สวัสดีปีใหม่พุทธศักราช 2563 นะครับ ท่านผู้อ่านที่เคารพ ขออำนาจแห่งคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่ท่านผู้อ่านเคารพนับถือ จงดลบันดาลให้ทุกท่านประสบแต่ความสุขความเจริญ อยู่ดีกินดี มั่งมีศรีสุข โรคภัยไข้เจ็บทั้งหลายอย่าได้มาเยือน ตลอดปี 2563 และตลอดไปตลอดกาลนาน
ผมขออนุญาตเขียนถึง “ป๋าเปรม” ต่ออีกสักวันนะครับ เพราะเมื่ออ่านข่าวคราวที่บุคคลสำคัญต่างๆ พูดถึงท่านว่ามีผลงานที่เป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติในหลายๆเรื่อง ก็เกิดความคิดที่จะขยายความขึ้นมาเรื่องหนึ่ง เพื่อประโยชน์แก่นักบริหาร หรือผู้นำประเทศรุ่นหลังๆ ที่จะจดจำหรือนำวิธีการของท่านไปใช้บ้าง
หลังจาก “ป๋าเปรม” กล่าวคำว่า “ผมขอพอ” หรือหนังสือพิมพ์บางฉบับใช้คำว่า “ผมพอแล้ว” และไม่รับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีตามที่พรรคการเมืองต่างๆ เข้าไปเชิญให้ท่านดำรงตำแหน่งต่อไป เมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ.2531 แล้วนั้น
เมื่อวานนี้ผมเขียนทิ้งท้ายเอาไว้ว่าจะเขียนแสดงความยินดีแก่ผู้ชนะได้รับการโหวตให้ดำรงตำแหน่งประธานสภาผู้แทนราษฎรและแสดงความเสียใจกับผู้แพ้ในการประชุมนัดแรกในรอบ 5 ปี เพราะไม่อาจจะเขียนได้ทันในช่วงเวลาส่งต้นฉบับ
วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ 22 พฤศจิกายน 2561 หรือวันเพ็ญเดือน 12 วันแห่งการสืบสานวัฒนธรรมและประเพณีอันยิ่งใหญ่ของประชาชนชาวไทย ผ่านการ “ลอยกระทง” ตามสายน้ำและแหล่งน้ำต่างๆ ทั่วประเทศ
ผมตั้งใจจะเขียนถึง “ข่าว” และ “ภาพ” ที่ผู้อาวุโส วัย 90 ปี 2 ท่าน ยืนสัมผัสมือกันอย่างแนบแน่น บนหน้า 1 หนังสือพิมพ์ ตั้งแต่เห็นภาพและอ่านข่าวเมื่อปลายสัปดาห์ที่แล้ว แต่จังหวะไม่ให้ เพราะจะต้องเขียนถึงเรื่องเบาๆ หรือเรื่องท่องเที่ยวสนุกสนานตามคิวของคอลัมน์ที่วางไว้ในฉบับวันหยุดเสาร์ อาทิตย์เสียก่อน