เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมแวะไปอำเภอบรรพตพิสัย จังหวัดนครสวรรค์ บ้านเกิดถิ่นเก่าของผมมา 1 วันครับ เพื่อไปไหว้อัฐิพ่อแม่บังเกิดเกล้าของผมตามประเพณี “เชงเม้ง” ของชาวไทยเชื้อสายจีนที่ผมถือปฏิบัติมานับตั้งแต่ท่านทั้ง 2 จากเราไป เมื่อเกือบๆ 30 ปีก่อนเห็นจะได้
โดยนัดน้องๆ และลูกๆ หลานๆ ไปเจอกันที่ วัดเจริญผล อำเภอบรรพตพิสัย ที่ผมบรรจุอัฐิท่านไว้ที่กำแพงวัดแห่งนี้…ในวันใดวันหนึ่งช่วงปลายๆ เดือนมีนาคม…
เมื่อเดือนมีนาคมปีที่แล้ว เกิดสถานการณ์โรคระบาดขึ้นพอดิบพอดี รัฐบาลประกาศนโยบาย “อยู่บ้านหยุดเชื้อเพื่อชาติ” ผมเลยต้องอยู่ กทม.ไม่ได้ออกไปไหน…แต่น้องๆ ที่นครสวรรค์เขาก็ยังนัดกันอยู่
มาปีนี้แม้สถานการณ์จะยังไม่คลี่คลายมากนัก เพราะมีการกลับมาระบาดระลอกใหม่ หนักหนาสาหัสกว่าปีที่แล้วเสียอีก…ผมเองก็เกือบจะตัดสินใจไม่ไปอยู่แล้วเหมือนกัน
แต่มาคิดอีกที เราอยู่ในรถตู้ที่เราเหมาไปเองระหว่างเดินทางก็จะเลือกจอดเฉพาะที่จำเป็น และปฏิบัติตามกฎกติกาของกระทรวงสาธารณสุข อย่างเต็มที่…อะไรจะเกิดก็ช่างมันเถอะ
จึงตัดสินใจเดินทางไปอำเภอบรรพตพิสัย จังหวัดนครสวรรค์ ตามกำหนดนัด เมื่อวันอาทิตย์ที่ 21 มีนาคมที่ผ่านมา และก็ได้ข่าวคราวเกี่ยวกับความเจริญเติบโตของบ้านเกิดผมมาฝากท่านผู้อ่านในวันนี้
ตลาดหลักของอำเภอบรรพตพิสัยนั้น มี 2 ตลาดครับ…คือตลาดเก่าเรียกว่า ตลาดส้มเสี้ยว ซึ่งอยู่ฝั่งเดียวกับที่ตั้งของสำนักงานที่ว่าการอำเภอ
เคยเป็นตลาดที่รุ่งเรืองมากเมื่อกว่า 70-80 ปีที่แล้ว ซึ่งต่อมาก็ค่อยๆ ร่วงโรยไป เมื่อมีตลาดเกิดขึ้นใหม่ที่ฝั่งตรงข้าม เรียกว่า “ตลาดเจริญผล” เพราะมีวัดชื่อ วัดเจริญผล เป็นวัดประจำตลาด
ครอบครัวผมย้ายข้ามฟากจากตลาดเก่ามาปักหลักที่ตลาดใหม่แห่งนี้ เมื่อ 70 ปีที่แล้ว ตอนผมอายุ 10 ขวบเห็นจะได้ จึงถือว่าผมเป็นเด็กตลาดใหม่ หรือตลาดเจริญผลอย่างเต็มตัว ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ได้เห็นความเจริญและความร่วงโรยของตลาดแห่งนี้สลับกันไปสลับกันมาตลอด จนทุกวันนี้รู้สึกว่าจะกลับมาเจริญอีกครั้ง
ช่วงเจริญยุคแรกๆ จะอยู่ที่ตลาดริมแม่นํ้าปิง เพราะการเดินทางหรือการคมนาคมหลักของประเทศไทยในอดีตจะใช้ทางนํ้าเป็นหลัก
ต่อมาประเทศไทยเจริญขึ้นหันมาใช้การคมนาคมทางบก หรือทางถนนเป็นหลัก มีการตัดถนนใหม่ผ่านตลาดเจริญผลหลายสาย รวมทั้งสายที่พุ่งไปเชื่อมกับจังหวัดพิจิตร
ร้านค้าริมนํ้าก็ค่อยๆ ปิดตัวเองไป เมื่อความเจริญค่อยๆ ย้ายมาอยู่ในส่วนที่ติดกับถนนที่จะเชื่อมไปสู่หมู่บ้านเกิดใหม่ ริมเส้นทางไปจังหวัดพิจิตรดังกล่าวที่มีพี่น้องชาวอีสานอพยพมาอยู่ใหม่จำนวนมาก
ดัชนีวัดความเจริญของตลาดเจริญผล ตัวแรกที่ผมเคยเขียนถึงก็คือการเกิดขึ้นของร้าน “เซเว่นอีเลฟเว่น” เมื่อสักประมาณ 10 กว่าปีที่แล้ว
ผมกลับไปเชงเม้งนี่แหละครับ แล้วก็มาเขียนว่าบ้านผมมี “เซเว่น” แล้วนะ พร้อมกับระบายความไม่สบายใจไว้ด้วย เพราะได้รับการร้องทุกข์จากร้าน “โชห่วย” ทั้งหลายว่ากำลังจะตายหมด เพราะ “เซเว่น”
ผมก็หยิบประเด็น “เซเว่น” จะทำให้ “โชห่วย” ตาย มาเขียนผ่านคอลัมน์นี้ พร้อมกับชี้ให้เห็นถึงสัจธรรมของความเปลี่ยนแปลง
ขอให้โชห่วยทั่วประเทศเตรียมตัวรับมือให้ดี จะปรับปรุง หรือจะเปลี่ยนกลยุทธ์ไปขายอะไรอย่างอื่นก็ว่ากันไป
ปรากฏว่าไปบรรพตพิสัยเที่ยวนี้ ผมเห็นภาพแล้วก็ตะลึงเพราะหายไปแค่ปีเดียว และหลังจากที่มีร้านเซเว่นเดียวมาหลายปี ตลาดเจริญผล ของผมวันนี้มีร้านเซเว่นถึง 3 ร้านเข้าไปแล้ว
ไม่ทราบว่าบรรดาร้านโชห่วยทั้งหลายจะปรับตัวสู้อย่างไรบ้าง? และจะมีร้านไหนล้มหายตายจากไปอีกบ้าง?
ก่อนกลับผมแวะสักการะอัฐิญาติผู้ใหญ่ที่ผมเคารพมากอีกท่านหนึ่ง…ปรากฏว่าตรงข้ามกับบ้านท่านมีปั๊ม ปตท. เกิดขึ้นใหม่เอี่ยม
แถมยังมีร้านกาแฟ “อเมซอน” ด้วยซิ ตกแต่งสวยงามตามสไตล์เป๊ะเลย…มีคนนั่งดื่มอยู่เป็น 10 คน ช่วงบ่ายๆ วันอาทิตย์ที่แล้ว
ไชโย! ความเจริญอีกขั้นหนึ่งแผ่ไปสู่อำเภอบรรพตพิสัยของผมแล้วนะครับ มีเซเว่นตั้ง 3 แห่ง แถมมีร้านกาแฟอเมซอนด้วย…ถือว่าเจริญครบวงจรแล้ว ว่างั้นเถอะ อำเภอนี้…ไม่แน่นะครับไปงวดหน้าอาจจะมีแมคโดนัลด์ กับ KFC เพิ่มขึ้นมาอีกก็ได้นา.
“ซูม”
