ผมได้ยินเสียงร่ำลือมานานพอสมควรแล้วว่า สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน “สนามไชย” ซึ่งเป็นสถานีแห่งใหม่ในโครงการรถไฟฟ้าสายสีน้ำเงิน ส่วนต่อจากหัวลำโพงไปถึงบางแคนั้น ได้ชื่อว่าเป็นสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินที่สวยมาก

สวยที่สุดในประเทศไทยนั้นแน่นอนอยู่แล้ว รวมทั้งน่าจะสวยที่สุดในเอเชียอีกด้วย เพราะตระเวนมาทั่วทวีปนี้แล้ว ของเราน่าจะสวยกว่าทุกแห่ง

ที่ยังไม่แน่ก็ตรงการเปรียบเทียบระดับโลกนั่นแหละ ว่าเราจะสวยสุดในโลกด้วยหรือเปล่าเท่านั้น?

ด้วยกิตติศัพท์ข้างต้นนี้เอง ทำให้ผมและคณะไทยรัฐที่เคยไปเยือน โครงการไฟฟ้าพลังน้ำไซยะบุรี ที่ สปป.ลาว เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ต้องถือโอกาสทาบทาม คุณธนวัฒน์ ตรีวิศวเวทย์ กรรมการผู้จัดการบริษัท ซีเค พาวเวอร์ฯ ผู้ดูแลโครงการไซยะบุรี เอาไว้ล่วงหน้า

ขอให้ช่วยจัดโปรแกรมนำคณะของเราไปเยี่ยมชม สถานีสนามไชย ที่อยู่ระหว่างการก่อสร้างสักครั้งหนึ่ง ในวันใดวันหนึ่งเมื่อกลับถึง กทม.

เหตุที่ต้องทาบทามผ่านคุณธนวัฒน์ ก็เพราะบริษัทซีเคฯของคุณธนวัฒน์เป็นบริษัทในเครือของ บริษัท ช.การช่าง จำกัด (มหาชน) ผู้รับเหมาก่อสร้างสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินสนามไชย นั่นเอง

ปรากฏว่าได้ผลครับ เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา คุณธนวัฒน์ก็ส่งรถมารับพวกเราชาวไทยรัฐร่วมๆ 30 ชีวิต เพราะมีทีมงานข่าว หน้าสตรี ของเราขอตามไปด้วย ขณะเดียวกันก็มีทีมข่าวเศรษฐกิจของไทยรัฐทีวี และไทยรัฐออนไลน์ร่วมไปด้วยอีก 1 ชุดใหญ่

ได้พบได้สัมผัสกับความงดงามของ สถานีสนามไชย อย่างเต็มอิ่ม แถมยังลงไปเดินลอดอุโมงค์ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ต่อไปจะเป็นเส้นทางเดินของรถไฟฟ้าสายสีน้ำเงิน จากหัวลำโพงไปถึงบางแคในอนาคต

ได้ความรู้ได้ประสบการณ์มาฝากท่านผู้อ่านของผม ถ้าเทียบกับผลไม้ก็ได้มาหลายชะลอมเลยทีเดียว

มาตอบคำถามที่ร่ำลือกันเสียก่อน ว่าสถานีสนามไชยสวยจริงไหม? และควรจะสวยอยู่ในอันดับไหนของโลก?

ผมค่อนข้างลำเอียงและหลงใหลชื่นชมในความเป็นไทยมากกว่าอะไรทั้งหมด ยิ่งตอนนี้ยิ่งอินมากกับละครประวัติศาสตร์ไทยเรื่อง “บุพเพสันนิวาส”…ขออนุญาตให้คะแนนจากความเห็นส่วนตัวของผมว่าสวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินมาก็แล้วกัน

ผมยังไปไม่ทั่วโลก ยังไม่เคยเห็นสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินของยุโรปตะวันออก หรือรัสเซีย แต่เห็นบ่อยๆและคุ้นมากๆก็คือ นิวยอร์ก, ลอนดอน, ปารีส, โตเกียว แล้วก็ฮ่องกง ฯลฯ ผมยกให้ สถานีสนามไชย ของเราสวยที่สุดครับ

สวยตั้งแต่ทางลงใต้ดิน ซึ่งอยู่หน้าอาคารเก่ากระทรวงพาณิชย์ ที่เดี๋ยวนี้กลายมาเป็นอาคารมิวเซียมสยามนั่นเลยละครับ

พอลงบันไดเลื่อนไปข้างล่างถึงบริเวณที่เป็นชั้นจำหน่ายตั๋วและประตูทางเข้าออกสถานี ก็ถึงกับต้องหยุดยืนตะลึงอยู่ครู่ใหญ่

เพราะนึกว่าคณะของเรากำลังเดินย้อนยุคอยู่ในท้องพระโรงสมัยอยุธยาแบบพ่อหมื่นแม่การะเกดอย่างไรอย่างนั้น

เป็นท้องพระโรงจำลองที่ออกแบบโดยท่าน รศ.ดร.ภิญโญ สุวรรณคีรี ศิลปินแห่งชาติสาขาทัศนศิลป์ (สถาปัตยกรรม) ผู้เชี่ยวชาญสถาปัตยกรรมไทย ออกแบบวัด ออกแบบสิ่งปลูกสร้างสไตล์ไทยๆเอาไว้หลายแห่งหลายที่

อาจารย์ภิญโญใช้โทนสีเพียงแค่ 3 สีเท่านั้น คือ สีแดง สีขาว และสีทอง แต่สามารถทำให้บรรยากาศของท้องพระโรงแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ หรือบริเวณห้องขายตั๋วสถานีสนามไชยสวยงามสดใสได้อย่างเหลือเชื่อ

พวกเราหลายคนโดยเฉพาะทีมข่าวหน้าสตรีบ่นเสียดายตามๆกันที่มิได้แต่งชุดไทยมาด้วย มิฉะนั้นก็จะสวมวิญญาณ “ออเจ้า” ถ่ายแบบเป็นที่ระลึกไว้ได้อย่างสวยงามกว่าชุดธรรมดาๆที่แต่งไปวันนี้

แต่ฝ่ายประสานงานของ ช.การช่าง บอกว่า แต่งอย่างนี้ดีแล้วค่ะ เพราะถ้าแต่งชุดแม่การะเกดไปเดินลุยอุโมงค์ลอดแม่น้ำเจ้าพระยาละก็… รับรองได้ เหงื่อกาฬจะไหลทะลักท่วมสไบออเจ้าแน่นอน

จริงอย่างที่น้องๆฝ่ายประสานงานบอกเอาไว้…เรายังต้องไปเดินลอดอุโมงค์กันอีก…เพราะฉะนั้นข้อเขียนวันนี้จึงยังจบวันนี้ไม่ได้

ขอต่อภาค 2 พรุ่งนี้นะครับ นอกจากเดินลอดแม่น้ำเจ้าพระยาแล้ว ยังมีความจำเป็นที่จะต้องเอ่ยถึงอีก 3 สถานีในบริเวณใกล้เคียงกันที่จะออกมางดงามทัดเทียมกันชนิดไม่เขียนถึงไม่ได้เลย.

“ซูม”