ช่วงหลังๆ นี้ผมไม่ค่อยได้เขียนถึงเรื่องเหตุการณ์ตึงเครียดระหว่างไทยกับกัมพูชาก็เพราะเหตุผลส่วนตัวที่ผมเคยกราบเรียนท่านผู้อ่านไปบ้างแล้วในทำนองที่ว่า คนไทยเราทุกวันนี้แสดงความคิดเห็นเรื่องเขมรออกไปหลายทิศหลายทางมาก…

มองคนละมุมเสียเป็นส่วนใหญ่ ขาดความเป็นเอกภาพจนดูเหมือนว่าเรากำลังทะเลาะกันเองตรงข้ามกับทางฝ่ายเขมรที่เป็นประชาธิปไตยแค่เปลือกเพราะจริงๆ แล้ว 2 พ่อลูกตระกูลฮุนยังมีอำนาจปกครองประเทศได้แบบเบ็ดเสร็จ

จะเรียกว่าเป็นเผด็จการเต็มใบก็คงจะได้ข่าวคราวจากฝ่ายเขาจึงออกมาเป็นเรื่องเดียวกันไม่มีแตกคอไม่มีนอกคอก

รัฐบาลสั่งอย่างไรทุกๆ ฝ่ายพูดตามนั้นหมดแม้บางเรื่องเห็นชัดว่าเต้าขึ้นหรือกุขึ้นหรือสร้างภาพขึ้นอย่างเหตุการณ์หลังสุดที่เขาบอกว่าเราไปยิงเขาตาย 1 คน บาดเจ็บหลายคน เพื่อกลบเกลื่อนประเด็นที่เขาละเมิดข้อตกลงกับเราก่อน

กรณีแอบมาฝังทุ่นระเบิดจนทหารไทยของเราต้องสูญเสียขาเป็นรายที่ 7แต่ฟังๆ และอ่านจากข่าวต่างประเทศดูเหมือนว่าผู้คนกลับเชื่อเขามากกว่าเชื่อเราโดยเฉพาะสหรัฐฯ

โดยประธานาธิบดีทรัมป์ และมาเลเซีย โดยนายกฯ อันวาร์ อิบราฮิม กลับมีท่าทีไปเข้าข้างเขมรมากกว่าเราผมก็สรุปของผมเอาเองว่า เพราะทางฝ่ายเรามีการเสนอความคิดเห็นไปคนละทางคนนี้ว่าอย่างโน้นคนโน้นว่าอย่างนี้…

“พลังข่าว” จากเราจึงสะเปะสะปะไร้ประสิทธิภาพในขณะที่เขมรพูดเสียงเดียวกันหมด เพราะเขาสั่งได้ ทำให้คำพูดของเขามีน้ำหนัก บางครั้งเห็นชัดว่าโกหกแหงๆ กลับกลายเป็นโกหกที่คนเชื่อเพราะเขมรพูดซ้ำๆ กันเป็นทำนองเดียวกัน

ผมจึงขอถอนตัวไม่ออกความเห็นเรื่องเขมรเพราะไม่ประสงค์จะทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายมากขึ้นไปมากกว่านี้อีก

ขอให้ท่านนายกฯ และรัฐบาลว่าไปแค่ฝ่ายเดียวก็แล้วกันที่ผมพาดหัวไว้เป็นประเด็นสำหรับการเขียนถึงในวันนี้ก็ไม่เชิงเป็นความเห็นที่เกี่ยวกับเขมรโดยตรงนัก

แม้จะเป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่งในกรณีพิพาทไทย-เขมรครั้งนี้ ได้แก่ คุณ อันวาร์ อิบราฮิม นายกฯ รัฐมนตรีมาเลเซียนั่นเองในโซเชียลไทยท่านอันวาร์ถือได้ว่าเป็นผู้ร้ายเต็มตัว ณ นาทีนี้

เพราะถูกมองว่าทำอะไรต่อมิอะไรเข้าข้างฝ่ายกัมพูชาอย่างเห็นได้ชัดจนถึงขนาดมีการวิเคราะห์กันว่าประเทศมาเลเซียมีผลประโยชน์อยู่ในเขมรมากมาย

มีบ่อนพนันใหญ่ที่สุดในพนมเปญอยู่บ่อนหนึ่งและเคยเป็นบ่อนที่จะหมดสัญญาอยู่แล้วแต่นายฮุน เซน กลับต่อสัญญาให้ถึง 99 ปี (ฟังจากวิทยุ อสมท คลื่น 100.5 สายๆ วันหนึ่ง)

ผมฟังแล้วก็อดนึกถึงข้อเขียนเก่าๆ ของผมเมื่อหลายสิบปีก่อนโน้นเกี่ยวกับนายอันวาร์ อิบราฮิม เสียมิได้…

เพราะมีอยู่ช่วงหนึ่งท่านขึ้นเป็น “เบอร์ 2” รองจากท่าน มหาธีร์ โมฮัมหมัด และเป็นที่คาดกันว่าท่านนี้แหละจะขึ้นมาเป็นเบอร์ 1 แทนเผอิญผมไปอ่านเจอจากหนังสือของสมาคม ศิษย์เก่าวชิราวุธวิทยาลัย ของเรา

ซึ่งนักเรียนโรงเรียนนี้ชอบเล่นกีฬารักบี้เป็นชีวิตจิตใจ และมีการแข่งขันรักบี้ประเพณีกับโรงเรียน มาเลย์คอลเลจ ซึ่งอันวาร์เป็นศิษย์เก่าอยู่ทุกครั้งที่มีการแข่งขันระหว่าง 2 โรงเรียนนี้ไม่ว่าที่มาเลเซียหรือที่สนามโรงเรียนวชิราวุธบ้านเรา

อันวาร์จะตามมาช่วยเชียร์เสมอๆ แม้สมัยเป็นรองนายกฯ ดาวรุ่งแล้วก็ยังมาผมพยายามเข้ากูเกิลกลับไปค้นหาอีกครั้งปรากฏว่าหาไม่เจอเสียแล้วครับ

รายงานข่าวเก่าๆ ในประเด็นนี้ที่เคยลงไว้ ก็ถือโอกาสนี้ฝากถามเพื่อนๆศิษย์เก่าวชิราวุธที่ยังพอจะจำความหลังได้บ้างฟังๆ แล้วก็เหมือนกับว่าท่านมีความรัก ความผูกพัน อยู่กับประเทศไทย และคนไทยมานานมากผ่านรักบี้ประเพณีของ 2 โรงเรียนที่ว่านี้

ใจคอจะไปเห็นแก่เขมรเพราะผลประโยชน์อะไรที่ว่าเชียวหรือ? ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างเปลี๊ยนไป๋จริงๆ ผมก็ขออภัยท่านผู้อ่านด้วยครับ…ที่หลงรักท่าน เชียร์ท่าน เพราะนึกว่าท่านรักคนไทยและจริงใจกับคนไทยอยู่ซะหลายปี ตามที่เคยเขียนไว้.

“ซูม”