ยอมรับ “เสียงประชาชน” แต่ “ไม่รับ” นโยบายบางข้อ
เมื่อวานนี้ผมเขียนบันทึกประจำวัน “14 พ.ค.2566” ที่ผมออกไปเลือกตั้งที่คูหาในสวนพฤกษชาติคลองจั่น ตอนเช้าแล้วพบว่า มี “ผู้อาวุโส” มาเข้าคิวลงคะแนนเสียงแน่นไปหมดในทุกๆ คูหา
เมื่อวานนี้ผมเขียนบันทึกประจำวัน “14 พ.ค.2566” ที่ผมออกไปเลือกตั้งที่คูหาในสวนพฤกษชาติคลองจั่น ตอนเช้าแล้วพบว่า มี “ผู้อาวุโส” มาเข้าคิวลงคะแนนเสียงแน่นไปหมดในทุกๆ คูหา
วันนี้เป็นวันแรม 1 ค่ำ เดือน 8 ตามปฏิทินไทย…ตรงกับ “วันเข้าพรรษา” ซึ่งเป็นวันที่พุทธศาสนิกชนชาวไทยให้ความสำคัญมากที่สุดอีกวันหนึ่ง
วันนี้ (พุธที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ.2565) ตรงกับวันขึ้น 15 คํ่า เดือน 8 เป็น “วันอาสาฬหบูชา” หรือ “วันพระใหญ่” ที่มีความสำคัญอย่างยิ่งวันหนึ่งของพระพุทธศาสนา…รองจากวันวิสาขบูชา และมาฆบูชาเพียงเท่านั้น
ตั้งแต่ผมจำความได้และร้องเพลงชาติไทยได้ ผมก็รู้สึกนึกรัก ประเทศไทยและสถาบันหลัก 3 ประการของคนไทยอันได้แก่ “ชาติ-ศาสนา-พระมหากษัตริย์” ที่สะท้อนผ่านสีแดง สีขาวและสีน้ำเงินของธงชาติไทย…โดยไม่มีข้อเคลือบแคลงสงสัยใดๆ เลย
เพื่อนผมที่มีหลานสาวเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 1 โรงเรียนราษฎร์ที่มีชื่อเสียงในด้านการสอน 2 ภาษาแห่งหนึ่ง เล่าให้ผมฟังสรุปข้อใหญ่ใจความได้ว่า