ำ เมื่อวัน พฤหัสบดีที่แล้ว…แบบชนิดตีตั๋วริงไซด์คือได้นั่งใกล้ๆ แถวหน้าสุด …ได้ยินเสียงและได้เห็นตัวเป็นๆ ของวิทยากรแต่ละท่านอย่างใกล้ชิด
เมื่อวานนี้ผมเขียนถึงสถานการณ์ของโควิด-19 ในยุโรปที่กลับมาพุ่งกระฉูดขึ้นใหม่ ทำให้บางประเทศในยุโรป อย่างเช่น ออสเตรีย ต้องกลับมา “ล็อกดาวน์” อีกหน
ท่านผู้อ่านคงทราบข่าวเป็นอย่างดีแล้วว่า เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วมีการเลือกตั้งทั่วไปที่เยอรมนี ผลปรากฏว่าพรรคสังคมประชาธิปไตยเยอรมนี ได้คะแนนเสียงนำพรรคเก่าของนายกรัฐมนตรีหญิง แองเกลา แมร์เคิล และเฉือนชนะไปอย่างหวุดหวิด
หนังสือพิมพ์ไทยรัฐฉบับล่วงหน้าวันจันทร์ที่ 13 กันยายน พาดหัวตัวยักษ์ไว้ว่า “เด็ก พปชร. ระส่ำระสาย”
นึกว่าจะจบลงด้วยดี เพราะการอภิปรายไม่ไว้วางใจรัฐมนตรีรายบุคคล รวมทั้งนายกรัฐมนตรีด้วยก็ผ่านไปได้เป็นอย่างดี เพราะทุกคน “สอบผ่าน” ได้ทั้งหมด
เมื่อวานนี้เราพูดกันถึงชัยชนะในสภาของบิ๊กตู่กับรัฐมนตรีของท่านที่สามารถผ่านการอภิปรายไม่ไว้วางใจรายบุคคลมาได้ครบถ้วนทุกคน
ขณะที่ผมเขียนต้นฉบับวันนี้ เหตุการณ์อันสำคัญยิ่งของประเทศไทยเราในช่วงนี้…อันได้แก่ การอภิปรายไม่ไว้วางใจนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีอีก 5 ท่านยังไม่เริ่มขึ้น
ผมเป็นคนแก่ตกรุ่น ยอมรับว่าเพิ่งมารู้จักกับคำว่า “สลิ่ม” เมื่อไม่นานนี่เอง หลังจากมีการพูดถึงด้วยการหยิบยกคำคำนี้มากล่าวหาคนโน้นคนนี้ว่าเป็น “สลิ่ม” อยู่เสมอๆ ตามโซเชียลต่างๆ