M Pictures เปิดรอบพิเศษหนังเกย์เรท 20+ เรื่อง “THIRTY YEARS OF ADONIS – อะดอนีส แรงรักข้ามเวลา” ผลงานของ “หยุนเสียง (สกั๊ด)” ระหว่างวันที่ 5-11 เมษายน 2561 เฉพาะโรงภาพยนตร์เอสพลานาดซีนีเพล็กซ์ รัชดาภิเษก และเข้าฉายจริง 12 เมษายน 2561
“THIRTY YEARS OF ADONIS – อะดอนีส แรงรักข้ามเวลา” เป็นหนังดราม่า ที่เล่าเรื่องของ หยางเข่อ (เห้อเฟย) นักแสดงชายหนุ่มหน้าตาดีจากโรงงิ้วปักกิ่ง เขาเฝ้าตั้งคำถามในขณะที่กำลังเดินไปสู่ความตายว่า “หากทุกอย่างถูกโชคชะตาลิขิตไว้แล้ว แล้วเราจะพยายามอยู่เพื่ออะไร”
หยางเข่อ มีรูปลักษณ์คล้ายอโดนิส เทพบุตรกรีก และชะตากรรมก็เศร้าไม่ต่างจากตำนานกรีก ในปีที่เขาอายุสามสิบปีก็ต้องตกหลุมพรางโดยถูกรุมโทรมจากคนสามสิบคน ณ สถานที่ถ่ายทำหนังเกย์ หยางเข่อตกเป็นเหยื่อที่ระเบิดอารมณ์ทางเพศ 30 คน
ความกระหายนั้น ทิ้งร่องรอยความรุนแรงบนร่างกายเขา เขาไม่รู้ขอบเขตความสุขหรือความทารุณนั้นแล้ว ได้แต่ยอมรับความเจ็บปวด โชคชะตาลิขิตไว้แล้ว จุดจบของชีวิตต้องเสียเลือดและน้ำตา หยางเข่อมองย้อนกลับไป เห็นเพียงภาพงดงามในชั่วชีวิต เขาถูกบอกให้รู้ว่านายเป็นนักแสดงแล้วไม่แสดงมันให้ดีเพียงเพราะรู้ว่าสุดท้ายหนังมันก็ต้องจบเหรอ? น้ำตาไหลพราก ลาจากโลกนี้
หนังเรื่องนี้เป็นผลงานเรื่องที่เจ็ดของ Artwalker ผู้กำกับหยุนเสียง (สกั๊ด) เดินทางถ่ายทำทั้งหมดสี่ประเทศ ไต้หวัน ฮ่องกง มาเก๊าและไทย จากความเชื่อเรื่องวัฏสงสารตามหลักพุทธศาสนา อธิบายถึงแก่นหนัง เรื่องการเกิดการตาย ชะตากรรม การเสพสุข และตัณหา
หนังยังมีนางเอกสาว ซ่าวยินยิน และเหมียวเข่อซิ่ว มาแสดงนำเป็นตัวละครหลักในเรื่อง รวมถึงนายแบบหนังเกย์ “อิริคอีสต์” รวมถึงนายแบบไต้หวันสามสิบคน ที่แปลงกายเป็นภูตเปลือยในป่าดิบ ท็อป หนุ่มกล้ามใหญ่ในหนังเกย์ และเห้อเฟย ก็เปลื้องผ้าเปลือยให้เห็นทุกองศา เป็นปรากฏการณ์ที่แปลกตา
“หนังของผมจะไม่เคยเกี่ยวกับเรื่องเล่าหรือรายละเอียดประสบการณ์ ชาติกำเนิด รสนิยมทางเพศของคนๆหนึ่ง แต่ใช้ตัวละครเป็นสื่อกลางสะท้อนแก่นเรื่อง ทบทวนความหมายของความเป็นและความตาย ไม่ว่าชีวิตจะทุกข์จะยากจะสั้นเพียงใด ไม่ว่าจะเชื่อเรื่องชาติหน้าหรือไม่ เราก็ต้องใช้ชีวิตในชาตินี้ให้ดีที่สุด” หยุนเสียงบอก
เมื่อถามผู้กำกับว่า ทำไมถึงใช้ชื่อหนังว่า “THIRTY YEARS OF ADONIS” หยุนเสียงกล่าวว่า “อายุสามสิบสำหรับผู้ชายเป็นช่วงที่สำคัญที่สุดในชีวิต และเป็นช่วงจุดเปลี่ยนของชีวิต ผลงานเรื่องก่อน (Permanent Residence ผมจะรอจนกว่าคุณจะรัก) ก็ได้กล่าวไปเยอะแล้ว ผมรู้สึกว่า อายุก่อนสามสิบปีเป็นช่วงค้นหาและเรียนรู้ จนมาเป็นโลกทัศน์และค่านิยม จากนั้นถึงจะเป็นวัยที่มีทิศทางในการใช้ชีวิตอย่างชัดเจน ไม่มีอะไรจะเจ็บปวดใจไปมากกว่าช่วงวัยรุ่นที่หดหู่ และการจบชีวิตอย่างกะทันหันอีกแล้ว นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับอายุสามสิบปี เรื่องราวผู้ชายสามสิบคนกับอายุสามสิบ”