สุสาน “วัดดอน” วันนี้ เชื่อแล้ว “อะเมซิ่ง” จริง!

ข่าวใหญ่ฮือฮาเป็นที่โจษขานกันทั้งกรุงเทพมหานครเมื่อช่วงบ่ายๆ วันพฤหัสบดีที่ 23 มิ.ย.ที่ผ่านมา คงต้องยกให้ข่าวท่านผู้ว่าฯ ชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ไลฟ์สดเชิญชวนประชาชนไปชมและฟังดนตรีใน “สุสาน” หรือ “ป่าช้า” วัดดอน ในเย็นวันอาทิตย์ที่ 26 มิ.ย. หรือเย็นๆ วันนี้นั่นเอง

ข้อความในไลฟ์สดของท่านระบุไว้ตอนหนึ่งว่า “ที่สมาคมแต้จิ๋วไม่ธรรมดา เพราะความจริงสมาคมแต่จิ๋ว คือ ป่าช้าวัดดอน ซึ่งจะมีคนที่นอนอยู่ใต้ดินที่มาร่วมฟังกับเราอีกเป็นพันเป็นหมื่น ถือว่าท่านเป็นผู้อาวุโสมาก่อน เราให้ความเคารพ แต่เป็นสถานที่ไม่น่าเชื่อ…อะเมซิ่ง”

“ใครไม่เคยไปก็จะได้บรรยากาศ เค้าเรียกว่า เป็นหลุมตายาย คนที่ไม่มีญาติเป็นหมื่นๆ ศพ มีการล้างป่าช้า (ไปแล้ว) เป็นที่สวยงามอยู่กลางเมือง ไปรถไฟฟ้าก็สะดวกมาก”

แน่นอนสำหรับชาวกรุงและอาจเป็นคนไทยทั้งประเทศด้วยซ้ำ ย่อมเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับ “ป่าช้าวัดดอน” หรือ “สุสานวัดดอน” มาเป็นเวลายาวนานมาก…รู้ว่าเป็นสุสานสำหรับฝังศพชาวจีน ทั้งที่มีญาติดูแลและไร้ญาติดูแลหลายพันหลายหมื่นศพ ภายใต้ “ฮวงซุ้ย” ทั้งขนาดเล็กสำหรับผู้เสียชีวิตเดียวและขนาดใหญ่ สำหรับการ “ฝังหมู่” ผู้เสียชีวิตที่ไร้ญาติขาดมิตรรอบๆ สุสานแห่งนี้

หัวหน้าทีมซอกแซกได้ยินชื่อ “ป่าช้าวัดดอน” ตั้งแต่ยังอยู่ต่างจังหวัด จากหัสนิยาย พล นิกร กิมหงวน ซึ่งจะอยู่ในบทสนทนาของ “สามเกลอ” หลายๆ ครั้ง ว่าสุสานวัดดอนน่ากลัวมาก และร่ำลือกันด้วยว่าผีดุมาก

เมื่อเข้ามาเรียนหนังสือใน กทม.ปี 2501 จำได้ว่าเคยนั่งรถผ่านอยู่บ้าง เห็นแต่สุสานหรือฮวงซุ้ยเรียงรายเป็นตับ ประกอบกับมีต้นไม้ขึ้นรกครึ้ม ทำให้ดูน่ากลัวแม้ในเวลากลางวัน

ดังนั้น ในเวลาพลบค่ำ หรือในยามกลางคืนจึงมีเรื่องเล่าว่า แม้แต่แท็กซี่ยังไม่ยอมขับผ่าน และหากใครจะว่าจ้างไปยังเส้นทางที่ต้องผ่านวัดดอน หรือจอดใกล้ๆ วัดดอนยามดึกแท็กซี่จะปฏิเสธทันทีทันควัน

ต่อมาญาติสูงอายุท่านหนึ่งซึ่งเป็นจีนไหหลำเล่าให้ฟังว่า พี่ชายของสามีเสียชีวิตและลูกๆ นำมาฝังรวมไว้ในฮวงซุ้ยหมู่ ถึงเทศกาลเช็งเม้งญาติจะมารวมตัวกันไหว้ศพที่วัดดอนเป็นประจำ ทำให้ทราบว่าส่วนหนึ่งของสุสานอยู่ในความดูแลของสมาคมไหหลำด้วยและส่วนอื่นๆ อยู่ในความดูแลของสมาคมแต้จิ๋วแห่งประเทศไทย และมูลนิธิป่อเต็กตึ๊ง โดยเฉพาะสมาคมแต้จิ๋วฯ น่าจะรับผิดชอบมากที่สุด

เมื่อกาลเวลาผ่านไปบริเวณใกล้ๆ วัดดอนซึ่งขึ้นอยู่กับเขตสาทรได้รับการพัฒนามากขึ้น มีตึกสูงๆ ขึ้นมากมาย จึงมีการเข้ามาพัฒนาหลุมฝังศพต่างๆ ให้ดูสะอาดตา และเป็นระเบียบเรียบร้อยมากขึ้น โดยทั้ง 3 สมาคมดังกล่าว

ทีมงานซอกแซกเพิ่งแวะไปสำรวจตรวจสอบเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาหลังจากทราบข่าวว่า ที่นี่จะเป็นสถานที่จัดดนตรีในสวนในวันอาทิตย์ที่ 26 มิ.ย. พบว่ามีเจ้าหน้าที่จากเขตสาทรจำนวนหนึ่งมากวาดพื้นที่ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว

บริเวณแสดงดนตรีอยู่ใกล้ๆ กับลานรูปปั้นหลวงปู่ ไท้ฮงกง ที่ชาวมูลนิธิป่อเต็กตึ๊งให้ความเคารพนับถือ ซึ่งเป็นพื้นที่ไม่กว้างเท่าไรนัก จุคน ได้สัก 2 พันคนเป็นอย่างมาก

เจ้าหน้าที่ประจำสวนสาธารณะของเขตสาทรที่มาสร้างบนพื้นที่สุสานอีกชั้นหนึ่งเล่าว่า ดนตรีที่จะมาแสดงน่าจะเป็นวงเล็กๆ และมาแสดงบนพื้นดิน หรือยกระดับเล็กน้อย เพราะไม่ได้รับคำสั่งให้จัดสร้างเวทีแต่อย่างใด

เขาเล่าด้วยว่าการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของสุสานนี้น่าจะเกิดขึ้นประมาณ พ.ศ.2539-2540 เมื่อเขตสาทรเข้ามาพัฒนาพื้นที่บางส่วน ให้มีลักษณะเป็นสวนสาธารณะเคียงข้างไปกับหลุมฝังศพต่างๆ ที่มีการบูรณะตกแต่งขึ้น โดยได้รับ ความร่วมมืออย่างดียิ่งจากจาก ชมรมนักวิ่งเพื่อสุขภาพ ของสมาคมแต้จิ๋ว

ทำให้สุสานวัดดอนกลายเป็นสถานที่วิ่งและออกกำลังกาย โดยมี “ฮวงซุ้ย” ประดับอยู่รอบๆ ให้บรรยากาศไปอีกแบบหนึ่ง

เขาชี้ให้ดูโรงเรือนโปร่งๆ ที่สร้างด้วยโครงเหล็ก มีหลังคาคุ้มฝนอย่างมั่นคงหลังหนึ่ง ซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้ๆ ทำให้มองเห็น “กระสอบทราย”… ของนักมวย, ลูกเหล็กยกน้ำหนัก, ตลอดจนบาร์เดี่ยว บาร์คู่ สำหรับยืดตัวออกกำลังกายเต็มไปหมด…เช่นเดียวกับสวนสาธารณะทุกแห่งที่จะมีโรงเรือน ในร่มเสริมการวิ่งรอบๆ สวนอยู่ด้วย

ด้านหลังโรงเรือนดังกล่าว ห่างออกไปไม่ถึง 5 เมตร มี “ฮวงซุ้ย” ที่ตกแต่งสะอาดสะอ้าน เรียงรายอีกไม่ต่ำกว่า 100 ฮวงซุ้ยเห็นจะได้

พนักงานดูแลสวนขยายความว่า พื้นที่ทั้งหมดประมาณ 80 ไร่ของบริเวณนี้กว่า 80 เปอร์เซ็นต์จะใช้เป็นสุสานฝังศพตามประเพณีจีน และอีก 20 เปอร์เซ็นต์จะแบ่งปันมาเป็นถนนสำหรับวิ่งหรือเดินออกกำลังกาย รวมถึงโรงเรือนเพื่อออกกำลังกายที่อยู่ข้างหน้า และยังมีสนามบาสเกตบอลอีก 2 สนาม สนามตะกร้อ 1 สนาม สนามแบดมินตัน 1 สนาม สนามเด็กเล่น 2 สนาม ฯลฯ รวมทั้งมีลานแอโรบิกด้วย

ถามเขาว่า เขาดูแลที่นี่มานานหรือยัง? เขาตอบว่ากว่า 20 ปีแล้ว ถามต่อว่า เคยเจออะไรหวาดเสียวแบบชวนให้ขนลุกบ้างไหม? เขาตอบว่า ไม่เคยเลยสาบานได้…และถามว่า ทำไมผู้ว่าฯ ชัชชาติ รู้จักที่นี่และเลือกเป็นหนึ่งในการแสดงดนตรีในสวน?

เขาตอบว่า…“ท่านมาวิ่งที่นี่บ่อยมาก ผมเคยเจอตอนตี 5 เมื่อปีก่อนโน้น”

มิน่าล่ะ ท่านชัชชาติถึงได้คุ้นเคยและมองเห็นความ “อะเมซิ่ง” ของที่นี่ ที่หัวหน้าทีมซอกแซกก็รู้สึกอะเมซิ่งอย่างมาก ในวันที่ออกไปสำรวจด้วยตนเอง

เย็นนี้ระหว่างมีดนตรีแสดงอยู่ดูไลฟ์สดที่บ้านดีกว่า เพราะคนคงแน่นมากวันหลังมีเวลาว่างจะไปวิ่งไปเดิน ไปออกกำลังก็เชิญนะครับ…

เขาเปิดตั้งแต่ตี 4 ถึง 2 ทุ่ม ของแต่ละวัน …ไปค่ำๆ ก็ได้ ผู้อาวุโสที่หลับพักผ่อนอยู่ข้างล่าง ล้วนญาติผู้ใหญ่ของเราทั้งนั้นแหละครับ…ไม่ทำอะไรเราหรอก มีแต่จะให้ศีลให้พร (แฮ่ม! เผลอๆ อาจให้เลขเด็ด) เราด้วยซ้ำไป.

“ซูม”

ข่าว, ดนตรีในสวน, ป่าช้าวัดดอน, สุสานวัดดอน, กรุงเทพมหานคร, ซูมซอกแซก