เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว หัวหน้าทีมซอกแซกมีโอกาสติดตามคณะใหญ่ของไทยรัฐ นำโดยพี่มานิจ สุขสมจิตร บรรณาธิการอาวุโส และกรรมการบริหารมูลนิธิไทยรัฐ เพื่อไปมอบ “อาคาร 100 ปี กำพล วัชรพล” ให้แก่โรงเรียนไทยรัฐวิทยา 102 (บ้านเกาะเต่า) ตำบลในเตา อำเภอห้วยยอด จังหวัดตรัง
เรื่องราวความเป็นมาของโรงเรียนไทยรัฐวิทยาแห่งใหม่ล่าสุดนี้ ตลอดจนพิธีรับมอบและส่งมอบอาคารเรียน ท่านผู้อ่านคงจะได้อ่านจากข่าวหน้า 1 และรายละเอียดในหน้าข่าวการศึกษาของหนังสือพิมพ์ไทยรัฐกันไปแล้ว
รวมทั้งในคอลัมน์ “เหะหะพาที” ของหัวหน้าทีมซอกแซกเองก็เขียนไว้อย่างละเอียด เมื่อวันจันทร์ที่ 18 มิถุนายนที่ผ่านมาหมาดๆนี่เอง
ขออนุญาตผ่านเรื่องราวที่เป็นทางการไปสู่เรื่องราวสนุกๆตลอดจนบรรยากาศสบายๆ เท่าที่มีโอกาสสัมผัสในจังหวัดตรังเมื่อปลายสัปดาห์ตามสไตล์ซอกแซกกันดีกว่านะครับ
ไปเที่ยวนี้ หัวหน้าทีมซอกแซกมีของฝากจากเมืองตรังมาฝากท่านผู้อ่านหลายชิ้นเลยล่ะครับ และจะค่อยๆทยอยหยิบออกจากชะลอมมาฝากไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมด
มาเริ่มชิ้นแรกกันด้วยของฝากที่เป็น “ของหวาน” ที่ขึ้นชื่อลือชาล่าสุดของเมืองตรังเสียก่อนก็แล้วกัน
ไม่ใช่ “ขนมเค้ก” เมืองตรังนะครับ เพราะเป็นของเก่าที่โด่งดังมานานแล้ว คอลัมน์ซอกแซกเองก็เคยเขียนถึงร้านเค้ก “ขุกมิ่ง” แห่งลำภูรา ที่ดังที่สุดของจังหวัดตรัง ตั้งแต่เมื่อ 30 ปีที่แล้ว
แล้วก็ไม่ใช่ “หมูย่างเมืองตรัง” ซึ่งก็ออกหวานๆเช่นกัน เนื่องจากเป็นของคู่บ้านคู่เมืองที่คนไทยทั่วประเทศรู้จักพอๆกับ “เค้ก” และคอลัมน์นี้ก็เคยเขียนไว้หลายหน
ปรากฏว่า เป็นร้านของหวาน หรือร้านขนมหวาน ร้านใหม่ทันสมัยมาก และฮิตมากล่าสุดของจังหวัดนี้ น่าจะเปิดมาประมาณ 4-5 ปี
ชื่อร้าน “KUANITO” หรือเรียกกันเป็นภาษาไทยอย่างเป็นกันเองว่า “กวนนิโต้” ตั้งอยู่ที่ ตำบลนาโยง ห่างจากอำเภอเมืองตรังสัก 4-5 กิโลเมตร เห็นจะได้
ชื่อเต็มของร้านนี้ก็คือ KUANITO PATISSERIE หรือ “กวนนิโต้ พาทิสเซอรี่” เมื่อออกเสียงในภาษาไทย
ร้านค้าอยู่ในบริเวณที่เคยเป็นทุ่งนาเลยละ แต่ตกแต่งเสียจนดูสวยมากเป็นเรือนกระจกทันสมัย มีบริเวณกว้างสำหรับจัดกิจกรรม มีบริเวณสำหรับโชว์ครัวให้ดูวิธีการทำแบบที่เรียกว่า “ครัวเปิด” และมีที่ให้นั่งรับประทานทั้งในแบบห้องอาหารทั่วๆไป ห้องวีไอพีที่จัดแบบห้องรับแขก ติดแอร์เย็นฉ่ำ รวมทั้งที่นั่งพิเศษรอบๆนอก แบบลมพัดกลางแจ้งก็มีด้วย
สำหรับเมนูของหวานที่จัดไว้ มีทั้งของหวานแบบฝรั่งสไตล์ตะวันตก ผสมผสานกับของหวานแบบไทยๆ สีสันสวยงามแบบ “เทคนิคคัลเลอร์” อย่างไรอย่างนั้น
ยกตัวอย่างเช่น เครปโรลฝอยทองสร้างสรรค์ ซึ่งมีหลายๆแบบมองดูเหมือนซูชิญี่ปุ่น แต่ออกมาเป็นของหวาน และหวานแบบไทยๆ โดยเฉพาะโรลชาโคลมะพร้าวต้องสั่งมาเลย
ภาพจากเฟซบุ๊ก Kuanito patisserie กวนนิโตพาทิสเซอรี
ส่วนใหญ่แล้วก็จะมีทั้งโรล ทั้งเครป ทั้งไอศกรีมต้องไปดูกันเอง สั่งกันเอง เพราะเขียนบรรยายเท่าไรๆก็คงไม่เห็นภาพละครับ
ทีมงานซอกแซกชุดพิเศษ ซึ่งประกอบด้วยผู้สันทัดกรณีในการรับประทานอาหาร ทั้งคาวและหวาน ซึ่งมีทั้งหัวหน้าข่าวหน้า 1 หัวหน้าข่าวการศึกษาและนักข่าวอีกหลายๆท่าน (ขอสงวนนาม) รับประทานแล้วลงมติว่า อร่อยจริง หวานพอสมควร แต่ราคาถูกอย่างเหลือเชื่อ
ทุกคนลงมติว่า ให้หัวหน้าทีมซอกแซกเขียนถึงร้านนี้ได้และควรจะบอกด้วยว่า “เมื่อมาถึงเมืองตรังแล้ว อย่าลืมไปลองสักครั้งเพื่อเป็นประสบการณ์”
ต้องบอกว่า โชคดีที่คณะของเรามีโอกาสได้พบกับเด็กหนุ่มน่าจะอายุ 40 ต้นๆ หรือไม่ก็ใกล้ 40 (ลืมถามเสียสนิท) ชื่อ มงคล คงบัน เจ้าของร้านขนมหวานแห่งนี้
คุณมงคล คงบัน ภาพจากเฟซบุ๊ก Kuanito patisserie กวนนิโตพาทิสเซอรี
คุยแล้วก็ชื่นใจ รีบนำมาถ่ายทอดต่อทันที เผื่อจะเป็นแบบอย่างของคนรุ่นใหม่ที่จะเดินไปสู่ความสำเร็จบ้างในวันข้างหน้า
“ผมเรียนจบวิทยาศาสตร์บัณฑิตจากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์นะครับ เอกเคมีเลยล่ะ และก็ทำงานกับบริษัทใหญ่ๆมาแล้ว ใช้วิชาเคมีเต็มที่”
“แต่แล้ววันหนึ่ง ผมก็อยากกลับบ้านกลับมาตรัง ผมก็ลองนึกดูว่าเราจะไปทำอาชีพอะไรดี ที่มันถูกจริตกับเรา และทำได้สบายๆ ไม่มีใครมาตีกรอบ”
“ในที่สุดก็ตัดสินใจทำขนมหวาน พวกเครป พวกเค้ก พวกโรล นี่แหละ…ไม่เคยเรียนที่ไหนเลยนะ เปิดดูจากยูทูบอย่างเดียวเลย”
“ชุดแรกทำไปฝากขายที่ร้านกาแฟอเมซอน ปรากฏว่าขายได้หลายร้อยบาท ทำให้ผมมีกำลังใจว่าทำได้แน่”
“จากนั้นก็ทำมากขึ้น ส่งหลายร้านขึ้น ในที่สุดก็คิดอ่านตั้งร้านเอง”
“ผมเริ่มจากการวิเคราะห์ว่าลูกค้าที่มีสตางค์ ชอบนั่งนานๆ และกลับบ้านแล้วยังซื้อไปฝากลูกหลานอีกคือคนที่เกษียณแล้วเป็นส่วนใหญ่…ท่านเหล่านี้มีเงิน มีเวลา แต่แน่นอนกลัวของหวานเพราะอายุมาก”
“ผมก็ต้องประชาสัมพันธ์ว่า ของหวานของผมเป็นหวานธรรมดา ไม่หวานมากนัก รับประทานแต่พอดี ไม่ทำลายสุขภาพ”
“ในที่สุดเราก็ได้ท่านมาเป็นลูกค้า และในที่สุดท่านก็ช่วยประชาสัมพันธ์ บอกต่อๆว่าของเราดี…ลูกค้าอื่นๆก็มาแน่นอย่างที่เห็นอยู่นี้
แล้วกันเนื้อที่หมดซะแล้ว เรื่องที่ มงคล คงบัน เจ้าของร้านขนมหวานดังเมืองตรังคุยไว้ยังไม่จบเลย…จะไปต่อวันอาทิตย์หน้าก็มีเรื่องอื่นๆที่อยากเขียนอีก…ขอต่อในคอลัมน์ “เหะหะพาที” วันพรุ่งนี้ซะเลยก็แล้วกันครับ.
“ซูม”