ท่านผู้อ่านคงจะทราบแล้วว่าผลการเลือกตั้งทั่วไปของกัมพูชา เมื่อวันอาทิตย์ที่ 29 กรกฎาคมที่ผ่านมา จบลงด้วยชัยชนะอย่างถล่มทลายของพรรคประชาชนกัมพูชา ซึ่งมีท่านนายกรัฐมนตรีฮุน เซน เป็นหัวหน้าพรรค
ซึ่งก็เป็นไปตามคาดหมายอยู่แล้ว เพราะเป็นการเลือกตั้งที่ไม่มีพรรคคู่แข่งที่โดดเด่น เนื่องจาก พรรคกู้ชาติกัมพูชา พรรคฝ่ายค้านหลักโดนศาลพิพากษายุบพรรคไปตั้งแต่ปีกลาย แถมตัดสิทธินักการเมืองคนสำคัญของพรรคไม่ให้ลงเลือกตั้งเอาไว้ด้วยเรียบร้อย
สำหรับความเห็นจากรัฐบาลต่างประเทศนั้น ก็มียักษ์ใหญ่อย่างน้อย 2 ประเทศที่ออกมาแสดงความไม่เห็นด้วยกับผลการเลือกตั้ง ได้แก่ สหรัฐอเมริกากับออสเตรเลีย โดยเฉพาะสหรัฐฯถึงกับออกมาแถลงว่า อาจจะมีการใช้มาตรการตอบโต้บางประการ เช่นมาตรการทางด้านการงดออกวีซ่าให้แก่สมาชิกในรัฐบาลกัมพูชา เป็นต้น
ส่วนท่าทีของรัฐบาลในกลุ่มประเทศอาเซียน ขณะที่ผมเขียนนี้ยังไม่มีความเห็นจากประเทศใดอย่างเป็นทางการ แต่ก็คิดว่าโดยมารยาทแล้ว ก็ไม่น่าจะมีความคิดเห็นอะไรที่จะออกมาในเชิงที่จะทำให้กระทบความสัมพันธไมตรีอันดีที่มีต่อกัน
ผมเองเท่าที่เคยไปกัมพูชามาหลายครั้ง รวมทั้งล่าสุดเมื่อ 2 ปีก่อน ได้มีโอกาสสัมภาษณ์พูดคุยกับบุคคลสำคัญในรัฐบาลกัมพูชาหลายๆ ท่าน ทำให้ทราบว่าเขาก็มีคนเก่งๆ ทันสมัย มีความรู้ดีอยู่มากทีเดียว
ถ้าเรายกเรื่องการเมือง เรื่องเลือกตั้ง หรือเรื่องความเป็นประชาธิปไตย ซึ่งก็คงจะไม่เต็มใบจริงอย่างที่โลกตะวันตกเขามองอยู่ออกไปเสีย…หันมามองเฉพาะด้านพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมอย่างเดียว
ผมก็ว่ารัฐบาลกัมพูชาทำได้ไม่เลวทีเดียว มองเห็นความเจริญ มองเห็นความเปลี่ยนแปลง และความเติบโตของกัมพูชายุคใหม่ได้อย่างเด่นชัด
อาจจะเป็นเพราะการพัฒนาประเทศ ทำให้ประชาชนอยู่ดีมีสุขขึ้นก็ได้นะครับ ที่ทำให้คนกัมพูชาออกมาใช้สิทธิถึงกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ และเลือกตั้งพรรครัฐบาลอย่างถล่มทลาย
ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่าในการรายงานข่าวของสำนักข่าวต่างประเทศ บางสำนักสำหรับผลการเลือกตั้งในกัมพูชาครั้งนี้นั้น เขาใช้คำว่านายกรัฐมนตรี ฮุน เซน “จะมีโอกาสยืดหรือขยายการเป็นนายกรัฐมนตรีที่อยู่ในตำแหน่งยาวนานที่สุดของโลกต่อไปอีก”
สำนักข่าว LBD ของศรีลังกาพาดหัวว่า “Cambodia’s Hun Sen To Continue as World’s Longest Serving Prime Minister”
พอเจอคำว่า “นายกรัฐมนตรีอยู่ในตำแหน่งยาวนานที่สุดในโลก” ผมก็ลองไปค้นดูว่าข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร ก็พบว่าที่ผ่านมา ท่านนายกฯ ฮุน เซน ท่านครองตำแหน่งนายกรัฐมนตรีมาทั้งสิ้นเป็นเวลา 33 ปี กับ 211 วัน นับถึงวันที่ผมนั่งเขียนต้นฉบับ
ในการบันทึกว่า ผู้นำที่อยู่ในตำแหน่งยาวนานนั้น จะมีการบันทึกไว้ 2 แบบ คือแบบที่หนึ่งนับรวมกับตำแหน่งประธานาธิบดีด้วย ท่านนายกฯ ฮุน เซน จะเป็นผู้นำที่อยู่ในตำแหน่งยาวนานเป็นอันดับ 6 ของโลก
โดยมี นายพอล บียา (Paul Biya) ประธานาธิบดีแคเมอรูน อยู่ในตำแหน่งยาวนานที่สุดของโลกเป็นเวลา 43 ปี กับ 30 วัน
แต่ถ้านับเฉพาะผู้นำที่เป็น “นายกรัฐมนตรี” เท่านั้น ท่าน ฮุน เซน จะขึ้นมาเป็นอันดับ 1 ของโลกทันที คือครองตำแหน่งเมื่อ 31 ธ.ค.1984 มาจนถึงบัดนี้ เป็นเวลา 33 ปี กับ 211 วันดังกล่าว
ท่านเพิ่งจะมีอายุ 65 ปีเท่านั้น ซึ่งยุคนี้ถือว่าเป็นอายุที่ยังกระชุ่ม กระชวยมาก หากท่านอยู่ในตำแหน่งอีก 5 ปี ครบเทอม จะมีอายุ 70 ปี บริบูรณ์ ซึ่งยุคใหม่ก็ถือว่ายังแข็งแรงเช่นกัน และจะทำให้จำนวนปีของ การดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเป็นปีที่ 38 เศษๆ
ถือว่าเป็นสถิติโลกใหม่สำหรับผู้อยู่ในตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ที่ยาวนานออกไปอีก…และคงจะยากที่จะหาใครมาทำลายลงได้
เพราะผู้ที่ยังอยู่ในตำแหน่งนายกรัฐมนตรี และมีจำนวนปีรองจากท่านฮุน เซนก็คือ ท่านมหาธีร์ โมฮัมหมัด ของมาเลเซีย เพื่อนร่วมอาเซียนเรานี่เอง ใน วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรีระบุว่า ท่านมหาธีร์อยู่ในตำแหน่งครั้งแรก รวมกับที่กลับมาใหม่ 20 ปี กับ 253 วัน ขณะที่เขียน
ต่างกันถึง 17-18 ปี ยังไงๆ ท่านมหาธีร์ก็ไม่มีทางแซงท่านฮุน เซนได้อยู่แล้วครับ.
“ซูม”