ผมเขียนเรื่องนี้ช้าไปหน่อย เพราะมัวแต่ติดพันเรื่อง ทวงคืนคำว่า “ประชารัฐ” ให้กลับมาเป็น “ประชารัฐ” อย่างที่ควรจะเป็นตามคำนิยามทางวิชาการถึง 2 วันติดกัน

เพิ่งจะมีโอกาสเขียนแสดงความยินดีกับ ลิโอเนล เมสซี และประชาชนชาวอาร์เจนตินาทั้งหลายที่ประเทศของเขาคว้าแชมป์ฟุตบอลโลก ครั้งที่ 22 ณ ประเทศ กาตาร์ ไปครองได้ในวันนี้ละครับ

นอกจากจะแสดงความยินดีแล้ว ยังจะขอขอบคุณทั้งทีมชาติอาร์เจนตินา และทีมชาติฝรั่งเศสด้วย ที่สู้กันอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช จนได้รับการยกย่องจากทั่วโลกว่า เป็นคู่ชิงแชมป์บอลโลกที่สนุกที่สุด และมันส์ที่สุดคู่หนึ่ง นับตั้งแต่มีการเตะฟุตบอลโลกกันมา

โดยส่วนตัวผมเอง แบ่งความรู้สึกเอาไว้เป็น 2 ส่วน ก่อนการเตะและได้เขียนผ่านคอลัมน์ “ตะลุย กาตาร์ 2022” ในหน้ากีฬาไทยรัฐ ในนามของ จ่าแฉ่ง ไปแล้วว่าผมรักทั้ง 2 ทีมเท่ากัน

แต่ในแง่ของความเป็นมนุษย์…แน่นอนผมย่อมเห็นใจและมีความเอื้ออาทรไปทางอาร์เจนตินามากกว่า…เพราะรู้สึกว่าผู้คนจำนวนไม่น้อยในโลกนี้ ไม่ค่อยให้ความเป็นธรรมแก่อาร์เจนตินาเท่าที่ควรโดยเฉพาะโลกตะวันตก

ท่านที่ติดตามชมละครชมภาพยนตร์ระดับโลกมาตลอดคงจะทราบดีว่า มีละครเวทีและภาพยนตร์ที่สะท้อนประวัติศาสตร์ช่วงหนึ่ง ของอาร์เจนตินาอยู่เรื่องหนึ่งได้แก่เรื่อง…Evita นั่นเอง

อันเป็นละครหรือภาพยนตร์ที่แต่งขึ้นมาจากชีวิตจริงของ เอวา เปรอง สุภาพสตรีหมายเลข 1 ยุคประธานาธิบดี ฮวน โดมิงโก เปรอง ของอาร์เจนตินา ที่ไต่เต้ามาจากตัวประกอบละครเร่ ก่อนจะเป็นนางเอกละครดัง แล้วกลายเป็นภรรยาคนที่ 2 ของประธานาธิบดีในที่สุด

“เอวิตา” เคยเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวง แรงงานและสวัสดิการสังคม ทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่กับชาวอาร์เจนตินาที่ส่วนใหญ่เป็นคนยากจนมาตลอด จนเป็นที่รักและไว้วางใจถึงขนาดได้ฉายาว่า “ราชินีของผู้ยากไร้” ในแผ่นดินฟ้าขาวยุคนั้น แต่ก็น่าเสียดายเธอต้องจากโลกนี้ไปก่อนเวลาด้วยโรคมะเร็ง เมื่อกลางๆปี 2495 สิริอายุเพียง 33 ปีเท่านั้น

ในละครมิวสิคัลที่แสดงครั้งแรก ที่เวสต์เอนด์ ลอนดอน เมื่อ ค.ศ.1976 นั้น…ฉากที่เธอออกมาปราศรัยกับประชาชน พร้อมกับร้องเพลง Don’t cry for me Argentina เป็นฉากที่ซึ้งมาก

ที่สำคัญเพลงนี้ซึ่งแต่งทำนองโดย แอนดรูว์ ลอยด์ เวบเบอร์ และแต่งเนื้อร้องโดย ทิม ไรซ์ ก็ไพเราะมาก

ละครเรื่องนี้ฮิตอยู่หลายปีที่ลอนดอนก่อนจะข้ามทะเลไปดังที่บรอดเวย์ นิวยอร์ก…ต่อมามีการสร้างเป็นภาพยนตร์ยิ่งใหญ่แสดงโดย มาดอนนา เมื่อปี 1996 หรือ 2539 หลายท่านคงได้ดูชมมาแล้ว

ผมเองก็พลอยอินไปกับเขาด้วย ยกให้เพลง Don’t cry for me Argentina เป็น 1 ใน 10 เพลงโปรดประจำตัวเลยทีเดียว

แต่แล้วผมก็รู้สึกน้อยใจแทนชาวอาร์เจนตินาขึ้นมาตงิดๆ เพราะผู้คนโดยเฉพาะโลกตะวันตกมักจะหยิบเพลงนี้ไปร้องทำนอง “เย้ยหยัน” ประเทศอาร์เจนตินาอยู่เสมอ ถ้าใช้ศัพท์โซเชียลมีเดียยุคนี้ก็คือชอบเอาเพลงนี้ไป “บูลลี่” อาร์เจนตินาว่างั้นเถอะ

ช่วงสงคราม ฟอล์กแลนด์ ที่อาร์เจนตินาเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้กองทัพเรืออังกฤษอย่างหมดรูป ต้องสูญเสียเกาะนี้ให้อังกฤษไปอย่างเจ็บปวด…นักร้องทั้งในอังกฤษหรือแม้แต่ในอเมริกาก็มักหยิบเพลง “Don’t cry for me Argentina” มาร้องในเชิงเย้ยหยัน

หรือเวลาประเทศไหนกู้เงินเกินตัว ใช้เงินเกินตัวจนเศรษฐกิจของประเทศทำท่าจะล่มสลายก็มักจะมีนักเศรษฐศาสตร์ออกมาเตือนว่า เดี๋ยวก็ต้องร้องเพลง “Don’t cry for me Argentina” กันหรอก

ดังนั้น เมื่อ เมสซี นำพลพรรคของเขาไปคว้าถ้วย “ฟุตบอลโลก” ได้สำเร็จในครั้งนี้ ผมจึงรู้สึกดีใจแทน…และภาวนาว่าคงจะมีนักร้อง นักดนตรีสักคนหนึ่งมาแต่งเพลงให้อาร์เจนตินาเสียใหม่…ในชื่อว่า “Smile for me Argentina” หรืออะไรทำนองนี้

ประสบความสำเร็จล้นหลามขนาดนี้จะมาร้องเพลงเศร้าๆกันอยู่ได้ยังไงละ…มันต้องยิ้มแย้มแจ่มใส จริงไหมเมสซี?

ผมลองไปเปิด “กูเกิล” ดูแล้วปรากฏว่า วลี “Smile for me Argentina” มีคนนำมาใช้เรียบร้อยหลายปีแล้วละ…แต่ไม่ยักกะใช่เพลงกลายเป็น “ภัตตาคาร” ในอิตาลีไปเสียนี่

ทุกวันนี้จะยังอยู่หรือไม่ไม่รู้…แต่ยุคโน้นน่ะภัตตาคารได้เรตติ้ง “5 ดาว” จากทริป แอดไวเซอร์ บริษัทจัดอันดับท่องเที่ยวชื่อดังเลยเชียว

ใครแต่งเพลงชื่อนี้ในช่วงนี้อาจจะฮิตไปทั่วโลกก็ได้นะครับ!

“ซูม”