เมื่อประมาณเที่ยงคืนเศษๆ ของคืนวันพฤหัสบดีที่ 8 กันยายนเข้าสู่วันใหม่ของศุกร์ที่ 9 กันยายน ตามเวลาประเทศไทยนั้นเอง…สำนักข่าวใหญ่ทุกสำนักทั่วโลกต่างพร้อมใจกันนำเสนอข่าวด่วนว่า สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งอังกฤษได้เสด็จสวรรคตแล้วด้วยพระชนมายุ 96 พรรษา

แว่บแรกที่ผมเห็นพาดหัวข่าวและการลงพระบรมฉายาลักษณ์ถวายความอาลัยแด่พระองค์ท่านจากทั้ง BBC และ CNN ออนไลน์นั้น…

ผมยอมรับว่า รู้สึกตกใจและตามมาด้วยความเศร้า ความเสียดาย และความอาลัยอย่างยิ่งราวกับได้สูญเสียญาติผู้ใหญ่ที่ผมคุ้นเคยไปอีกท่านหนึ่ง

เพราะนับตั้งแต่จำความได้ และได้ติดตามอ่านข่าวเกี่ยวกับพระราชกรณียกิจของพระองค์ท่านทั้งที่ดำเนินการต่อชาวโลก และต่อ ประเทศของพระองค์ท่านเอง รวมถึงต่อประเทศไทยของเราด้วย ทำให้ผมมีความรู้สึกเช่นนั้นอย่างแท้จริง

ในฐานะคนไทยที่จงรักภักดีต่อสถาบันกษัตริย์ไทยของเราอย่างยิ่งคนหนึ่ง ทำให้ผมมีความรู้สึกไปในทางจงรักภักดีและให้ความเคารพนับถือต่อสถาบันกษัตริย์ของทุกๆ ชาติที่มีอยู่ในโลกทุกวันนี้ไปโดยอัตโนมัติ

โดยเฉพาะอังกฤษ ซึ่งแม้จะมีการพัฒนาไปอย่างมากในทุกๆ ด้าน แต่เท่าที่ผมมีโอกาสไปสัมผัสมาบ้าง ผมพบว่าคนอังกฤษส่วนใหญ่ยังจงรักภักดีต่อสถาบันกษัตริย์ของเขาอย่างยิ่งเช่นเดียวกับคนไทยเรา

จึงไม่แปลกเลยที่เราได้เห็นผู้คนอังกฤษหลั่งไหลไปถวายช่อดอกไม้แสดงความอาลัยแด่สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ที่หน้าพระราชวังบั๊กกิ้งแฮมอย่างเนืองแน่นในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา

ได้เห็นน้ำตาและความเศร้าสลดของคนอังกฤษจำนวนมาก จากภาพและข่าวต่างๆ เพราะนี่คือการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ของเขาจริงๆ

เมื่อ 2 วันก่อน รักษาราชการนายกรัฐมนตรี พลเอกประวิตร วงษ์สุวรรณ ได้ส่งสารแสดงความเสียใจถึงนายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักร ในนามของประชาชนชาวไทย โดยได้กล่าวถึงการเสด็จเยือนประเทศไทยถึง 2 ครั้ง เมื่อ พ.ศ.2515 และ พ.ศ.2539 ของพระองค์ท่าน

ผมจำได้ว่าครั้งแรกเสด็จไปเยือนเชียงใหม่ และครั้งที่ 2 เสด็จไปประทับที่พระตำหนักภูพานราชนิเวศน์ และทรงเยี่ยมราษฎรชาว สกลนครด้วย ยังเป็นภาพที่อยู่ในความทรงจำของชาวไทยตราบทุกวันนี้

ความสัมพันธ์ระหว่างราชวงศ์ไทยและราชวงศ์อังกฤษในยุคสมัยของในหลวงรัชกาลที่ 9 และสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 นับว่าแนบแน่นอย่างยิ่ง

เริ่มจากปี 2503 ที่ในหลวงรัชกาลที่ 9 และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ เสด็จเยือนประเทศต่างๆ อย่างเป็นทางการถึง 14 ประเทศใน พ.ศ.ดังกล่าว…“อังกฤษ” นับเป็นประเทศที่ 2 ในหมายกำหนดการเสด็จเยือน (ประเทศแรกก็คือสหรัฐอเมริกา)

ในหลวงรัชกาลที่ 9 ได้มีพระราชสาส์นถึงประชาชนชาวไทยหลังจากเสด็จออกจากอังกฤษแล้ว มีใจความสำคัญส่วนหนึ่งดังนี้

“การเยือนประเทศอังกฤษครั้งนี้ประสบผลสำเร็จเป็นที่พอใจยิ่ง สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธฯ และสมาชิกพระราชวงศ์อื่นๆ ตลอดจนรัฐบาลอังกฤษให้การต้อนรับเราด้วยความกรุณาและเปี่ยมด้วยไมตรีอย่างที่สุด”

“ประชาชนชาวอังกฤษช่างดีเหลือเกิน ทั้งๆ ที่ฝนตกและมีพายุก็ได้มาชุมนุมอย่างคับคั่งไม่ว่าเวลาใด เพื่อแสดงความยินดีและต้อนรับพวกเราทุกแห่งหนที่เราผ่านไป”

“เรารู้สึกว่าการไปเยือนประเทศอังกฤษครั้งนี้ทำให้ราชวงศ์ทั้ง 2 มีความใกล้ชิดสนิทสนมขึ้นเป็นอันมาก และทำให้ประชาชนชาวอังกฤษปัจจุบันนี้รู้จักและมีความสนใจประเทศของเรามากขึ้น”

พระราชสาส์นฉบับนี้ยังอยู่ในความทรงจำของพวกเราชาวไทยมาโดยตลอด รวมทั้งผมซึ่งมีอายุเพียง 19 ปี และเป็นนักศึกษาปีที่ 1 ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เมื่อ พ.ศ.2503 นั้นด้วย

ผมขอถือโอกาสนี้แสดงความเสียใจอย่างยิ่งต่อประชาชนชาวอังกฤษที่ต้องสูญเสีย “พระราชินี” อันยิ่งใหญ่ของพวกเขา ซึ่งเป็นพระสหายอันสนิทสนมยิ่งของพระมหากษัตย์อันเป็นที่รักของพวกเราชาวไทย

แม้การ “สูญเสีย” ของพวกเราในฐานะพสกนิกรของทั้ง 2 ประเทศจะเกิดขึ้นต่างกรรมต่างวาระอยู่บ้าง…แต่ความเศร้า ความเสียดาย และความรัก ความอาลัยต่อทั้ง 2 พระองค์นั้น น่าจะไม่แตกต่างกันเลย

นี่คือความรู้สึกจากใจผมถึงเพื่อนๆ ชาวอังกฤษทุกคนครับ.

“ซูม”