ผมหลบไปบันทึกเรื่องราวว่าด้วย “ความสุขแห่งชาติ” เสียหลายวันกรณีที่สาวไทยของเรา “น้องโอปอล” สุชาตา ช่วงศรี สามารถคว้ามงกุฎ “นางงามโลก” มาครองได้สำเร็จในรอบ 72 ปี นำความปลาบปลื้มเป็นล้นพ้นแก่พวกเราชาวไทย… จึงบันทึกไว้ 3 วันซ้อนๆ
สัปดาห์นี้ถือ ว่าเป็นสัปดาห์เข้มข้นสุดๆ สำหรับการเมืองของประเทศไทย เพราะจะเป็นสัปดาห์แห่งการอภิปรายไม่ไว้วางใจนายกรัฐมนตรีนางสาวแพทองธาร ชินวัตร โดยพรรคฝ่ายค้านตั้งแต่วันที่ 24–25–26 มีนาคม
เมื่อ 2 วันที่ผ่านมา หนังสือพิมพ์ทุกฉบับ (เท่าที่ยังมีขายตามแผง) พาดหัวข่าวยักษ์ตรงกันว่า รัฐบาลใส่เกียร์ “ถอยกรูด” กรณีมีข่าวจะเพิ่มภาษีแวต 15 เปอร์เซ็นต์
ผมขอทำหน้าที่ร่วมบันทึกถึงเหตุการณ์สำคัญอีกเหตุการณ์หนึ่งของประเทศไทยที่เกิดขึ้นในปลายเดือนกันยายน 2567 เป็นต้นมา และเป็นข่าวหัวใหญ่ของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ
ก่อนเที่ยงของวันพุธที่ 4 กันยายนเล็กน้อย ระหว่างผมนั่งรถเข้าโรงพิมพ์ สถานีวิทยุที่ผมเปิดฟังข่าวอยู่ก็รายงานข่าวด่วนว่า เว็บไซต์ราชกิจจานุเบกษาได้เผยแพร่ประกาศพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ
เมื่อวานนี้ผมเขียนแสดงความห่วงใยว่าลำพังลูกสาวเถ้าแก่เข้าบริหารประเทศ ทั้งๆ ที่ยังฝึกงานไม่พอ แม้จะน่าห่วงใยอยู่แล้ว แต่การที่เถ้าแก่ออกมาแสดงวิสัยทัศน์ราวกับว่าจะบริหารประเทศเสียเองแทนลูก…จะน่าห่วงใยยิ่งกว่า
ผมเขียนถึง “การเมือง” ของประเทศไทยครั้งหลังสุด เมื่อวันพุธที่ 21 สิงหาคมที่ผ่านมา บรรยายถึงความห่วงใยและหนักใจที่เราจะได้นายกรัฐมนตรี “มือใหม่” มาดำรงตำแหน่งแทนคุณเศรษฐา ทวีสิน ที่ต้องพ้นจากตำแหน่งด้วยอุบัติเหตุทาง “จริยธรรม” ดังที่ทราบกันดีอยู่แล้ว
นับตั้งแต่เดือนสิงหาคม 2566 หรือเดือนนี้เมื่อปีที่แล้วเป็นต้นมา มีการเปลี่ยนแปลงผู้นำประเทศเกิดขึ้นในลักษณะเดียวกับ “เถ้าแก่” ปั้นทายาทของตนให้ขึ้นดำรงตำแหน่งซีอีโอบริษัทถึง 3 ประเทศด้วยกันในอาเซียน
ในบรรดา “ข้อคิดเห็น” จากนักวิชาการ จากผู้มีประสบการณ์ ในการบริหารชาติบ้านเมืองในอดีต ที่ “โพสต์” ไว้ในโซเชียลมีเดีย ถึงนายกรัฐมนตรีคนใหม่ น.ส.แพทองธาร ชินวัตร ที่มีคุณค่าน่ารับฟัง และควรแก่การนำไปปฏิบัติมากที่สุด
ผมเขียนทิ้งท้ายคอลัมน์เมื่อวันศุกร์ที่ 16 สิงหาคม ฝากเป็นข้อพิจารณา สำหรับท่าน สส. ซึ่งมีหน้าที่ในการเลือกนายกรัฐมนตรีคนใหม่ แทนอดีตนายกฯ เศรษฐา ทวีสิน หลายข้อ..แต่หลักๆ ดูเหมือนจะมีอยู่ 2 ข้อ