การที่ผมกลายเป็น “คนแก่หลงหลาน” หรือ “คนแก่ติดหลาน” ไม่เห็นหน้าหลาน หรือไม่ได้เล่นกับหลานสักวันสองวันใจจะขาดรอนๆ เสียให้ได้นั้นมีทั้งข้อเสียและข้อดีควบคู่กันไปครับ แต่ลงท้ายแล้วดูเหมือนจะมีผลดีมากกว่าเยอะ

ข้อเสียข้อแรกก็คือทำให้ผมห่างเพื่อนห่างฝูง ห่างงานเลี้ยง ห่างงานสังคม เพราะเย็นลงค่ำลงก็อยากแต่จะไปเล่นกับหลาน ใครชวนไปกินไปเที่ยวอะไรที่ไหนก็ปฏิเสธหมด

ส่วนข้อดีข้อที่หนึ่งก็คือ ทำให้ชีวิตกระชุ่มกระชวยขึ้น มีความสุขและมีความหวังมากขึ้น รวมทั้งที่สำคัญที่สุด ทำให้คนแก่อย่างผมกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งหนึ่ง เพราะได้มีโอกาสกลับไปสัมผัสโลกของเด็กๆ ยุคนี้ในหลายๆ ด้าน

เช่น มีโอกาสกลับไปเที่ยวสวนสนุกอีกครั้ง ไปลุ้นไปให้กำลังใจหลานเวลาขึ้นเครื่องเล่นต่างๆ หรือไม่ก็กลับไปเที่ยวสวนสัตว์ ทั้งสวนสัตว์ดุสิตก่อนที่จะโยกย้าย และซาฟารีเวิลด์ ซึ่งยังอยู่ที่เดิม

เมื่อ 2 วันก่อน หลานผมไปดูการโชว์ “เลโก้” หรือตัวต่อพลาสติกครั้งยิ่งใหญ่ เป็นรูปงานวัดไทย และการละเล่นของเด็กไทย ที่ สยาม พารากอน ผมก็ตามเขาไปด้วย

ได้เรื่องราวของ “เลโก้” ที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า Lego ซึ่งเป็นของเล่นยอดฮิตของเด็กทั่วโลก รวมทั้งเด็กไทยเราด้วย มาเขียนในคอลัมน์ “ซูมซอกแซก” ฉบับวันอาทิตย์เมื่อวานนี้ได้ 1 คอลัมน์เต็มๆ

นอกจากการหลงหลานจะทำให้ผมรู้เรื่องราวของ Lego แล้ว ผมยังรู้ไปถึงการ์ตูนเรื่องใหม่ๆ ที่หลานผมชอบอีกด้วยอย่างเช่นการ์ตูน Peppa Pig หรือเจ้าหมูน้อยสัญชาติอังกฤษ ที่ฮิตระเบิดทั่วโลกเวลานี้

สมัยก่อนตัวการ์ตูนดังๆ ก็จะมีแต่ มิกกี้ เมาส์ หรือ โดนัลด์ ดั๊ก หรือ ฯลฯ ในสังกัดของวอลท์ดิสนีย์สัญชาติอเมริกันเป็นส่วนใหญ่

แต่เมื่อ 15 ปีนี้เองมีตัวการ์ตูนอังกฤษเกิดขึ้นใหม่ตัวหนึ่ง คือเจ้า Peppa Pig กับเครือญาติทั้งพ่อทั้งแม่ ทั้งปู่ทั้งย่า ทั้งน้องและเพื่อนๆ ออกมาเขย่าโลกอย่างไม่คาดฝัน

เป็นเรื่องราวของครอบครัว “หมู” ครอบครัวหนึ่ง ที่พูดภาษาอังกฤษสำเนียงอังกฤษห้วนๆ สั้นๆ แถมบางครั้งก็จะมีเสียง “คร่อกๆ” ซึ่งเป็นเสียงสะอึกของตัวละครที่เป็นหมูสลับฉากออกมา

Peppa Pig ซึ่งถือกำเนิดในอังกฤษ และออกอากาศทางโทรทัศน์ครั้งแรกเมื่อ 31 พฤษภาคม ปี 2004 ดังระเบิดไปทั้งอังกฤษ แล้วก็ข้ามทะเลไปดังถึงอเมริกา และดังไปทั่วโลกหลังจากนั้น

กลายเป็นขวัญใจเด็กทั่วโลก จนกระทั่งในร้านขายของเด็กเล่นจะมี “ของ” ที่เป็น Peppa Pig กับเครือญาติมาแบ่งพื้นที่ค่อนข้างเยอะทีเดียว

เพราะหลานผมชอบ Peppa Pig ทำให้ผมพลอยชอบไปด้วย บางทีอยู่คนเดียวก็เปิดยูทูบดูการ์ตูนชุดนี้แก้เหงา…ดูๆ ไปชักชอบมุกการ์ตูนอังกฤษ กลายเป็นแฟนตัวจริงเสียงจริงของ Peppa Pig ไปอีกคน

ซึ่งก็กลายเป็นผลดีแก่สุขภาพจิตของผมอย่างยิ่งเลยครับ เพราะทุกวันนี้ ตอนสวมบทคนแก่นั่งอ่านข่าวหนังสือพิมพ์เรื่องเลือกตั้ง บอกตรงๆ ว่า อ่านแล้วก็เบื่อชะมัด เพราะอยู่ในวังวนเดิม ด่ากันไปด่ากันมาเหมือนเดิม อ่านแล้วก็หงุดหงิด หดหู่ บางครั้งก็สิ้นหวัง

เพื่อนคนแก่อื่นๆ ของผมเจอกันเมื่อไรก็มักจะบ่นเรื่องนี้ว่าเป็นห่วงอนาคตประเทศไทย…ทำท่าจะเสียสุขภาพจิตไปตามๆ กัน

ผมฟังแล้วก็ยิ้ม ไม่เสียสุขภาพจิตเหมือนเพื่อนๆ เพราะผมมี Peppa Pig เป็นที่พึ่ง เบื่อข่าวการเมืองวันไหนหรือแม้แต่เบื่อบิ๊กตู่ช่วงที่ท่านออกมาพูดยาวๆ คืนวันศุกร์

ผมก็ปิดทีวีเดินไปเปิดเครื่องคอมพ์เข้ายูทูบดูการ์ตูน Peppa Pig ด้วยความสุข ลืมการเมือง ลืมบิ๊กตู่ในฉับพลัน

นี่แหละผลดีของการเป็นโรค “หลงหลาน” โดยตรงเลยล่ะครับ!

“ซูม”