เมื่อวานนี้ผมเขียน “ซอกแซก” ชวนท่านผู้อ่านไปเที่ยว “บางกอกเวิลด์” โครงการใหม่ของ “สวนสยาม” ทะเลกรุงเทพฯ

ที่เนรมิตพื้นที่กว่า 70 ไร่ ให้เป็น “กรุงเทพฯ จำลอง” หรือ “กรุงเทพฯ ย่อส่วน” เสร็จสรรพเรียบร้อย และเปิดให้เข้าชมหลายเดือนแล้ว โดยไม่ต้องเสียสตางค์

คุณไชยวัฒน์ เหลืองอมรเลิศ ผู้ให้กำเนิด “สวนสยาม” ได้ทุ่มเทเงินลงทุนไปกว่า 4,000 ล้านบาท ในการ “ซีรอกซ์” ของดีของกรุงเทพฯ มาไว้สำหรับเดินชมเดินเที่ยวได้จบภายในครึ่งวัน

มีทั้ง “เสาชิงช้า” จำลอง อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยจำลอง โรงหนัง เฉลิมกรุง เฉลิมไทย จำลอง ไชน่าทาวน์ หรือประตูเข้าสู่ ไชน่าทาวน์ เยาวราชแถวๆ วงเวียนโอเดียนจำลอง ฯลฯ สร้างได้เหมือนของจริงเป๊ะ

คุณไชยวัฒน์เคยให้สัมภาษณ์ว่า เหตุที่จำเป็นต้องตัดสินใจทุ่มเงินเนรมิตโครงการนี้ ก็เพราะในช่วงหลังๆ รายได้ของ “สวนสยาม” เริ่มจะถดถอยลง แม้ก่อนโควิด-19 อาละวาดก็เริ่มลดลงแล้ว

ท่านจึงตัดสินใจในการก่อสร้างโครงการบางกอกเวิลด์ โดยยอมตัดขายที่ดินบางส่วนเพื่อเป็นทุนรอนเบื้องต้นในการก่อสร้าง

แม้ในข้อเท็จจริงคุณไชยวัฒน์จะวางมือจากการบริหาร “สวนสยาม” ทะเลกรุงเทพฯ และให้ลูกๆ ไปบริหารจัดการหมดแล้ว โดยตัวท่านเองออกไปยืนดูอยู่ห่างๆ

แต่ด้วยความท้าทายของสถานการณ์และปัญหาดังที่กล่าวไว้แล้ว ส่งผลให้คุณไชยวัฒน์ต้องออกมาแถลงข่าวการสร้าง บางกอกเวิลด์ ด้วยตัวท่านเอง พร้อมกับยืนยันว่าจะเป็นโครงการใหญ่ โครงการสุดท้ายของท่าน

ประสา “คนรุ่นเดียวกัน” และเดินข้าม “สะพานพระราม 8” มาเรียบร้อยด้วยกันคือ มีอายุผ่านหลักเลข 8 นำหน้าด้วยกัน ผมก็อดเป็นห่วงเป็นใยท่านเสียมิได้

เพราะด้วยอายุขนาดนี้แม้จะยังแข็งแรงและทำงานอย่างอื่นได้อีกมาก แต่จะต้องมาใช้ความคิดในการบริหารจัดการโครงการทางธุรกิจที่มีมูลค่า 4,000-5,000 ล้านบาท ผมก็เกรงว่าจะเหน็ดเหนื่อยเกินกำลังไป

แต่เมื่อเห็นแววตาที่ยังเต็มไปด้วยประกายของความกระตือรือร้น และพร้อมสู้ของท่านในข่าวโทรทัศน์เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว ก็รู้ว่าท่านยังมีไฟผมก็ค่อยเบาใจลงและแอบเอาใจช่วยท่านมาห่างๆ จนถึงทุกวันนี้

เขียนถึง คุณไชยวัฒน์ เหลืองอมรเลิศ แล้วก็นึกถึงนักธุรกิจด้านท่องเที่ยวอีกรายหนึ่งที่เป็นบุคคลรุ่นๆ เดียวกัน แต่อายุอ่อนกว่าผมหน่อย ยังไม่ข้ามสะพานพระราม 8 แต่ก็มาถึงแถวๆ วิสุทธิกษัตริย์ เตรียมตัวจะข้ามในปีหน้าปีโน้นอยู่รอมร่อ

คุณผิน คิ้วคชา ผู้ให้กำเนิดสวนสัตว์เปิด “ซาฟารีเวิลด์” นั่นแหละครับ

จำได้ว่าคุณผินเกิด พ.ศ.2487 เพราะฉะนั้นปีนี้ก็คงย่าง 79 ปี ใกล้ถึงสะพานพระราม 8 เต็มทีอย่างที่ว่า

ได้ข่าวว่า ช่วงโควิดอาละวาดก็เหนื่อยหนักเช่นเดียวกัน เมื่อรายได้ของซาฟารีตกฮวบฮาบ และบางช่วงบางตอนก็ต้องปิดตัวตามคำสั่งของกระทรวงสาธารณสุข ช่วงระบาดหนักๆ

แต่เมื่อรัฐบาลเปิดประเทศเรียบร้อยผมก็เดาว่า น่าจะฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว เพราะลูกค้าหลักของที่นี่ ได้แก่ นักท่องเที่ยวอินเดีย…ซึ่งแน่นขนัดมาตั้งแต่ยุคท่องเที่ยวบูมโน่นแล้ว

ที่ไหนที่ไหนอาจจะมีทัวร์จีนไปลงเยอะ…แต่ที่นี่ซาฟารีเวิลด์ ทัวร์จีนบางตาครับ…ไปทีไรก็เห็นแต่ทัวร์อินเดียแน่นไปหมด

เมื่อไม่นานมานี้ผมผ่านไปแถวๆ เมืองทองธานี ซึ่งไม่ทราบว่ามีงานอะไร แต่มีรถทัวร์ของนักท่องเที่ยวอินเดียมาจอดหลายคัน แสดงว่านักท่องเที่ยวอินเดียก็กลับมาแล้วเช่นกัน

ผมเห็นปุ๊บก็นึกถึง ซาฟารีเวิลด์ ปั๊บ คาดเดาว่า ป่านฉะนี้ลูกค้าอินเดียคงกลับมาอุดหนุนเหมือนเดิมเรียบร้อย

ที่สำคัญสวนสัตว์ของท่านยังไม่มีการลงทุนใหม่อะไรมากนัก ดังนั้น ความเสี่ยงคงไม่มากเช่นกัน…ความเหนื่อยของคุณผินจึงน่าจะน้อยกว่าคุณไชยวัฒน์เยอะ ว่าอย่างนั้นเถอะ

แต่ถึงกระนั้นก็ขอเอาใจช่วยไปพร้อมๆ กันทั้ง 2 ท่านเลยนะครับ เพราะพิษสงของโควิด-19 นั้น ร้ายกาจจริงๆ ขนาดนักธุรกิจหนุ่มๆ สาวๆ หรือวัยกลางคนไฟแรงยังกระอักกันเป็นแถวๆ

จะไม่ให้ผมเป็นห่วงและเอาใจช่วยนักธุรกิจ “รุ่นผม” หรือรุ่น “สะพานพระราม 8” ที่ยังไม่ยอมลงจากเวทีได้ยังไงละครับ

ป.ล.สำหรับผู้อาวุโสอีกท่านหนึ่งที่เพิ่งประกาศตัวเป็นแคนดิเดตนายกรัฐมนตรี เมื่อวานนี้ พลเอกประวิตร วงษ์สุวรรณ ผมก็แอบห่วงด้วยนะครับ…ได้ข่าวว่าท่านก็อายุ 77 ย่าง 78 แล้ว อีกแผล็บเดียวก็จะข้ามสะพานพระราม 8 ด้วยเหมือนกัน.

“ซูม”