นับมาถึงวันนี้ (พฤหัสบดีที่ 23 พฤษภาคม 2567) ประเทศสิงคโปร์เพื่อนรักร่วมอาเซียนของเรา ได้นายกรัฐมนตรีท่านใหม่มาเป็นผู้นำประเทศครบ 8 วันพอดิบพอดี…คงไม่ช้าเกินไปนักที่ผมจะเขียนแสดงความยินดีและต้อนรับท่าน สำหรับตำแหน่งที่สำคัญที่สุดของประเทศเล็กๆ แต่ร่ำรวยประเทศนี้

ผมพาดหัวว่าจาก “โกซูม” ถึง “โกหว่อง” ท่านผู้อ่านที่พอจะคุ้นเคยกับคนจีนอยู่บ้าง คงจะเดาถูกว่านี้เป็นคำเรียกขานของคน ไหหลำ ที่มักจะเรียกบุรุษเพศชายที่มีอายุหน่อยๆว่า “โก” หรือ “อาโก”

เนื่องจากท่านนายกฯ ใหม่ของสิงคโปร์ ลอว์เรนซ์ หว่อง ท่านมีเชื้อสายจีนไหหลำ ผมจึงขออนุญาตเรียกขานท่านตามความนิยมของคนไหหลำว่า “อาโกหว่อง” หรือ “โกหว่อง” เพื่อบันทึกเอาไว้ด้วย

ส่วนผมซึ่งเป็นลูกครึ่งไหหลำ และแนะนำตนเองอยู่เสมอว่า มีเชื้อสายไหหลำ จึงต้องใช้คำว่า “โกซูม” ให้สอดคล้องกัน

โดยปกติแล้วชาวไหหลำส่วนใหญ่จะเป็นคน “ไหหลำนิยม” ครับ คือจะรู้สึกภูมิใจในความเป็นคนไหหลำ และมักจะพูดคุยถึงคนเชื้อสายไหหลำที่ไปประสบความสำเร็จในด้านต่างๆ อยู่เสมอ

สมัยผมเป็นเด็กๆ อยู่ที่ต่างจังหวัดยังจำได้ พอตกค่ำผู้ใหญ่เชื้อสายไหหลำจำนวน 4-5 คน รวมทั้ง “พ่อ” หรือ “เด” ผมด้วย มักจะจับกลุ่มพูดคุยกันแก้เหงาในหลายๆ เรื่อง ก่อนแยกย้ายกันไปนอน

เรื่องหนึ่งที่ผมแอบได้ยินว่าพูดถึงบ่อยๆ ก็คือความสำเร็จของชาวไหหลำหรือลูกหลานที่มาอยู่ในเมืองไทยนี่แหละครับ

เช่นเมื่อตอนที่ท่าน สมหมาย ฮุนตระกูล เป็นรัฐมนตรีคลังคู่ใจป๋าเปรม มีชื่อเสียงมาก เดผมและเพื่อนๆ ท่านก็จะพูดถึงปู่สมหมายด้วยความภาคภูมิใจและยกย่อง

อีกท่านหนึ่งที่ได้รับการกล่าวขวัญมากในการสนทนาของชาวไหหลำยุคนั้นก็คือท่านอดีตผู้บัญชาการตำรวจนครบาล และอดีตนายกสมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทย พล.ต.ท.ต่อศักดิ์ ยมนาค ซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขไหหลำขนานแท้ และท่านก็ย่อมรับว่าท่านเป็น

ยังมีอดีตรองนายกรัฐมนตรี บุญชู โรจนเสถียร, มยุรา ธนะบุตร นางเอกและพิธีกรชื่อดังยุคโน้น, “โกส่าย” บรม ตันเถียร นักการเมืองอีกท่านที่ชมรมชาวไหหลำกล่าวขวัญถึงด้วยความชื่นชม

ผมเชื่อมั่นว่าหากพ่อผมยังอยู่ ท่านกับเพื่อนๆ จะต้องพูดถึงนายกรัฐมนตรีสิงคโปร์คนใหม่ “โกหว่อง” ด้วยความภูมิใจอย่างแน่นอน

นอกจากจะยินดีกับท่านหว่องที่มีเชื้อสายไหหลำดังกล่าวแล้ว–สิ่งที่ผมชื่นชมที่สุดนับตั้งแต่มีข่าวว่าท่านจะมาเป็นนายกรัฐมนตรีก็คือ ระบบการคัดเลือกตัวตายตัวแทนนายกรัฐมนตรีคนเก่า ลี เสียนลุง

มีระบบสร้างคน ระบบดึงคนเก่งรุ่นใหม่ให้มาเป็นสมาชิกพรรค (ซึ่งของสิงคโปร์ก็คือพรรค PAP-PEOPLE ACTION PARTY หรือที่มีคำแปลว่า พรรคกิจประชาชน ซึ่งผูกขาดชนะการเลือกตั้งมาทุกยุคทุกสมัย)

คุณลอเรนซ์ หว่อง ซึ่งตามประวัติก็เป็นลูกคนไหหลำที่ทำมาค้าขายธรรมดาๆ มีคุณแม่เป็นครูสอนโรงเรียนข้างบ้านที่เขาเรียนอยู่และครอบครัวของเขาก็อาศัยอยู่ในแฟลตของการเคหะฯ สิงคโปร์นั่นเอง–แต่เรียนหนังสืออยู่ในเกณฑ์ดีมาก

ได้ทุนจากภาครัฐไปเรียนต่อที่สหรัฐฯ จนจบปริญญาตรีด้านเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน และปริญญาโทเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยมิชิแกน แถมด้วยปริญญาโทจาก Kennedy School of Government ที่ฮาวาร์ดอีก 1 ปริญญาก่อนกลับบ้าน

จากนั้นก็เข้ารับราชการในกระทรวงที่เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจจนประสบความสำเร็จพอสมควร จึงออกมาเล่นการเมืองเต็มตัวกับพรรค PAP ได้รับมอบหมายให้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีหลายๆ กระทรวง รวมทั้งล่าสุดคือรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง และรองนายกฯ ซึ่งเท่ากับเป็นการประกาศตัวชัดเจนล่วงหน้าเกือบ 2 ปี ว่าเขานี่แหละที่จะมาเป็นนายกรัฐมนตรีคนต่อไป

ก่อนหน้านี้ก็มีคณะกรรมการพรรคชุดหนึ่งคอยติดตามผลงานของดาวรุ่งต่างๆ ก่อนที่จะลงมติว่า “โกหว่อง” นี่แหละเหมาะสมที่สุด

อ่านวิธีการสร้างนายกฯ และคัดเลือกตัวของเขาแล้ว ก็อดสะท้อนสะท้านใจมิได้เมื่อนึกถึงบ้านเราที่แทบจะไม่มีการเตรียมตัวอะไรเลย

นอกจากไม่เลือกคน ไม่สร้างคนแล้ว ยังทะเลาะกันวุ่นวายอีกด้วย ฉะนั้นก็คงต้องทำใจต่อไปว่าเราคงจะตามหลังสิงคโปร์เขาไปเรื่อยๆ และน่าจะอีกนานกว่าเราจะพ้นกับดักประเทศรายได้ปานกลางขั้นสูงมาเป็นประเทศรายได้สูงขั้นต่ำอย่างที่เราฝันไว้.

“ซูม”