เมื่อวันศุกร์ที่ 11 พฤศจิกายน เสาร์ที่ 12 พฤศจิกายน และอาทิตย์ที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ.2565 ที่ผ่านมา ถือเป็นวันแห่งความชื่นมื่นที่จะอยู่ในความทรงจำของแฟนคลับ “เบิร์ด” ธงไชย แมคอินไตย์ ไปอีกนานแสนนานอีกครั้งหนึ่ง

เมื่อ พี่เบิร์ด, น้าเบิร์ด, อาเบิร์ด หรือ ป๋าเบิร์ด ขวัญใจของคนไทยหลายล้านคนทั่วประเทศ ได้กลับคืนขึ้นสู่เวทีคอนเสิร์ต ณ อิมแพ็ค อารีน่า เมืองทองธานี เป็นครั้งแรก หลังจากโควิด-19 อาละวาดทั่วโลก และในประเทศไทยเราด้วยติดต่อกันยาวนานเกือบ 3 ปี

ในชื่อคอนเสิร์ตว่า SINGING BIRD #2/2022 ตอน LIFETIME SOUND TRACK CONCERT#โตมากับเพลงพี่เบิร์ด ที่ท่านผู้อ่านคงจะได้ยินข่าวคราวกันบ้างแล้ว

ว่ากันว่าในตอนแรก คอนเสิร์ตพิเศษชุดนี้จะเปิดแสดงแค่รอบเดียวเท่านั้น แต่เอาเข้าจริงต้องเพิ่มรอบแสดงออกไปอีก 2 รอบ กลายเป็น 3 รอบ เพราะแฟนๆ ของพี่เบิร์ดแห่กันไปจองตั๋วจนเว็บไซต์ gmmlive.com ของแกรมมี่ แทบล่มไปเลยทีเดียว

ทีมงานซอกแซก โดยเฉพาะหัวหน้าทีมเป็นแฟนพันธุ์แท้ของ “ธงไชย แมคอินไตย์” คนหนึ่งและเมื่อเทียบอายุอานามแล้วคงต้องเรียกธงไชยว่า “น้องเบิร์ด” เพราะอายุมากกว่ากัน 17 ปี โดยประมาณ (เบิร์ดเกิด 8 ธ.ค.2501 จะมีอายุ 64 เดือนหน้า, หัวหน้าทีมเกิด 2484 จะมีอายุ 82 ปี เมษายนหน้า)

จำได้ว่าช่วงที่เพลง “หาดทราย สายลมสองเรา” ของเบิร์ดดังมากเมื่อ พ.ศ.2529 นั้นตรงกับอายุ 45 ปี ของหัวหน้าทีมเป๊ะ…ทำให้ต้องตั้งชื่อคอลัมน์ซอกแซกสัปดาห์นี้ว่า “แก่มากับเพลงเบิร์ด” เพราะไม่สามารถจะใช้วลีที่ว่า “#โตมา กับเพลงพี่เบิร์ด” ตามชื่อคอนเสิร์ตครั้งนี้ได้เลย

จากอายุ 45 ปี หัวหน้าทีมฟังเพลงเบิร์ดเรื่อยมาจนถึงบัดนาวนี้อายุ 81 ปีกว่าหน่อยๆ… (หักกลบลบแล้วก็คือ 36 ปี พอดิบพอดี…) ใช้คำว่า “แก่มากับเพลงน้องเบิร์ด” จึงถูกต้องตามความเป็นจริงมากที่สุด

ถ้าท่านผู้อ่านจำได้ หัวหน้าทีมซอกแซกเขียนถึงคอนเสิร์ตของเบิร์ดบ่อยมากในโอกาสต่างๆ… ไม่ว่าจะเป็นคอนเสิร์ตชุด “ขนนกกับดอกไม้” หรือชุด “แบบเบิร์ดๆ”…โดยเฉพาะชุดหลังเนี่ยแสดงมาแล้วถึง 11 ครั้ง…มั่นใจว่าหัวหน้าทีมน่าจะไปดูสักครึ่งหนึ่งคือ 5 หรือ 6 ครั้ง อย่างแน่นอน รวมทั้งครั้งหลังสุดก่อนโควิด-19 อาละวาด เมื่อปี 2561 ในชุด “ดรีมเจอร์นีย์” ก็ไปนั่งดูและเก็บบรรยากาศมาเขียนไว้ด้วยในคอลัมน์นี้

ดังนั้นเมื่อทราบว่าเบิร์ดจะกลับมาพร้อมคอนเสิร์ตชุดใหม่ “ซิงเกิลเบิร์ด” ในครั้งนี้มีหรือหัวหน้าทีมจะปล่อยให้ผ่านไปโดยไม่แวะไปดูไปชม

แม้โควิด-19 จะเพิ่งซาหมาดๆ และมีข่าวว่ากลับมาระบาดใหม่เพิ่มขึ้นอีกหน่อยด้วยซ้ำ แต่หัวหน้าทีมก็บ่ยั่น เพราะฉีดวัคซีนมาครบเข็ม แถมติดโควิดไปแล้ว ด้วยเมื่อปลายเดือนก่อน ช่วงนี้จึงถือเป็นช่วงมีภูมิคุ้มกันสูงสุด (ตามทฤษฎีนะครับ) จึงตัดสินใจ ไปดูเมื่อรอบค่ำ วันอาทิตย์ (13 พ.ย.) ที่ผ่านมา

ดีใจกับ ธงไชย แมคอินไตย์ จริงๆ ที่แฟนๆ ยังเหนียวแน่นมาก…2 รอบ ก่อนหน้านี้ก็ได้ข่าวว่าเต็มเอี้ยดหมด…รวมทั้งรอบสุดท้ายที่ไปดูก็เอี้ยดทั้ง 3 ชั้นเช่นกัน

ข้อดีอย่างหนึ่งคอนเสิร์ตเบิร์ดก็คือไม่ว่าจะเป็นชุดไหน? ขนนกหรือเบิร์ดๆ การจัดเวทีก็จะคล้ายคลึงกัน คือจะมีเหมือน “สะพาน” จากเวทีใหญ่อันเป็นที่ตั้งของวงดนตรีพาดผ่านไปที่ กลางอารีน่าทุกครั้ง…เพื่อให้เบิร์ดกับนักร้องอื่นๆ สามารถเดินร้องหรือบ่อยครั้งก็วิ่งร้องลงมาทักทายคนดูใกล้ๆ จนถึงขั้นจับมือถือแขนกันได้

ครั้งนี้ก็เช่นกัน รูปแบบและโครงสร้างของเวที และ “สะพาน” ยังเหมือนเดิมทุกประการ… ทำให้บรรยากาศความใกล้ชิดความอบอุ่น จึงยังคงมีอยู่ครบถ้วนเช่นเดียวกับทุกๆครั้งที่ผ่านมา

แสงระยิบระยับจากแหวนดวงเล็กๆ บนนิ้วมือแฟนๆ ตลอดจนหลอดไฟที่ประดับบนมงกุฎหรือบนที่คาดผมของแฟนๆ ยังคงกะพริบเต็มอารีน่า มองดูเหมือนทะเลหิ่งห้อยขนาดใหญ่ในช่วงที่คณะผู้จัดหรี่แสงรอบๆ เวทีลง เพื่อให้คนดูลุกขึ้นเต้นกันอย่างปลดปล่อย ซึ่งแฟนๆ ของเบิร์ดทุกเพศทุกวัย รวมทั้งข้ามเพศข้ามวัยด้วย ต่างก็จะลุกขึ้นปลดปล่อยกันอย่างเต็มที่

ครั้งนี้ก็เช่นกัน แค่ชุดเปิดตัวเมดเล่ย์ชุดแรก ซึ่งเป็นเพลงยุคแรกๆ ของเบิร์ด เพื่อการรำลึกอดีตของคนที่โตมากับเบิร์ด (หรือแก่มากับเบิร์ด) ซึ่งมีทั้งเพลง ฟากฟ้าทะเลฝัน+สบายสบาย+ บูมเมอแรง +พริกขี้หนู+ซ่อมได้+แฟนจ๋า+ทูมัชโซมัชเวรีมัช… ก็ได้บรรยากาศ ของการปลดปล่อย หรือการลุกขึ้นดิ้นเป็นที่เรียบร้อย

เบิร์ดให้ความสุขกับแฟนๆ ทุกระดับอายุ กว่า 25 เพลง…สลับกับนักร้องรับเชิญ เช่น โพลีแคท, ซีซั่นไฟฟ์, หนุ่ม กะลา, สิงโต นำโชค ซึ่งก็จะมาร้องเพลงของเบิร์ดทั้งหมดนั่นแหละ

ก่อนจะจบด้วยเพลง “ความสุขความทรงจำ ไม่มีที่สิ้นสุด” พี่เต๋อ-เรวัต พุทธินันทน์ แต่งให้ และเคยเป็นคอนเสิร์ตชุด “แบบเบิร์ดๆ” ครั้งที่ 5 ที่แสดง ณ ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย มาแล้วเกือบ 30 รอบ เมื่อ พ.ศ.2534

จากการสำรวจใบหน้าของแฟนๆ ที่ “โตมากับเบิร์ด” พบว่ายิ้มแย้มแจ่มใสและเบิกบานมากๆ แสดงว่าพอใจมากสำหรับคอนเสิร์ตครั้งนี้

สำหรับแฟนๆ ที่ “แก่มากับเบิร์ด” มิใช่จะมีเฉพาะแค่หัวหน้าทีมซอกแซกเท่านั้น มองไปรอบๆ แล้วน่าจะหลายร้อยคนเชียวแหละในรอบนี้ต่างก็มีความสุขไม่แพ้กัน

เบิร์ดอายุใกล้ 64 แล้ว ปีนี้ยังร้องยังเต้นได้ยอดเยี่ยมมาก…เสียงมีแหบๆ เจือปนบ้างแต่ก็โอเค…ส่วนแฟนที่แก่มากับเบิร์ด ส่วนใหญ่ไม่กล้าลุกขึ้นเต้น (อาจเพราะเจียมสังขาร) แต่ก็ขยับมือขยับเท้าอยู่ ณ ที่นั่งตั้งแต่ต้นจนจบกับเขาด้วยเหมือนกัน

เบิร์ดบอกแฟนๆ ว่ากลับมาเจอกันในคอนเสิร์ต แบบ “เบิร์ดๆ” ครั้งที่ 12 เดือนพฤศจิกายนปีหน้า (2566) ซึ่งเบิร์ดจะมีอายุใกล้ 65 ปี และหัวหน้าทีมก็จะมีอายุใกล้ 83 ปี

จะพยายามดูแลตัวเองเพื่อให้แข็งแรง นะครับ จะได้ไป “นั่งดิ้น” ในอิมแพ็ค อารีน่า กับ “น้องเบิร์ด” อีกสักครั้งหนึ่ง–แฮ่ม!

“ซูม”