ความจริงในคอลัมน์ฉบับเมื่อวานที่ผมเขียนถึง “พรศักดิ์ ส่องแสง” นักร้องลูกทุ่งหมอลำนั้นก็ได้ทิ้งท้ายเป็น “ป.ล.” ส่งทั้งอ๊อด คีรีบูน และอาจารย์บรูซ แกสตัน ซึ่งมาเสียชีวิตในช่วงเวลาใกล้ๆ กัน…กลับขึ้นสู่สวรรค์เบื้องบนไปแล้วพร้อมๆ กับพรศักดิ์

ตั้งใจว่าจะไม่เขียนในรายละเอียดถึงทั้ง 2 ท่าน เพราะได้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับ “เพลง” และนักร้องติดต่อกันมาหลายวัน (ถ้ารวมที่ผมเขียนถึงเพลง “ปลุกใจ” ด้วยก็น่าจะ 4-5 วันเข้าไปแล้ว)

แต่พอกลับไปเปิดฟังเพลงเก่าๆ ของอ๊อด และดูเทปเก่าๆ ของอาจารย์ บรูซที่แสดงสดตามที่ต่างๆ ก็อดใจไว้ไม่ไหว พร้อมกับเกิดความรู้สึกขึ้นมาว่า…มันน่าจะไม่ถูกต้องแน่ๆ ถ้าผมจะไม่เขียนถึงทั้ง 2 ท่านนี้

เพราะโดยข้อเท็จจริงผมก็เป็นแฟนคลับของทั้ง 2 ท่านไม่แพ้กับที่เป็นแฟนคลับของนักร้องอื่นๆ อีกหลายๆ คนที่ผมจะเขียนถึงอยู่เสมอเวลาที่ท่านเหล่านี้อำลาจากพวกเราไป ไม่ว่าจะจากตามอายุขัย หรือก่อนอายุขัยก็ตาม

มาเริ่มที่ อ๊อด คีรีบูน ก่อนก็แล้วกัน ผมรู้จักและเริ่มฟังอ๊อด (ชื่อจริง รณชัย ถมยาปริวัฒน์) ครั้งแรกตอนที่อาร์เอสจัดทำชุด “รวมดาว” โดยให้นักร้องรุ่นใหม่ขวัญใจวัยรุ่นทั้งหลายมาจับคู่กันร้องเพลงลูกกรุงของบรมครูต่างๆ

ในฐานะแฟนเพลงของบรมครูโดยเฉพาะของ สุนทราภรณ์ ผมจึงรอคอยเพลงชุดนี้อย่างใจจดใจจ่อว่านักร้องรุ่นใหม่ (ของ พ.ศ.2529-2530) จะร้องเพลงของครูเพลงรุ่นเก่าได้ไพเราะหรือไม่? เพียงใด?

ที่ผมจ้องเป็นพิเศษก็คือเพลง “อ้อยใจ” ที่ร้องโดย ครูเอื้อ กับ อ้อย อัจฉรา ที่ผมชอบมากและตามข่าวโปรโมตที่ออกมาบอกว่าจะให้ อ๊อด กับน้อง โอ ปุยฝ้าย (อัจฉรพรรณี หาญณรงค์) เป็นผู้ร้อง…นั่นเอง

ปรากฏว่าเพลงนี้เป็นเพลงแรกของอัลบั้มชุด “รวมดาว 1” เปรียบเสมือนหนึ่งทัพหน้า…ถ้าร้องไม่ดีมีหวังพังทั้งม้วน…ปรากฏว่าทั้งคู่ก็ร้อง ได้อย่างยอดเยี่ยมมาก…สืบทอดครูเอื้อกับอ้อย อัจฉราได้อย่างดียิ่ง มีส่วนอย่างมากที่ทำให้อัลบั้มชุดดังกล่าวขายดี

ในชุดเดียวกันนี้ อ๊อดยังร้องคู่กับโออีกเพลง…ได้แก่ “ดำเนินทราย” ของสุนทราภรณ์ ซึ่งทั้ง 2 คนก็ร้องได้อย่างประทับใจเช่นกัน

หลังจากฟังอ๊อดถ่ายทอดเพลงครูเอื้อทั้ง 2 เพลงนี้แล้ว ผมก็ติดอกติดใจและหวนกลับไปฟังเพลงของอ๊อดที่ร้องมาก่อนหน้า…และติดตามฟังชุดต่อๆ ไปอีกหลายชุดเลยทีเดียว

สำหรับอาจารย์ บรูซ แกสตัน นั้นผมไปฟังท่านบรรเลงครั้งแรก ในโรงเบียร์เยอรมันตะวันแดงยุคแรกๆ…ฟังแล้วก็ติดใจกับดนตรีลูกผสมเครื่องสากล+เครื่องไทยของวง “ฟองน้ำ” ที่ท่านควบคุมอยู่ เมื่อออกจากโรงเบียร์มาแล้วก็ตามไปค้นประวัติเป็นการใหญ่

ทราบว่าท่านเป็นลูกศิษย์ครู บุญยงค์ เกตุคง นักระนาดเอกที่ได้รับการยกย่องว่าเสียงระนาดของท่านเหมือนไข่มุกร่วงลงจานหยกผมก็ยิ่งทึ่งมากขึ้น

คืนแรกที่ผมไปฟังที่โรงเบียร์ครูบุญยงค์ไม่ได้มาด้วย แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งมีงานโชว์น่าจะที่โรงละครแห่งชาติ หรือไม่ก็ศูนย์วัฒนธรรมฯ…

ท่านโชว์ร่วมกับครูบุญยงค์ และคณะแบบวงใหญ่เต็มเวที ยังประทับใจผมมาจนถึงวันนี้ท่านเกิดที่อเมริกา เรียนหนังสือจบระดับมหาวิทยาลัยจากอเมริกา แต่มาอยู่เมืองไทยเมื่ออายุ 22 ปี และหลงรักดนตรีไทย หลงรักทุกอย่าง ที่เป็นไทย รวมทั้งได้แต่งงานกับสตรีไทย ปักหลักอยู่ในประเทศไทย จนถึงวาระสุดท้ายของท่าน

ขอแสดงความเสียใจอย่างยิ่งต่อครอบครัวของทั้ง 2 ท่าน ทั้งคุณอ๊อด คีรีบูน และอาจารย์บรูซ แกสตัน ที่ต้องจากพวกเราไปด้วยโรคมะเร็ง โรคร้ายแรงโรคหนึ่งที่ยังไม่มียาใดๆ สามารถรักษาได้

ผมพาดหัวคอลัมน์วันนี้ไว้ว่า “ส่งดาว 2 ดวงกลับฟ้า”…เพราะคนไทยมักเรียกศิลปินต่างๆ ว่า “ดารา” หรือ “ดวงดาว” ที่ส่องแสงพร่างพรายอยู่บนท้องฟ้านั่นเอง

บัดนี้ ถึงเวลาที่ดวงดาวทั้ง 2 ซึ่งลงมาให้ความสุขแก่พวกเราจะคืนกลับสู่สถานที่ที่ท่านเคยสถิต อยู่มาแต่ดั้งเดิมแล้ว…ผมจึงขอแสดงความอาลัยและขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์โปรดดลบันดาลให้ดวงวิญญาณของทั้ง 2 ท่าน จงสุขและสงบ ณ สัมปรายภพตราบกาลนิรันดร์.

“ซูม”