“มินิซีรีส์” ชุด “ฝันร้ายของชุมชนคลองจั่น” ของผมมาถึงตอน สุดท้ายแล้วครับ เพราะคำว่า “มินิ” ก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นเรื่องเล็กๆ เรื่องสั้นๆ เขียน 3 วัน 3 ตอนจบ จึงน่าจะพอดีๆ

ผมเริ่มด้วยการจุดพลุว่า รถไฟฟ้าสายสีน้ำตาลที่จะผ่านถนนนวมินทร์กำลังจะประมูลแล้ว…การเคหะแห่งชาติ ที่ตั้งอยู่ริมถนนนี้ด้วย และอยู่ใกล้สถานี 1 สถานีด้วย จึงคิดอ่านที่จะต่อยอดใช้ประโยชน์จากการที่รถไฟฟ้ามาหาชาวคลองจั่น

เรื่องนี้เราไม่ว่ากัน และจริง ๆแล้วขอชมด้วยที่จะพยายามหาทาง ใช้ “รถไฟฟ้า” ให้เกิดประโยชน์สูงสุด

แต่เผอิญสิ่งที่ท่านจะต่อยอดคือ การสร้างคอนโดฯ “มิกซ์ยูส” ถึง 19 แท่ง…หน้าหมู่บ้านด้านถนนนวมินทร์ 4 แท่ง และหลังหมู่บ้านด้านถนนศรีบูรพาอีก 15 แท่ง เป็นตึกสูง 19 แท่ง…บวกด้วยอาคารสำนักงานใหม่ของท่านสูง 35 ชั้นอีกแท่ง รวม 20 แท่งพอดี

ชาวคลองจั่นเขาจึงไม่เห็นด้วยและส่งตัวแทนมาร้องทุกข์กับผม

เพราะลำพังแท่งสูงๆ 30 กว่าชั้น 20 แท่ง มาปักล้อมหมู่บ้านไว้หมดก็แทบไม่เห็นเดือนเห็นตะวันอยู่แล้ว…ระหว่างก่อสร้างยังจะมีการตอกเสาเข็ม จะมีการก่ออิฐ ก่อปูน เทกรวด เททราย ต่อให้มีผ้าคลุมอย่างไรฝุ่นก็ต้องคละคลุ้งและบ้านหรือแฟลตของพวกเขาก็ต้องสะเทือนแน่ๆ

แม้การเคหะแห่งชาติจะอธิบายวัตถุประสงค์ของโครงการนี้ว่า…เขาจะสร้างเพื่อประชาชนคนรุ่นใหม่ที่อยู่ระหว่างสร้างเนื้อสร้างตัว ไม่มีเงินซื้อบ้านซื้อคอนโดฯให้ตัวเอง สามารถที่จะมีที่อยู่อาศัยได้ในอนาคต

เพราะโครงการทั้ง 19 แห่ง คราวนี้จะไม่ใช่สร้างเพื่อขาย แต่สร้างเพื่อให้เช่าเท่านั้น…ซึ่งจะเป็นการช่วยเหลือเจือจุนสนับสนุนคนรุ่นใหม่ที่กำลังสร้างเนื้อสร้างตัวให้มาเช่าอาศัยเป็นเดือนเป็นปีไป ไม่มีการขายหรือการโอนกรรมสิทธิ์ให้แต่อย่างใด

ตัวแทนชุมชนคลองจั่นบอกผมว่า ก็เข้าใจและขอบคุณการเคหะฯ ที่มีความคิดเช่นนั้น แต่เพราะท่านคิดการใหญ่เกินไป ลงทุนหนักเกินไป (2 โครงการ รวมกันเกือบๆ 2 หมื่นล้านบาท) ทำให้ยากที่จะเชื่อว่าท่าน จะตั้งใจเอามาให้เช่าในราคาเอื้ออาทรถูกๆ ได้

ในที่สุดค่าเช่าก็ต้องแพงอยู่ดี ไม่เช่นนั้นจะมีทางใช้เงินคืนที่จะไปกู้ยืมมาได้อย่างไร? และเมื่อค่าเช่าแพงเสียแล้ว คนรุ่นใหม่เงินเดือนน้อยที่ไหนจะมีปัญญามาเช่าอยู่อาศัยได้

ตัวแทนชุมชนบอกผมด้วยว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาชาวชุมชนคลองจั่นไม่เคยคัดค้านการก่อสร้างเพิ่มเติมเพื่อประชาชนไร้ที่อยู่อาศัยเลย มีแต่ยินดีต้อนรับทั้งสิ้น ล่าสุดสร้างแฟลตหลายสิบหลังก็ยินดีต้อนรับ

เหตุเพราะสิ่งปลูกสร้างเหล่านั้นเป็นสิ่งที่คนไทยรับได้ และอย่างแฟลตถึงจะสูง 4-5 ชั้น แต่ก็เป็นสัญลักษณ์ของ “คนจน” โดยแท้จริง

จึงไม่มีใครมีความคิดเป็นอย่างอื่น

แต่คอนโดมิเนียมเป็นอะไรบางอย่างที่คนไทยรู้สึก “ต่อต้าน” อยู่ลึกๆ ต่อต้านตั้งแต่ตอนสร้างที่ต้องใช้เวลาใช้ความสั่นสะเทือนสูงจนชาวบ้านใกล้ๆ เดือดร้อนไปหมด

มิหนำซ้ำสร้างเสร็จมีราคาแพงมาก…คนรวยเท่านั้นจึงจะซื้ออยู่ได้ หรือไม่ก็ต้องเป็นคนฐานะชั้นกลางขึ้นไปไม่งั้นไม่มีสิทธิอยู่คอนโดฯ

ในความคิดคนไทยจำนวนไม่น้อย คอนโดฯ คือสัญลักษณ์ของความเหลื่อมล้ำในสังคมไทย…ยิ่งสูงมากยิ่งแพงมากก็ยิ่งเหลื่อมล้ำมาก

เป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้เกิดความสงสัยว่า การเคหะฯ ซึ่งควรจะสร้างบ้านเอื้ออาทร หรือบ้านราคากลางๆ ให้คนไทยรายได้ปานกลาง รายได้ น้อยอาศัยต่างหาก จะมาสร้างคอนโดฯ เพื่ออะไรก็ไม่รู้

แม้จะมีคำอธิบายว่า…โครงการนี้จะสร้างให้คนจนเช่าไงละ จะได้มีสิทธิอยู่คอนโดฯ กับเขาบ้าง ผู้คนก็ยังไม่เชื่อเท่าไรนัก มองว่ายังไงค่าเช่าก็จะไม่มีวันถูกๆ พอที่คนจน (รุ่นใหม่) จะเข้าไปเช่าอาศัยได้อยู่ดี

ผมก็ขอถ่ายทอดความรู้สึกของตัวแทนชุมชนมาให้ผู้บริหารการเคหะแห่งชาติได้รับทราบไว้ และเก็บไปเป็นข้อมูลในการตัดสินใจ

ช่วงนี้อยู่ในช่วงทำประชาพิจารณ์ จึงขอให้ฟังเสียงจากประชาชนให้รอบด้าน โดยเฉพาะเสียงจากชุมชนที่ได้รับผลกระทบโดยตรง

มินิซีรีส์ 3 ตอนของผมก็คงจะจบเพียงแค่นี้…ไว้ถ้าเรื่องใหญ่เรื่องนี้ยังไม่จบค่อยกลับมาใหม่ก็แล้วกัน แต่ดูแล้วน่าจะจบยากครับ เพราะโครงการตั้ง 2 หมื่นล้านบาท ใครจะยอมให้จบง่ายๆ ล่ะ.

“ซูม”