เมื่อวานนี้ผมมีความประสงค์จะให้ท่านผู้อ่านที่เกิดไม่ทันหรือเกิดแล้วแต่ยังไม่ได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ได้รับรู้รับทราบถึงเหตุการณ์วันถือกำเนิดเพลงพระราชนิพนธ์ “มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์” หรือที่เรียกกันอีกอย่างหนึ่งว่า เพลง “ยูงทอง” เมื่อ 59 ปีก่อน ว่าประทับใจชาวธรรมศาสตร์ยุคนั้นอย่างไรบ้าง
เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมามีข่าวเผยแพร่ในสื่อออนไลน์หลายสำนักว่า องค์การนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หรือที่มีชื่อย่อว่า “อมธ.” ออกมาประกาศเลิกใช้เพลงพระราชนิพนธ์ “มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์” ที่มักเรียกกันว่า “ยูงทอง” ในการดำเนินกิจกรรมต่างๆ ของ อมธ.
คอลัมน์นี้เป็นคอลัมน์ที่ออกแบบไว้สำหรับวันอาทิตย์ ซึ่งเป็นวันพักผ่อนหย่อนใจของผู้คนทั่วโลกรวมทั้งพี่น้องชาวไทยของเราด้วย จึงเป็นคอลัมน์ที่มีจุดมุ่งหมายที่จะทำให้ผู้อ่านมีความสุข ความสนุกสนานเป็นที่ตั้ง
ผมเรียนท่านผู้อ่านแล้วว่าหลังจากเหตุการณ์วันเสด็จฯ ไปทรงดนตรีและทรงปลูกต้นหางนกยูงพระราชทานแก่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2506 แล้ว ต่อมาในเดือนพฤษภาคมปีเดียวกัน ผมก็เรียนจบ…จำเป็นต้องร่ำลามหาวิทยาลัยออกไปหางานทำ
เมื่อวานนี้ผมเขียนเล่าว่าผมไปนอนเฝ้าไข้แม่บ้านผมที่โรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติมา 3 คืน และตื่นมาเดินออกกำลังรอบโรงพยาบาลตลอดทั้ง 3 เช้า…เดินไปก็ระลึกความหลังของผมกับธรรมศาสตร์ไป…ตามประสา “สว.” ที่มักโหยหาถึงอดีตอยู่เสมอ
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมไปนอนโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ศูนย์รังสิต มา 3 คืนครับ