ขณะที่ผมเขียนต้นฉบับวันนี้ช่วงบ่ายๆ ของวันอังคารที่ 15 พฤศจิกายน…ตรวจสอบสำนักข่าวออนไลน์ทุกสำนักแล้วยังไม่มีการยืนยันว่าคนไทยจะได้ดูการถ่ายทอดสด “ฟุตบอลโลก 2022” ที่กาตาร์ระหว่าง 20 พ.ย.-18 ธ.ค.หรือไม่?

บนโต๊ะทำงานของผมมี หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับล่วงหน้าวันพุธที่ 16 พฤศจิกายน วางอยู่พาดหัวตัวยักษ์ 3 ชั้นว่า “คนไทยส่อชวดดูบอลโลก…ลิขสิทธิ์สูงเว่อร์”

ส่วนในเนื้อข่าวมีรายละเอียดว่าทางผู้ว่าการการกีฬาแห่งประเทศไทยขอต่อราคาล่าสุดไปที่ประมาณ 1,036 ล้านบาท ตามงบฯ ที่ได้รับมาจาก กสทช. 600 ล้านบาท บวกกับที่จะได้รับจากสปอนเซอร์ 2-3 เจ้าและหักส่วนที่จะใช้จ่ายเป็นค่าถ่ายทอดสด ตลอดจนค่าบริการจัดการแล้วเหลือเน็ตๆ แค่ 1,036 ล้านบาทที่ว่า

ก่อนหน้านี้ตัวแทนฟีฟ่ายืนยันว่าลดไม่ได้เลย แม้แต่ดอลล์เดียว

ผมติดตามข่าวนี้มาหลายวัน ไม่นึกโกรธการกีฬาแห่งประเทศไทยเลย…รู้สึกขอบคุณด้วยซ้ำที่พยายามหาทางช่วยให้คนไทยได้ดูการถ่ายทอดสดครั้งนี้

ตอนที่ขอไปทาง กสทช.แล้ว กสทช.ให้มา 600 ล้านบาท…ผมก็ไม่โกรธ กสทช. เพราะเงินของ กสทช. ไม่ว่าจะได้มาด้วยวิธีไหนหรืออย่างไร…ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของเงินหลวงแล้วทั้งสิ้น

จะเอาออกมาใช้ก็ต้องเป็นตามกฎตามเกณฑ์ที่ตกลงกับกระทรวงการคลัง ไม่ใช่จะเอาไปใช้อย่างไรก็ได้…ทางคณะกรรมการท่านคงพิจารณาตามความเหมาะสมแล้วว่าจะให้ได้เพียงเท่านี้

สรุปแล้วผมไม่โกรธใครทั้งสิ้น นอกเสียจากโกรธฟีฟ่าที่เรียกค่าถ่ายทอดสดจากประเทศไทยแพงเกินเหตุ…แพงกว่าทุกประเทศในย่านนี้

เมื่อโกรธแล้วผมก็นึกถึงคำกล่าวของนาง พิมพิลาไลย ที่กล่าวกับ พลายแก้ว ในวรรณคดีไทยเรื่อง “ขุนช้างขุนแผน” ตอนหนึ่งว่า

“อดข้าวดอกนะเจ้าชีวาวาย…ไม่ตายดอกเพราะอดเสน่หา”

โดยแปลงท่อนท้ายเสียใหม่ว่า “อดข้าวต่างหากละชีวาวาย…ไม่ตาย (หรอกวะ) ถ้าตูไม่ได้ดูฟุตบอลโลก”

เหตุผลข้อที่ 1 ก็เพราะราคาแม้แต่ 1,036 ล้านบาท ที่การกีฬาแห่งประเทศไทยต่อรองไปล่าสุดก็ยังเป็นราคาที่แพงเกินเหตุ และน่าเสียดายอย่างยิ่ง สามารถนำไปทำประโยชน์ได้มากมายแก่ประเทศชาติ

เหตุผลข้อที่ 2…ผมเห็นด้วยกับบทวิจารณ์หลายๆ บทที่ผมอ่านเจอในโซเชียลมีเดียว่า…ไม่ต้องห่วง ยุคนี้มี ช่องทางธรรมชาติให้ดูเยอะ และที่สำคัญไม่ได้ดูสดอดใจไม่กี่นาทีเดี๋ยวก็ได้ดูไฮไลต์แล้วทางยูทูบ

เหตุผลข้อที่ 3 เป็นเหตุผลส่วนตัวของผมครับ เพราะเป็นทั้งสักขีพยานและมีโอกาสได้ร่วมในขบวนการ “ปลุก” ฟุตบอลโลกในประเทศไทยกับเขาด้วยคนหนึ่ง

อยากจะบอกพวกฟีฟ่ารุ่นเหลนในปัจจุบันนี้ให้รู้ว่าเมื่อก่อนปี 1970 หรือ พ.ศ.2513 หรือ 50 ปีเศษๆ ที่แล้วนั้น “ฟุตบอลโลก” ของยูน่ะเป็น “เศษข่าว” หรือข่าวเล็กๆในประเทศไทยเท่านั้นเอง

ถ้าไม่มีคนชื่อนี้ 2 คนเกิดขึ้นในประเทศไทย…คนแรกชื่อ ระวิ โหลทอง อดีตหัวหน้าข่าวกีฬาไทยรัฐ และคนสอง พินิจ พงษ์สวัสดิ์ หัวหน้าข่าวต่างประเทศ เดลินิวส์ ที่รักข่าวกีฬาเป็นชีวิตจิตใจ

นำข่าวฟุตบอลโลก 1970 ขึ้นพาดหัวยักษ์ทั้งใน ไทยรัฐ และเดลินิวส์ พร้อมกัน…และรายงานข่าวอย่างละเอียดติดต่อกันแรมเดือนจนคนไทยติดงอมแงมทั่วประเทศ

ช่วงนั้นผมอยู่ พิมพ์ไทย แปลข่าวต่างประเทศอยู่ดีๆ ถูกเรียกตัวไปแปลข่าวบอลโลกด่วน เพราะ พิมพ์ไทย ก็จำเป็นต้องนำข่าวบอลโลกขึ้นหน้า 1 ด้วย เนื่องจากขายไม่ออกเลยก่อนหน้านั้น

ผมถึงได้บอกว่าเพราะชาย 2 คนนี้แท้ๆ ที่ทำให้ฟุตบอลโลก “เกิด” ในประเทศไทย นำไปสู่การถ่ายทอดสด “คู่ชิง” บอลโลกคู่แรกระหว่าง บราซิล กับ อิตาลี ใน พ.ศ.ดังกล่าว

ดังนั้น ไม่ว่าผลการเจรจาล่าสุดจะเป็นอย่างไร คนไทยจะได้ดูฟุตบอลโลก 2022 หรือไม่? ผมขอยืนยันว่าผมยังโกรธฟีฟ่าอยู่ครับ

โกรธจริงๆ ที่ “เศษข่าว” ได้ลงหน้ากีฬาเล็กๆ ก็บุญแล้ว อย่างข่าวบอลโลกยุคโน้น…พอได้ดิบได้ดีขึ้นหน้า 1 และกลายเป็นข่าวฮิตเข้าหน่อยในยุคนี้บังอาจหน้าเลือดกับคนไทยซะนี่ จะไม่ให้โกรธได้ยังไงล่ะ?

“ซูม”