เมื่อวันอาทิตย์ก่อนโน้น (15 กันยายน) สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ หรือสภาพัฒน์ ได้คิวเป็นเจ้าภาพในงานสวดพระอภิธรรมศพพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ อดีตประธานองคมนตรี และรัฐบุรุษ ณ พระที่นั่งทรงธรรม วัดเบญจมบพิตรฯ
ผมขออนุญาตเขียนถึง “ป๋าเปรม” ต่ออีกสักวันนะครับ เพราะเมื่ออ่านข่าวคราวที่บุคคลสำคัญต่างๆ พูดถึงท่านว่ามีผลงานที่เป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติในหลายๆเรื่อง ก็เกิดความคิดที่จะขยายความขึ้นมาเรื่องหนึ่ง เพื่อประโยชน์แก่นักบริหาร หรือผู้นำประเทศรุ่นหลังๆ ที่จะจดจำหรือนำวิธีการของท่านไปใช้บ้าง
หลังจาก “ป๋าเปรม” กล่าวคำว่า “ผมขอพอ” หรือหนังสือพิมพ์บางฉบับใช้คำว่า “ผมพอแล้ว” และไม่รับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีตามที่พรรคการเมืองต่างๆ เข้าไปเชิญให้ท่านดำรงตำแหน่งต่อไป เมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ.2531 แล้วนั้น
เมื่อวานนี้ผมเขียนทิ้งท้ายเอาไว้ว่าจะเขียนแสดงความยินดีแก่ผู้ชนะได้รับการโหวตให้ดำรงตำแหน่งประธานสภาผู้แทนราษฎรและแสดงความเสียใจกับผู้แพ้ในการประชุมนัดแรกในรอบ 5 ปี เพราะไม่อาจจะเขียนได้ทันในช่วงเวลาส่งต้นฉบับ