ผมเคยเขียนกราบเรียนท่านผู้อ่านไปแล้วว่า ผมเป็นเด็กที่เติบโตมากับความรู้สึกที่เจ็บปวดจากการที่ต้องสูญเสียเขาพระวิหารให้กับกัมพูชาตามการตัดสินของศาลโลก เมื่อ พ.ศ.2505 ขณะเรียนอยู่ปีที่ 3 คณะเศรษฐศาสตร์ ธรรมศาสตร์
ผมมีความจำเป็นที่จะต้องเขียนต้นฉบับวันนี้ล่วงหน้า ทำให้ไม่สามารถจะรอเหตุการณ์ที่น่ากังวลใจ น่าห่วงใยอย่างยิ่ง ที่ “ตะวันออกกลาง” กรณีอิสราเอลโจมตีอิหร่านกว่า 200 จุด รวมทั้งศูนย์วิจัยนิวเคลียร์ด้วย และต่อมาอิหร่านก็โจมตีอิสราเอลกลับ ยิงจรวดหลายร้อยลูกเข้าใส่กรุงเทลอาวีฟและเยรูซาเล็มอย่างดุเดือดนั้น จะจบลงอย่างไร? หรือบานปลายออกไปอย่างไร?
นับตั้งแต่เดือนสิงหาคม 2566 หรือเดือนนี้เมื่อปีที่แล้วเป็นต้นมา มีการเปลี่ยนแปลงผู้นำประเทศเกิดขึ้นในลักษณะเดียวกับ “เถ้าแก่” ปั้นทายาทของตนให้ขึ้นดำรงตำแหน่งซีอีโอบริษัทถึง 3 ประเทศด้วยกันในอาเซียน
ผมตกข่าวที่ว่าอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศ “กัมพูชา” สูงสุดเป็นอันดับ 1 ของอาเซียน ในปี 2023 ที่ผ่านมา และนำมาใช้วิเคราะห์เมื่อต้นปี 2024 ไปได้อย่างไรก็ไม่รู้?
วันนี้ผมขอหลบฉากจากการเมืองเรื่องจัดตั้งรัฐบาลใหม่ ซึ่งก็คงต้องใช้เวลาอีกยาวนานไปเขียนถึงเรื่องที่น่าสนใจอื่นๆ บ้างนะครับ
วันนี้ (ศุกร์ที่ 5 พฤษภาคม) จะมีพิธีเปิดการแข่งขัน “กีฬาซีเกมส์ 2023” หรือกีฬาซีเกมส์ครั้งที่ 32 ณ สนามกีฬาแห่งชาติมรดกเดโช กรุงพนมเปญ ประเทศกัมพูชา
เมื่อ 2-3 วันที่ผ่านมามี “ดราม่า” ระหว่างประเทศทางออนไลน์เกิดขึ้นเรื่องหนึ่ง ได้แก่ “ดราม่าดอกลำดวน” ซึ่งมีการโต้เถียงกันอย่างเผ็ดร้อน ระหว่างชาวเน็ตไทยกับชาวเน็ตกัมพูชา…ว่า “ดอกลำดวน” เป็นดอกไม้ของใครกันแน่?