เมื่อวานนี้ในคอลัมน์ “ซอกแซก” ฉบับวันอาทิตย์…ผมเขียนถึงความประทับใจ และความอิ่มเอิบเป็นที่สุด ที่มีโอกาสไปกราบสักการะ “พระเขี้ยวแก้ว” ที่ท้องสนามหลวงและได้ใช้เวลานับชั่วโมง ในการตักตวงความสุขทางใจ จากบรรยากาศรอบๆ ในช่วงคํ่าๆ ที่ผมไปอยู่ที่นั่น
ในขณะที่ข่าวคราวการจัดงานเคาต์ดาวน์ ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ของภาครัฐ และภาคเอกชนไทยได้ชื่อว่ามาแรงมากในช่วง 4–5 ปีมานี้…
นับว่าปี พ.ศ.2567 ที่ใกล้จะผ่านไปอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ เป็นปี “มหามงคล” อย่างยิ่งสำหรับพวกเราชาวไทย โดย เฉพาะสำหรับพี่น้องพุทธศาสนิกชนทั่วประเทศ เพราะได้มีโอกาสเข้าร่วมในพิธีสักการะพระบรมสารีริกธาตุขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ท่านผู้อ่านที่เป็นแฟนคอลัมน์ “ซอกแซก” คงจะพอจำได้เมื่อประมาณกลางเดือนกันยายน พ.ศ.2565 เกือบๆ 2 ปีมาแล้ว หัวหน้าทีมซอกแซกมีโอกาสร่วมกับชาวคณะกองบรรณาธิการไทยรัฐกลุ่มหนึ่ง
ซอกแซกสัปดาห์นี้ยังอยู่ในช่วงเวลาของเทศกาลสงกรานต์ “ขึ้นปีใหม่แบบไทยๆ” และทั่วประเทศไทยกำลังชุ่มฉ่ำด้วยการสรงนํ้าพระ–รดนํ้าดำหัวขอพรผู้อาวุโส… และการเล่นสาดนํ้าจากใจถึงใจ ทั้งในหมู่คนไทยด้วยกันเอง และในหมู่นักท่องเที่ยวที่แห่แหนมาร่วมสาดนํ้าด้วยแน่นขนัดในหลายๆ พื้นที่ของประเทศไทยยามนี้
เมื่อวานนี้ (อังคารที่ 19 มีนาคม 2567) ถือเป็นวันส่งเสด็จฯ พระบรมสารีริกธาตุขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระอรหันตธาตุ ของพระสารีบุตร และพระโมคคัลลานะ พระบรมสาวก คืนสู่ประเทศอินเดีย