วันนี้ (5 ธันวาคม 2566) เป็นวันหยุดที่สำคัญยิ่งวันหนึ่งของพวกเราชาวไทย เพราะเป็นวันคล้ายวันพระราชสมภพ ในหลวงรัชกาลที่ 9 ควบคู่ไปกับการเป็น “วันชาติ” และ “วันพ่อแห่งชาติ” ตามประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ.2559 เป็นต้นมา
ผมตัดข่าวเล็กๆ ข่าวหนึ่งที่หนังสือพิมพ์ไทยรัฐลงไว้ในหน้า 11 ของฉบับเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วใส่แฟ้มทันที เมื่ออ่านจบลง เพราะเชื่อว่าอีกไม่กี่วันข้างหน้าที่จะถึงนี้จะต้องกลายเป็นข่าวใหญ่ของประเทศไทยเราอย่างยากที่จะหลีกเลี่ยง
เมื่อวานนี้ผมเขียนบันทึกประจำวัน “14 พ.ค.2566” ที่ผมออกไปเลือกตั้งที่คูหาในสวนพฤกษชาติคลองจั่น ตอนเช้าแล้วพบว่า มี “ผู้อาวุโส” มาเข้าคิวลงคะแนนเสียงแน่นไปหมดในทุกๆ คูหา
ตั้งแต่ผมจำความได้และร้องเพลงชาติไทยได้ ผมก็รู้สึกนึกรัก ประเทศไทยและสถาบันหลัก 3 ประการของคนไทยอันได้แก่ “ชาติ-ศาสนา-พระมหากษัตริย์” ที่สะท้อนผ่านสีแดง สีขาวและสีน้ำเงินของธงชาติไทย…โดยไม่มีข้อเคลือบแคลงสงสัยใดๆ เลย
เพื่อนผมที่มีหลานสาวเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 1 โรงเรียนราษฎร์ที่มีชื่อเสียงในด้านการสอน 2 ภาษาแห่งหนึ่ง เล่าให้ผมฟังสรุปข้อใหญ่ใจความได้ว่า