เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2563 ก่อนวัน “พ่อแห่งชาติ” 1 วัน มีข่าวดี ข่าวหนึ่งเกิดขึ้นแก่ประเทศไทยของเรา สมควรแก่การนำมาบันทึกไว้ เพื่อความภาคภูมิใจของคนไทยและลูกหลานในอนาคต

นั่นก็คือข่าวที่ว่า ข้าวหอมมะลิ ของไทยเราทวงตำแหน่ง “แชมป์โลก” กลับคืนมาได้สำเร็จ โดยการคว้าแชมป์ในการประกวดข้าวที่เรียกว่า “The World’s Best Rice Contest 2020” จัดโดย Rice Trader สถาบันด้านการค้าข้าวที่มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่สหรัฐอเมริกา

สถาบันที่ว่านี้จะจัดให้มีการ “ประชุมใหญ่” ของบรรดาพ่อค้าข้าวทั่วโลกขึ้นทุกปีๆ ในประเทศที่มีการปลูกข้าวเป็นหลัก เช่น ไทย ฟิลิปปินส์ กัมพูชา เวียดนามและสหรัฐอเมริกา เป็นต้น

ซึ่งในการประชุมแต่ละปีก็จะถือโอกาสจัดประกวดข้าวไปด้วย โดย ให้ประเทศต่างๆ นำข้าวของตนไปปรุงไปหุงให้คณะกรรมการ ซึ่งประกอบด้วย “เชฟ” หรือพ่อครัวดังๆ ระดับโลกจำนวนหนึ่งเป็นผู้รับประทานแล้วก็ชี้ขาดว่าของใครอร่อยที่สุด

จัดมาทั้งสิ้น 12 ปี หรือ 12 ครั้งแล้วรวมทั้งปีนี้หรือ 2020

ผลปรากฏว่าใน 2 ปีแรกคือปี 2009 กับปี 2010 (พ.ศ.2552-2553) ข้าวหอมมะลิไทยของเราสามารถคว้าแชมป์มาได้อย่างงดงาม

แต่หลังจากนั้นมาเราก็เสียตำแหน่งให้แก่ข้าวพม่าบ้าง ข้าวกัมพูชาบ้าง และทวงแชมป์กลับคืนมาได้บ้างโดยตลอด

ปี ค.ศ.2016 กับ ค.ศ.2017 ถือเป็น 2 ปีทองของข้าวไทยอีกครั้ง เมื่อข้าวหอมมะลิของเราสามารถคว้าแชมป์ในการประกวดดังกล่าวได้ ถึง 2 ครั้ง 2 คราติดต่อกัน

ทว่าในปี ค.ศ.2018 เราก็กลับมาเหงาหงอยอีกจนได้เมื่อพ่ายแพ้ให้แก่ ข้าวหอมมะลิกัมพูชา ไปอย่างน่าเสียดาย และตามมาด้วยปีกลายหรือ ค.ศ.2019 เราก็ยังเหงาต่อเมื่อข้าว “ST25” จาก เวียดนาม พลิกล็อกมาคว้าแชมป์ไปครองอย่างไม่คาดหมาย

ดังนั้นเมื่อปีนี้ ข้าวหอมมะลิไทย กลับมาคว้าแชมป์โลกได้อีกครั้งหนึ่ง จึงถือเป็นข่าวที่น่ายินดีและนำมาซึ่งความปีติอย่างยิ่งของพวกเราชาวไทย

จากการประกวดมาแล้ว 12 ปี 12 ครั้ง แม้เราจะแพ้บ้าง ชนะบ้าง แต่ก็ได้ชื่อว่าชนะมากที่สุด คือได้เป็นแชมป์ เดี่ยวๆ ถึง 5 ครั้ง และเป็นแชมป์ร่วมกับหอมมะลิกัมพูชา 1 ครั้ง…รวมแล้ว 6 ครั้ง หรือครึ่งหนึ่งของการแข่งขันที่จัดขึ้นพอดิบพอดี

กัมพูชาได้แชมป์เดี่ยวๆ 2 ครั้ง แชมป์ร่วม 2 ครั้ง ถือว่าเป็นอันดับ 2 รองจากไทยเรา…ตามมาด้วย สหรัฐฯ (ข้าวหอมพันธุ์ แคลโรส จากแคลิฟอร์เนีย) ซึ่งเป็นแชมป์เดี่ยว 1 ครั้ง แชมป์ร่วม 1 ครั้ง อยู่ในอันดับ 3 โดยมี เมียนมา และเวียดนามเป็นอันดับ 4 ร่วมกัน คือได้แชมป์โลกไปประเทศละ 1 สมัยเท่ากันเป๊ะ

ดูจากสถิติข้างต้นนี้แล้วก็ต้องถือว่าเรายังเป็นหมายเลข 1 ในเรื่องข้าวอร่อย หรือข้าวดีที่สุดของโลกอยู่…แต่ก็จะประมาทเสียมิได้ เพราะประเทศอื่นๆ เขาก็มีการพัฒนาและพร้อมจะสู้กับเราอยู่ตลอดเวลา

ท่านที่ติดตามคอลัมน์นี้มาตลอดคงจะจำได้ว่าผมได้หยิบข่าวนี้มาเขียนถึงตั้งแต่ยังเป็นข่าวเล็กๆ ไม่มีใครสนใจ จนกระทั่งเป็นข่าวใหญ่ที่ทุกๆ ฝ่ายให้ความสนใจในขณะนี้

มีอยู่ปีหนึ่งเราได้แชมป์โลกมาแล้วเงียบฉี่ ผมก็เขียนติติงรัฐบาล โดยเฉพาะกระทรวงเกษตรฯ และกระทรวงพาณิชย์ว่าไม่รู้จักใช้ประเด็นนี้มาเป็นประโยชน์ในการประชาสัมพันธ์

โดยเล่าให้ฟังว่า ตอนที่กัมพูชาได้แชมป์เขาตื่นเต้นอย่างไร? หนังสือพิมพ์ของเขาพาดหัวยักษ์ขนาดไหน?

รวมทั้ง สหรัฐอเมริกา ด้วย ถึงขนาดมีการเฉลิมฉลองในท้องถิ่น ของเมืองที่ปลูกข้าวหอมพันธุ์ แคลโรส ในแคลิฟอร์เนียอยู่หลายวัน

ก็ต้องขอบคุณที่พอผมเขียนติงแล้วรัฐบาล (นายกฯ ท่านนี้แหละ) ก็หันมาเอาใจใส่และให้ความสำคัญ อย่างเช่นปีนี้ก็ทราบว่ามีการแถลงข่าวกัน อย่างเอิกเกริกซึ่งเป็นเรื่องที่ถูกต้อง

ครับ! ก็ขออนุญาตนำมาบันทึกด้วยความภาคภูมิใจในความสำเร็จของชาวนาไทย กระทรวงเกษตรฯ ไทยที่ช่วยกันพัฒนาคุณภาพข้าวไทยและรักษาคุณภาพไว้ได้อย่างดีเยี่ยมจนได้เป็นแชมป์โลกอีกสมัย

ครองแชมป์ต่อไปเรื่อยๆ นะครับ ไม่ต้องกลัวว่าคนไทยจะเบื่อๆ ขออีก 3 ครั้งรวดเลยนะครับ 3 ปีถัดจากนี้ไป.

“ซูม”