ท่านผู้อ่านที่เป็นแฟนรุ่นเก่าๆ ของผมคงจะจำได้ ผมเคยพูดไว้บ่อยๆ ครั้งว่า อยากให้คอลัมน์นี้เป็นส่วนหนึ่งของ “บันทึกสังคมไทย” คือจะพยายามบันทึกเรื่องราวข่าวสารที่อาจไม่ใช่ข่าวใหญ่โตอะไรนัก แต่มีความหมายต่อความเปลี่ยนแปลงของสังคมไทยและการใช้ชีวิตของคนไทยโดยทั่วไปเอาไว้ด้วย

ผมจึงเขียนถึงการลงทุนสร้างห้างสรรพสินค้า เขียนถึงการกำเนิดของร้านสะดวกซื้อ ร้านกาแฟ หรือร้านอาหาร ทั้งที่บุกมาจากต่างประเทศและของไทยเราเอง ไปจนถึงการใช้ชีวิตบนรถไฟฟ้า การจับจ่ายใช้สอย แฟชั่นใหม่ๆ และความบันเทิงทั้งเก่าและใหม่ๆ อยู่เสมอๆ

เมื่อวานก็เขียนถึง “สวนสยาม” สวนสนุกที่อยู่ยงคงกระพันมา 39 ปี ที่กำลังจะ “รีแบรนด์” เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น “สวนสยาม อะเมซิ่ง พาร์ก” ในวันพรุ่งนี้

วันนี้ขออนุญาตบันทึกไว้อีกข่าวนะครับ เป็นเรื่องเกี่ยวกับอาหารการกินยุคใหม่ คือการกินนอกบ้าน ตามห้างสรรพสินค้าต่างๆ ซึ่งเป็นพฤติกรรมใหม่ของครอบครัวไทยในช่วง 30-40 ปีที่ผ่านมา

ส่งผลให้เกิดร้านอาหารและร้านเครื่องดื่มตลอดจนของหวานดังๆ ทั้งจากต่างประเทศและของไทยเราเองขึ้นมากมาย

แบรนด์ไทยๆ แบรนด์หนึ่งที่ผมเคยเขียนถึงบ่อยมาก ก็คือ “เอ็มเคสุกี้” หรือระยะหลังๆ คนไทยมักเรียก “เอ็มเค”เฉยๆ ซึ่งเจริญเติบโตเร็วมากมีสาขาถึง 438 สาขาเข้าไปแล้วทั่วไทย และถ้ารวมเอ็มเคโกลด์ เอ็มเคไลฟ์ เข้าไปด้วยตามตัวเลขที่ค้นได้บอกว่ามีถึง 448 สาขาเสียด้วยซ้ำ

เป็นตำนานของความสำเร็จของคนไทยๆ จากร้านอาหารดั้งเดิมที่ สยามสแควร์ ของป้า ทองคำ เมฆโต ที่รับช่วงมาจากชาวจีนที่เลิกกิจการ และคุณป้าก็บุกเบิกต่อ จนมาได้ลูกเขยวิศวะฯ จุฬาฯ คุณฤทธิ์ ธีระโกเมน และได้รับโอกาสจาก เซ็นทรัล ลาดพร้าว ให้ทดลองเปิดร้านสุกี้ร้านแรกเมื่อ พ.ศ.2529

ด้วยนวัตกรรมใหม่ของคุณฤทธิ์ในยุคนั้น คือการคิดค้นหม้อต้มที่ใช้ไฟฟ้าแทนแก๊สได้สำเร็จ ทำให้คนไทยสามารถรับประทานสุกี้ได้โดยไม่ต้องหวาดกลัวว่าเตาแก๊สจะระเบิดอีกต่อไป

ประกอบกับฝีมือปรุงอาหารของป้าทองคำ ที่กำกับดูแลร้านแรกที่เซ็นทรัล ลาดพร้าวอย่างทุ่มเท ทำให้ เอ็มเคสุกี้ ลือลั่นมาจนถึงวันนี้

และที่เป็นข่าวเมื่อไม่กี่วันมานี้อันเป็นเหตุให้ผมต้องหยิบมาเขียนบันทึกไว้ ก็คือข่าวที่ว่า บริษัทเอ็มเค เรสเทอรองต์ กรุ๊ป จำกัด (มหาชน) ได้ใช้เงิน 2,060 ล้านบาท เข้าซื้อหุ้นของ “แหลมเจริญซีฟู้ด” ด้วยสัดส่วนถึง 65 เปอร์เซ็นต์

แปลความหมายได้ ณ บัดนี้ เอ็มเคสุกี้ กับ แหลมเจริญซีฟู้ด ได้เข้ามาเป็นทองแผ่นเดียวกันเรียบร้อย

จริงๆ แล้วผมและครอบครัวเป็นแฟนคลับของ แหลมเจริญซีฟู้ด มานานมาก เพียงแต่ยังไม่เคยเขียนถึงเท่านั้น

ผมเคยอุดหนุนตั้งแต่ร้านดั้งเดิมที่ระยอง แล้วก็มาอุดหนุนบ่อยมากที่ร้านย่าน “เหม่งจ๋าย” ซึ่งน่าจะเป็นสาขาแรกใน กทม.

เวลาต้อนรับเพื่อนๆ ฝูงๆ จากนิวยอร์กยุคโน้น ผมจะพาไปที่แหลมเจริญเหม่งจ๋าย สั่ง “ปลากะพงทอดน้ำปลา” มาเป็นเมนูหลัก และจำได้ว่าพรรคพวกเพื่อนฝูงจะรับประทานกันเกลี้ยงตัว แม้แต่หัวก็ยังไม่เหลือด้วยความเอร็ดอร่อย

ต่อมาผมก็ตามไปอุดหนุนที่สาขา รามอินทรา อีกสาขาหนึ่ง

ตอนมาขึ้นห้างผมไม่เคยแวะร้านไหนเลย เพราะพอขึ้นห้างแล้วอยู่ในห้องแอร์ ทำให้มีกลิ่นคาวของอาหารทะเลมากกว่าปกติ ซึ่งผมแพ้มาก ไม่สามารถนั่งอยู่ได้นานนัก

ทุกครั้งที่ไปอุดหนุนร้านที่ย่านเหม่งจ๋ายก็ดี หรือรามอินทราก็ดี ผมจะรับประทานที่โต๊ะนอกห้องแอร์เสมอ เพราะสู้กลิ่นอาหารทะเลไม่ไหว

ยินดีด้วยอีกครั้งนะครับ ที่ร้านอาหารที่ผมเป็นแฟนคลับทั้งคู่ มีสถานภาพเป็นทองแผ่นเดียวกันเรียบร้อยเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้

ทำให้อาณาจักรเอ็มเคในวันนี้ทั้ง เอ็มเค, ยาโยอิ, มิยาซากิ, เลอสยาม (อาหารไทย) เลอ เพอทิต (อาหารฝรั่ง) ฯลฯ มี แหลมเจริญซีฟู้ด อาหารทะเลเพิ่มขึ้นอีก 1 แบรนด์

ต่อไปจะซื้ออะไรมาร่วมอาณาจักรอีกคงต้องตามลุ้นละครับ…ผมเดาว่าไม่อาหารจีนก็อาหารอินเดีย ที่เอ็มเคยังไม่มี เพราะฉะนั้น ภัตตาคารจีนหรืออินเดียดังๆ ทั้งหลายเตรียมตัวรอได้.

“ซูม”