วันศุกร์ที่ 28 มิถุนายน 2562 ที่ผ่านมา นับเป็นวันสุดท้ายสำหรับคนไทยที่จะได้เห็นหนังสือพิมพ์ THE NATION บนแผงหนังสือพิมพ์ทั่วประเทศ

เพราะข้างๆ หัวหนังสือพิมพ์ที่อยู่บนสุดนั้นมีถ้อยคำเรียงด้วยอักษรตัวไม่ใหญ่ แต่ก็ไม่เล็ก พอจะเห็นได้ชัดเจน และอ่านได้ความว่า FAREWELL EDITION ซึ่งแปลได้ว่า “ฉบับอำลา”

นั่นหมายความว่าจากนี้เป็นต้นไป จะไม่มีหนังสือพิมพ์รายวันชื่อ THE NATION บนแผงหนังสือหรือร้านหนังสือต่างๆ อีกต่อไปแล้ว

ครับ! เป็นหนังสือพิมพ์ THE NATION ฉบับอำลาจริงๆ เพราะในพาดหัวตัวไม้ใหญ่สุดนั้น เขาใช้คำว่า A new beginning at 48 ซึ่งแปลว่า การเริ่มต้นใหม่ที่หมายเลข 48

อันหมายถึงว่าหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ได้รับใช้ผู้อ่านหนังสือพิมพ์ในประเทศไทยด้วยการพิมพ์ในระบบกระดาษมา 47 ปีเต็มๆ และตั้งแต่วันจันทร์ที่ 1 กรกฎาคม หรือวันนี้ ซึ่งเป็นการเริ่มต้นปีที่ 48 นั้นไซร้

THE NATION จะมีอยู่เฉพาะหนังสือพิมพ์ออนไลน์เท่านั้น ใครจะอ่านต้องคลิกไปที่ www.nationthailand.com และไม่จำเป็นต้องเดินไปที่แผงหนังสือพิมพ์ที่ไหนอีก…เนื่องจากจะไม่มีฉบับกระดาษออกวางจำหน่ายอีกแล้ว

สำหรับคนรุ่นใหม่คงไม่มีใครคิดอะไรมาก เพราะอ่านจากออนไลน์ในทุกเรื่องเป็นปกติวิสัย แต่สำหรับคนรุ่นเก่าอย่างผมที่โตมากับหนังสือพิมพ์กระดาษ เรียนตรงๆ ว่ารู้สึกใจหายเหมือนทราบข่าวร้ายว่าคนที่คุ้นเคยใกล้ชิดของเราคนหนึ่งกำลังจะจากไปอย่างไรอย่างนั้น

ดีอยู่หน่อยที่เขาแค่จากไปอยู่ไกลๆ อีกที่หนึ่งเท่านั้น ยังไม่ถึงกับ “ล้มหายตายจาก” ไปเสียเลยแบบคำที่คนโบราณชอบใช้

เจ้าเพื่อนคนนี้เพียงแค่สลายร่างกลายเป็นอณูเล็กๆ ที่มองไม่เห็นลอยล่องอยู่ในอากาศ…คิดถึงเขา อยากพูดคุยกับเขา คลิกไปที่ www ตามที่สะกดไว้เมื่อสักครู่นี้…พริบตาเดียวก็ได้คุย ได้เห็นหน้า

เพียงแต่ไม่สามารถจะสัมผัสกับเขาด้วยมือทั้ง 2 ข้างที่หยิบชูขึ้น หรือขยับเปิดไปเปิดมา เพื่ออ่านหน้านี้ไปต่อหน้าโน้น แล้วกลับมาอ่านหน้านี้ใหม่อย่างที่เราคุ้นชิน จนกลายเป็นอุปนิสัยของคนอ่านหนังสือพิมพ์ทั่วประเทศรวมทั้งผมด้วย

ผมเป็นแฟน THE NATION มาตั้งแต่ฉบับแรกที่คลอดออกมาวางแผงเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม ปี 1971 หรือ พ.ศ.2514

ช่วงนั้นผมยังอยู่ที่ พิมพ์ไทย หัวถนนดินแดง ซึ่งทางโรงพิมพ์เขามีระบบแลกเปลี่ยนกัน ทำให้เรามีหนังสือพิมพ์ทุกฉบับใส่ไม้หนีบมาเรียงให้เราหยิบอ่านทุกๆ วันโดยไม่ต้องซื้อหา

อ่านแล้วก็ชอบเพราะใช้ภาษาง่ายกว่าหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษ ฉบับอื่นๆ ที่สำคัญบทความที่เขียนส่วนใหญ่หรือเกือบทั้งหมด…จะเขียนโดยคนไทย อ่านแล้วก็ได้ความรู้สึกว่าหนังสือพิมพ์ฉบับนี้คือหนังสือพิมพ์ไทย

เพียงแต่พิมพ์เป็นภาษาอังกฤษเท่านั้นเอง

คอลัมน์ที่ต้องอ่านทุกวันในยุคโน้นก็คือคอลัมน์ของคุณ สุทธิชัย หยุ่น นั่นละครับ

47 ปีผ่านไป ช่วงหลังๆ ผมงานเยอะขึ้น เพราะทำงานหลายอาชีพ แต่ก็ยังติดตามอ่าน THE NATION อยู่ตลอด และจะอ่านทุกครั้งที่เข้ามา นั่งเขียนหนังสือในโรงพิมพ์ไทยรัฐ ซึ่งมีหนังสือพิมพ์ทุกฉบับวางอยู่ครบ

ก็ยังชื่นชอบ แม้ว่ากองบรรณาธิการจะเปลี่ยนไปบ้าง นักเขียนนักข่าวจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่เอกลักษณ์ของ NATION ยังเหมือนเดิม คือใช้ภาษาอังกฤษที่ง่ายกว่า และมีรสชาติของความเป็นไทยมากกว่า

ขออนุญาตย้ำอีกทีว่า แม้จะรู้ว่าเพื่อนคนนี้ไม่ได้ตายจากไปไหน แต่ผมก็ยังใจหายอยู่นั่นแหละที่จะไม่ได้อ่านและสัมผัสผลงานของเพื่อนๆ ทั้งด้วยตาด้วยสมอง และด้วยมือพร้อมๆ กันบนแผ่นกระดาษ (คือคอยพลิกไปพลิกมา บางครั้งก็ใช้ปากกาขีดเส้นใต้เรื่องที่ถูกใจ) อีกแล้ว

ยังไงๆ ก็คงจะตามไปอ่านกันอยู่ดี แม้รสชาติจะไม่เหมือนเดิมจึงขอให้กำลังใจ ขอให้เพื่อนประสบความสำเร็จในชีวิตใหม่ในร่างใหม่ ภพใหม่ที่เรียกกันว่าภพออนไลน์ไปตราบกาลนิรันดร์

สงสารก็แต่ช่างเรียง ช่างแท่น ช่างพิมพ์ พนักงานขับรถขนหนังสือพิมพ์ ฯลฯ ซึ่งรวมแล้วน่าจะมากกว่าพวกเราที่อยู่ในกองบรรณาธิการหลายเท่า…ได้งานใหม่ทำกันครบทุกคนหรือยังหนอ? เพื่อนของเราเหล่านี้.

“ซูม”