ท่านผู้อ่านคงทราบข่าวเป็นอย่างดีแล้วว่า เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วมีการเลือกตั้งทั่วไปที่เยอรมนี ผลปรากฏว่าพรรคสังคมประชาธิปไตยเยอรมนี ได้คะแนนเสียงนำพรรคเก่าของนายกรัฐมนตรีหญิง แองเกลา แมร์เคิล และเฉือนชนะไปอย่างหวุดหวิด

ผมขออนุญาตไม่ลงรายละเอียดเรื่องผลการเลือกตั้งว่าจะลงเอยอย่างไร? และจะต้องจัดรัฐบาลผสมกันยุ่งแค่ไหน? ขอเชิญท่านที่สนใจติดตามอ่านได้จากหน้าข่าวต่างประเทศของไทยรัฐนะครับ

เพราะผมตั้งใจจะเขียนถึงข่าวใหญ่ที่คู่ขนานไปกับข่าวการเลือกตั้งเยอรมนีครั้งนี้เสียมากกว่า…นั่นก็คือ ไม่ว่าผลการเลือกตั้งจะลงเอยอย่างไรนายกรัฐมนตรีคนใหม่ของดินแดนอินทรีเหล็กจะมิใช่สุภาพสตรีที่ชื่อ แองเกลา แมร์เคิล อย่างเด็ดขาด

เนื่องจากท่านได้อำลาจากตำแหน่งหัวหน้าพรรคคริสเตียนเดโมแครติก ยูเนียน หรือ CDU ของท่านมาตั้งแต่เข้ารับตำแหน่งนายกฯ อีก 1 สมัย เมื่อ 4 ปีก่อนโน้นแล้ว

เป็นการประกาศล่วงหน้าขอให้คนเยอรมันรับรู้อย่างเป็นทางการว่าระยะเวลาการเป็นนายกรัฐมนตรีของท่านจะหยุดอยู่แค่ 16 ปี…สิ้นสุดลงพร้อมกับการเลือกตั้งใหม่ครั้งนี้นั่นเอง
สื่อมวลชนทั่วโลกจึงได้เสนอข่าวการลงจากบัลลังก์อินทรีเหล็กของท่านหลังครอบครองมายาวนานเคียงคู่ไปกับข่าวเลือกตั้งดังกล่าว

คนไทยเราก็เช่นกันครับ…ผมสังเกตจากบทสนทนาหรือการแสดงความคิดเห็นผ่านโซเชียลมีเดีย…ส่วนใหญ่แทบไม่พูดถึงผลการเลือกตั้งเยอรมนีเลย…พูดแต่ว่ารู้สึกคิดถึงและอาลัยที่นับแต่นี้เป็นต้นไป จะไม่มี “ผู้นำหญิง” ที่โลกคุ้นเคยและชื่นชม…ไว้สำหรับชื่นชมอีกต่อไป

ด้วยอายุเพียง 67 ปี สำหรับยุคสมัยนี้ก็ต้องถือว่าเป็นวัยกลางคนด้วยซ้ำ แต่จากการที่เป็นนายกรัฐมนตรีมาแล้วถึง 16 ปีเต็มๆ ท่านเองก็คงจะรู้สึก “อิ่ม” จึงได้ประกาศล่วงหน้ามาตั้งแต่ 4 ปีก่อนโน้นว่าฉันพอแล้ว

วันก่อนผมเขียนเรื่องทฤษฎีอรรถประโยชน์ถดถอย…สินค้าอะไรก็ตามใช้ไปนานๆ ผู้คนมักจะเบื่อ เพราะอรรถประโยชน์ลดลง รวมทั้งนายกรัฐมนตรี ซึ่งเมื่ออยู่นานๆ ไป อรรถประโยชน์ก็ชักถดถอย ทำให้คนเบื่อเช่นกัน

หลายๆ ประเทศจึงใช้กติกาอยู่แค่ 4 ปี ต่อได้อีก 4 ปี เป็น 8 ปี แล้วห้ามมาเป็นอีก อย่างเช่นสหรัฐฯเป็นต้น

แต่สำหรับหญิงเหล็กแมร์เคิลนั้น ต้องยอมรับว่าอรรถประโยชน์หรือความพึงใจที่ประชาชนมีต่อท่านสูงมากจริงๆ มีผลงานเป็นที่ประจักษ์ และถูกใจคนเยอรมันหลายเรื่องจนสามารถอยู่ได้ถึง 16 ปีเต็มๆ และถึงขนาดว่าถ้าท่านไม่ประกาศว่าฉันพอแล้ว อาจจะได้ต่ออีก 4 ปีด้วยซ้ำ

โดดเด่นที่สุดก็คือการกอบกู้สกุลเงินยูโรและสร้างความแข็งแกร่งให้แก่ยูโร จนสามารถรับมือกับวิกฤติการเงินเมื่อปี 2008 ได้อย่างชนิดนักเศรษฐศาสตร์ทั่วโลกปรบมือให้

โดยเฉพาะนโยบาย “เข้มงวด” กับ “กรีซ” ในการแก้ปัญหาหนี้สินล้นพ้นตัวของประเทศดังกล่าว…ที่ท่านเอาจริงเอาจังจนชาวกรีกเกลียดทั้งประเทศ แต่ถ้าไม่เข้มเช่นนั้นก็จะไม่มีวันเอาอยู่

การเปิดพรมแดนเยอรมนีรับผู้อพยพชาวซีเรียนับเป็นล้านคนหนีตายจากสงครามกลางเมืองในปี 2015 ก็เป็นผลงานหนึ่งที่โลกสรรเสริญแม้ในสายตาคนเยอรมันบางกลุ่มเองจะไม่ชอบและขุ่นเคืองท่านอยู่ไม่น้อย จนทำให้อรรถประโยชน์ของท่านเริ่มลดไปบ้าง ฯลฯ และ ฯลฯ ยังมีอีกมากมายแทบบรรยายไม่หมด โดยเฉพาะการที่ท่านได้รับการยกย่องจากนิตยสารฟอร์บส์ให้เป็นสตรีทรงอิทธิพลอันดับ 1 ของโลก ถึง 12 ปี และติดต่อกันรวด 8 ปี ย่อมไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

ผมเองโดยส่วนตัวเป็นแฟนบอลเยอรมนี ชอบและเชียร์ทีม “อินทรีเหล็ก” เมื่อทราบว่าท่านก็เป็นแฟนบอลเยอรมนีตัวยงถึงขนาดได้รับการขนานนามว่าผู้เล่นคนที่ 12 ของทีมบอลเยอรมนี ก็เลยชอบท่านมากขึ้นอีกเป็นพิเศษ

อย่างที่เกริ่นไว้น่ะแหละ ใครจะมาเป็นผู้นำเยอรมนีคนต่อไป คงต้องลุ้นอีกพักใหญ่ๆ ว่าผลการผสมพรรคต่างๆ จะลงเอยอย่างไร

แต่ไม่ว่าใครจะไปใครจะมา…เสน่ห์ของประเทศเยอรมนีโดยรวมคงจะด้อยลงไปเยอะ เพราะชาวโลกคุ้นกับผู้นำหญิงเหล็กแห่งแดนอินทรีเหล็กรายนี้เสียแล้ว

ผมขอ “อำลาอาลัย” ท่านด้วยคนนะครับ.

“ซูม”