สามย่านมิตรทาวน์ ชีวิตใหม่ของสามย่าน

ท่านผู้อ่านคงจะทราบข่าวกันแล้วนะครับว่า เมื่อเร็วๆนี้มีการเปิดศูนย์การค้าใหม่ขึ้นอีกแห่งหนึ่งที่บริเวณตลาดสามย่านเก่าในชื่อ “สามย่านมิตรทาวน์” ซึ่งพอเปิดปุ๊บก็ฮิตปั๊บในทันทีทันควัน

มีรายงานว่า คนกรุงเทพฯ ซึ่งชอบของอะไรใหม่ๆ ต่างแห่แหนไปเดินดู ชม และอุดหนุนร้านอาหารต่างๆ ในศูนย์การค้านี้วันละนับหมื่นคน โดยเฉพาะในช่วงเสาร์ อาทิตย์ ผู้คนจะแน่นมาก รอเข้าคิวตามร้านอาหารยาวเหยียด

ที่สำคัญ ศูนย์การค้าแห่งนี้เขามาในความคิดใหม่ เปิดให้บริการตลอด 24 ชั่วโมง มีทั้งร้านอาหาร 24 ชั่วโมง ร้านกาแฟ 24 ชั่วโมง ซุปเปอร์มาร์เกต 24 ชั่วโมง ฯลฯ รวมไปถึงธนาคาร 24 ชั่วโมง ก็เปิดให้บริการด้วย

สำหรับนิสิต นักศึกษา หรือนักเรียน เขาก็มีโต๊ะให้นั่งติว นั่งดูหนังสือตลอดทั้งคืนไว้บริการ ด้วยจุดมุ่งหมายที่จะให้เป็น “แหล่งมั่วสุมทางปัญญา” สมกับเป็นศูนย์การค้าที่มาก่อสร้างอยู่ในที่ดินของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยแห่งแรกของประเทศไทย

ผมได้ยินกิตติศัพท์มาหลายวันแต่เพิ่งจะมีเวลาว่าง เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา จึงถือโอกาสไปเดินซอกแซกและไป “เช็กอิน” มาเรียบร้อย

ช่วงเวลาที่ผมไปเดินและตบท้ายด้วยการแวะรับประทานอาหารในศูนย์อาหาร ช่วงใกล้ๆ ค่ำของวันอาทิตย์ที่แล้วผู้คนแน่นมากๆ

แม้แต่ในศูนย์อาหารก็ต้องเล่นเก้าอี้ดนตรีอยู่พักใหญ่กว่าจะได้ที่นั่ง

ผมกับครอบครัวขับรถกันไปต้องวนอยู่หลายรอบ เพราะที่จอดรถเต็มหมด ไม่สามารถจะขึ้นไปจอดได้ จึงต้องใช้วิธีข้ามไปจอดที่ “จามจุรีสแควร์” ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม แล้วเดินลงสถานีรถไฟใต้ดินสถานีสามย่าน เพื่อลอดอุโมงค์ข้ามมาที่ “สามย่านมิตรทาวน์”

กลายเป็นถูกแจ็กพอตไปเลยครับเพราะผมไม่รู้มาก่อนว่าอุโมงค์ใต้ดินจากสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินสามย่านไปสู่อาคารสามย่านมิตรทาวน์นั้นคือจุดเช็กอินที่ฮิตที่สุดในขณะนี้

ทั้งๆ ที่ก็เป็นอุโมงค์ธรรมดาๆ อุโมงค์หนึ่งนี่แหละ ออกแบบง่ายๆ เอาแผ่นปูนขนาดเขื่องมาวางเรียงติดๆ กันไปตลอดทั้งอุโมงค์ และมีตัวเลขพิมพ์วันเดือนปีของแผ่นปูนกำกับเอาไว้

แค่นี้เอง ชนะใจคนไทยได้อย่างเหลือเชื่อ

ผู้คนไม่ว่าจะมาโดยรถใต้ดิน หรือขับรถมาเอง หรือมารถเมล์บนถนน แต่เมื่อมาถึง สามย่านมิตรทาวน์ แล้วจะต้องลงบันไดเลื่อนไปลอดอุโมงค์นี้เพื่อถ่ายรูปก่อนอะไรทั้งหมด

ผมถึงได้บอกว่า ตัวเองถูกแจ็กพอต เพราะถ้าไม่ไปจอดฝั่งโน้น ผมอาจจะไม่รู้ว่าที่นี่เขามีอุโมงค์ และจะต้องมุดลงไปถ่ายรูปในอุโมงค์ด้วย ไม่งั้นจะกลายเป็นว่ามา หรือไปไม่ถึงสามย่านมิตรทาวน์

สำหรับในตัวอาคารสามย่านมิตรทาวน์เองนั้น ถ้าจำไม่ผิด น่าจะมี 6 ชั้น เริ่มจากชั้นล่างสุดที่จะขายอาหารคล้ายๆ ตลาดสดอย่างสะอาดขึ้นไปเรื่อยๆ ก็เป็นชั้นขายสินค้าต่างๆ ชั้นสำหรับจัดกิจกรรม และเกือบสูงสุดก็เป็นศูนย์อาหารและโรงละคร

มีอยู่ชั้นหนึ่ง เขากันมุมหนึ่งเอาไว้สำหรับเป็นพิพิธภัณฑ์ หรือนิทรรศการถาวรขนาดไม่ใหญ่นัก เกี่ยวกับความเป็นมาเป็นไปและบัดนี้ก็ไปเรียบร้อยแล้วของตลาดสามย่านทั้งตลาดในอดีต

ส่วนชั้นบนสุดของอาคารจะเป็นระเบียงใหญ่ เปิดให้ออกไปสูดอากาศ หรือดูวิวข้างนอกได้ แต่น่าเสียดายวันที่ผมโผล่ออกไปนั้น ฝุ่นจิ๋ว PM 2.5 กำลังอาละวาดพอดี มองลงมาเห็นแต่ควันเต็มไปหมด ก็เลยต้องหลบมาเข้าห้องแอร์ตามเดิม

ผมใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง รวมทั้งรับประทานอาหารค่ำเสร็จสรรพค่อยลงจากศูนย์การค้า “สามย่านมิตรทาวน์” เพื่อลอดอุโมงค์อีกหนกลับไปฝั่งจามจุรีสแควร์ที่ผมจอดรถไว้

เห็นแล้วก็สงสาร “จามจุรีสแควร์” ขึ้นมาจับใจ เพราะเหงาจนแทบไม่มีคนเลย เพราะโดน “ของใหม่มนุษย์หอม” ฝั่งโน้นแย่งคนไปเกือบหมด

เรื่องราวของ สามย่านมิตรทาวน์ ยังไม่จบครับ เพราะยังไม่ได้พูดถึงตัวโครงการทั้งโครงการเลย และก็ยังไม่ได้ระลึกความหลังในฐานะที่เป็นชาวสามย่านเก่ากะเขาเหมือนกัน (สมัยเรียนเตรียมอุดม)

พรุ่งนี้ขออนุญาตเขียนต่ออีกวันนะครับ.

“ซูม”