ผมเคยเขียนในคอลัมน์นี้ไว้แล้วเมื่อหลายๆ ปีก่อนว่า ผมเติบโตมาในยุคที่ “กัญชา” เป็นของผิดกฎหมาย เพราะเป็นยาเสพติดชนิดหนึ่ง และได้รับการอบรมบ่มชี้ทั้งจากโรงเรียนและสังคมรอบตัวในทุกด้านว่า “กัญชา” คือ “ผู้ร้าย” ของประเทศไทย
ขณะที่ผมกำลังนั่งฝันอย่างมีความสุข และมีความหวัง หลังจากที่กระทรวงสาธารณสุขยกทีมออกมาแถลงถึงแผนปฏิบัติการและเป้าหมายในการที่จะดำเนินการให้โควิด-19 เป็นโรคประจำถิ่นตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคมเป็นต้นไป…นั้นเอง
หลังจากถามหาซีซั่นใหม่กันมาอย่างล้นหลาม ซีรีส์ในดวงใจของใครหลายคนอย่าง เพลย์ลิสต์ชุดกาวน์ (Hospital Playlist) ซึ่งเล่าชีวิตประจำวันสุดแสนธรรมดาของคุณหมอทั้งห้าในโรงพยาบาล กำลังจะกลับมาแล้วในเร็วๆ นี้
ยังหนักหนาสาหัสต่อไปครับ สำหรับภาวะการระบาดของไวรัสมหาภัย โควิด-19 ในประเทศไทยของเรา โดยเฉพาะวันที่เขียนต้นฉบับบ่ายๆวันจันทร์ที่ 31 พฤษภาคม ยอดติดเชื้อใหม่ปาเข้าไปถึง 5,485 ราย ทำให้ยอดติดเชื้อสะสมพุ่งไปที่ 159,792 ราย เป็นอันดับที่ 82 ของโลก
วันนี้ผมมีบันทึกประจำวันจากโรงพยาบาลสนามธรรมศาสตร์มาฝากท่านผู้อ่าน 1 ฉบับครับ เขียนหรือบันทึกโดยผู้ใช้นามปากกาว่า Surapol Niti หรือท่านอาจารย์ ศ.ดร.สุรพล นิติไกรพจน์ อดีตอธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และปัจจุบันดำรงตำแหน่งประธานกรรมการบริหารโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรตินั่นเอง
เหตุการณ์โควิด-19 ที่กลับมาระบาดระลอกใหม่ทั่วโลกขณะนี้ทำให้ผมอดที่จะนึกถึงภาษิตที่ว่า “สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหาร”…เสียมิได้ เป็นภาษิตที่ใช้กันอยู่ในการแข่งขันกีฬาต่างๆ และใช้กันมากในแวดวงของคนชอบดูกีฬา หรือผู้สื่อข่าวสายกีฬา
หนังสือพิมพ์เกือบทุกฉบับ ในช่วง 2-3 วันมานี้ รายงานตรงกันว่า ปีใหม่ปีนี้ค่อนข้างเงียบเชียบ การเฉลิมฉลองต่างๆแทบไม่มีเลย หรือถ้ามีก็จะเป็นไปอย่างแกนๆ เพราะการกลับมาระลอก 2 ของโควิด-19 ทำให้คนไทยใจฝ่อกันไปหมด