อาจจะเขียนช้าไปหน่อย แต่ก็ต้องเขียนละครับ เพราะผมถือว่าการที่สาวไทยเราไปคว้ามงกุฎนางงามโลก หรือ Miss World มาครองได้นั้น เป็นความสำเร็จ และความภาคภูมิใจอย่างใหญ่หลวงของคนไทยอีกประการหนึ่ง

ดังที่ทราบกันแล้ว รายการประกวดความงามที่เก่าแก่ และได้รับการยอมรับจากทั่วโลก ว่าถ้าเป็นการแข่งขันกีฬาก็คือรายการที่เขาเรียกว่า “Major” (เมเจอร์) หรือ “Grand Slam” (แกรนด์สแลม) นั้นมีอยู่เพียง 2 รายการเท่านั้น

ได้แก่ “มิสเวิลด์” หรือ Miss World ของประเทศอังกฤษ ที่จัดขึ้นตั้งแต่ปี ค.ศ.1951 กับ “มิสยูนิเวิร์ส” (Miss Universe) หรือ นางงามจักรวาล ของสหรัฐฯ ซึ่งจัดเมื่อ ค.ศ.1952 หลังมิสเวิลด์เพียงปีเดียวนั่นเอง

ประเทศใดคว้า “มง” จาก 2 รายการนี้ก็เหมือนนักกอล์ฟได้เป็นแชมป์รายการ “เมเจอร์” หรือนักเทนนิสได้เป็นแชมป์รายการ “แกรนด์สแลม” ว่าอย่างนั้นเถิด

เราได้แชมป์มิสยูนิเวิร์ส หรือนางงามจักรวาลมาแล้ว 2 ครั้ง ได้แก่ “ป้าปุ๊ก” อาภัสรา หงสกุล เมื่อ พ.ศ.2508 หรือ ค.ศ.1965 กับ “น้าปุ๋ย” ภรณ์ทิพย์ นาคหิรัญกนก เมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ.2531 หรือ ค.ศ.1988 นำความภาคภูมิใจมาสู่พี่น้องชาวไทยใน พ.ศ. หรือ ค.ศ.ดังกล่าวอย่างเหลือล้น

ดังนั้น เมื่อ “น้องโอปอล” สุชาตา ช่วงศรี ของเราสามารถไปคว้ามง “มิสเวิลด์” เมเจอร์สำคัญอีกหนึ่งเมเจอร์ที่ประเทศเรายังไม่เคยคว้ามงมาเลยนับแต่มีการประกวดมา 72 ปี เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 2568 หรือ ค.ศ.2025 ที่ผ่านมา จึงเป็นสาเหตุใหญ่ที่ทำให้คนไทยมีความสุขอย่างเปี่ยมล้นเช่นกัน

ด้วยเหตุนี้ในการเดินทางกลับบ้านของน้อง โอปอล เมื่อบ่ายวันเสาร์ที่ 14 มิถุนายน 2568 ซึ่งมีการจัดพิธีต้อนรับอันยิ่งใหญ่ด้วยการแห่แหนจากสนามบินสุวรรณภูมิสู่ย่าน เอ็มดิสทริค จึง

สมควรแก่การบันทึกไว้ในฐานะส่วนหนึ่งของเกร็ดประวัติศาสตร์ (แห่งความสุข) อีกครั้งหนึ่งของคนไทย และประเทศไทย

ตอนอาภัสราคว้ามงมิสยูนิเวิร์ส พ.ศ.2508 ผมอายุ 24 ปี ทำงานอยู่ที่สภาพัฒน์ บริเวณสะพานขาว จำได้ว่าลงมายืนต้อนรับขบวนแห่คุณปุ๊กบนรถ เชฟโรเลต เปิดประทุน ที่จะผ่านสะพานขาว เบียดเสียดผู้คนนับจำนวนหมื่นที่มายืนรออยู่ก่อน

ถ้าจำไม่ผิดขบวนมาถึงตอนพักเที่ยงพอดี ทำให้ข้าราชการทุกกรมแถวนั้น เช่น สภาพัฒน์, สถิติแห่งชาติ, กรมวิเทศสหการ และกรมประชาสงเคราะห์ ต่างแห่กันออกมายืนโบกมือต้อนรับได้โดยไม่ต้องลาราชการ

อีก 23 ปีให้หลัง พ.ศ.2531 คุณปุ๋ย ภรณ์ทิพย์ นาคหิรัญกนก ขึ้นขบวนแห่มาผ่านสะพานขาวเช่นกัน เพื่อจะไปศาลาว่าการ กทม. …ช่วงนี้ผมเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น และตำแหน่งรับผิดชอบก็สูงขึ้น

ไม่กล้าลงมายืนเข้าแถว เพราะเวลาที่ขบวนแห่ผ่านไม่ใช่เวลาพักของราชการ

แต่ก็นั่งดูการถ่ายทอดสดจากจอทีวี ภายในสำนักงาน ซึ่งแน่นอนบ่ายวันนั้นแทบจะไม่ได้ทำงานอะไรกันนัก นอกจากเชียร์ปุ๋ย

คราวนี้ พ.ศ.2568 ผมกลายเป็น “โอลด์แมน” อายุ 84 ปี เกินนิดๆ นั่งดูยูทูบคนเดียวที่บ้าน ตั้งแต่พิธีต้อนรับ “หลานโอปอล” ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ไปจนถึงพิธีฉลอง ที่ “เอ็มดิสทริค” สุขุมวิท ของเครือ “เดอะมอลล์” ด้วยความสุขที่เปี่ยมล้นไม่แพ้กันเลย

อ่านต่อพรุ่งนี้นะครับ ว่า “โอลด์แมน” แอนด์ “3 มง” (เพราะผ่านเหตุการณ์มาแล้ว 3 มงกุฎใหญ่) บันทึกอะไรไว้บ้าง? ในการกลับบ้านของ “มิสเวิลด์” ลูกสาวแห่งชาติคนล่าสุด.

“ซูม”