Category Archives: เหะหะพาที

ไทย “เปิดประเทศ” วันนี้…มาถูกทางแต่ห้ามประมาท

วันนี้ 1 พฤศจิกายน 2564 เข้าสู่วันแรกของเดือนที่ 11 แห่งปี… อันมีความหมายว่าจากนี้ไปก็อีกแค่ 2 เดือนเท่านั้น ปี 2564 อันสุดแสนทรมานก็จะผ่านไป…ยังไงๆ ก็อดทนอดกลั้นกันอีกหน่อย

นิทรรศการ “คิดถึงสมเด็จย่า”+ 70 ปี “วันธรรมศาสตร์สามัคคี”

วันเสาร์ที่ 30 ตุลาคม 2564 เหลืออีกแค่ 2 วัน ก็จะขึ้นสู่เดือนที่ 11 ของปี หรือเดือนพฤศจิกายน และก็อย่างที่เราทราบพอ 1 พ.ย. เป๊ะ

ในที่สุดก็ทะลุ “13,000 สาขา” ร้าน “เซเว่น” กับชายชื่อ “ก่อศักดิ์”

ผมได้รับหนังสือพ็อกเกตบุ๊กเล่มหนึ่งตั้งชื่อเรื่องไว้บนแผ่นปกว่า “กว่าจะถึง 13,000 สาขา…บันทึกวันเวลากว่า 30 ปีที่ยืนหยัดเคียงข้างสังคมไทย”

จะต้องใช้ “จีดีพี” อย่างมีสติ ทุกครั้งที่ “รัฐบาล” กู้เงิน

เมื่อวานนี้ผมเขียนถึงคำอภิปรายของอดีตปลัดกระทรวงการคลัง คุณสมชัย สัจจพงษ์ ที่ให้คำแนะนำแก่นักการคลังรุ่นน้องมิให้ลืม แก่นแท้ของความเป็นนักการคลังที่จะต้องใช้จ่ายเงินด้วยความระมัด ระวังและเกิดประโยชน์สูงสุด

อดีตปลัดคลัง “สอนน้อง” “แจกเงิน” ไม่ใช่สูตรสำเร็จ

เมื่อสัก 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา มีการจัดเสวนาเนื่องในโอกาสครบรอบ 60 ปี ของการสถาปนาสำนักงานเศรษฐกิจการคลัง หรือ สศค. หน่วยงานสำคัญอีกหน่วยหนึ่งของกระทรวงการคลัง ในหัวข้อเกี่ยวกับนโยบายและการบริหารการคลังหลังโควิด-19

ลุ้นรอ “1 พ.ย.” เปิดประเทศ ไม่หวังสูงได้แค่ไหนก็แค่นั้น

จากวันนี้ไปก็ประมาณสัปดาห์เดียวเท่านั้น…จะถึงวัน “เปิดประเทศ” ต้อนรับนักท่องเที่ยวจาก 45 ประเทศ+1 เขตปกครอง ที่ฉีดวัคซีนครบโดส และผ่านข้อกำหนดตามกติกาเมื่อมาถึงประเทศไทย…ให้ออกเที่ยวได้เลยโดยไม่ต้องกักตัว

ชื่นชม “สินจัย+ธีรนัยน์” ใน “บ้านเกิดเมืองนอน” ชุด 4

เมื่อสัก 2 สัปดาห์ก่อนโน้น ผมเขียนถึงเพลงปลุกใจ “บ้านเกิดเมืองนอน” ของ “ครูแก้ว” และ “ครูเอื้อ” แห่งวง “สุนทราภรณ์” ในอดีตที่มีข่าวว่าบรรดาโปรดิวเซอร์รุ่นใหม่นำมาเรียบเรียงเสียงประสานในจังหวะทันสมัยมีทั้งร็อกและแจ๊สให้แฟนๆเลือกรับชมรับฟัง

เริ่มแล้ว “มหกรรมหนังสือฯ” จัดคู่ขนาน “โลกจริง+โลกทิพย์”

วันเสาร์ที่ 23 ตุลาคม 2564 วัน “ปิยมหาราช” น้อมรำลึกพระมหากรุณาธิคุณ ในหลวงรัชกาลที่ 5 ผู้ทรงนำพาประเทศชาติผ่านพ้นจากการไล่ล่าของจักรวรรดินิยมในอดีต อันเป็นผลให้สยามประเทศไม่ต้องตกเป็นเมืองขึ้นของชาติตะวันตก

ลงจาก “ดอย” ไป “ปิดทอง” งานสุดท้าย “คุณชายดิศ”

โครงการพัฒนาดอยตุง (พื้นที่ทรงงาน) อันเนื่องมาจากพระราชดำริจังหวัดเชียงรายนั้น เกิดขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อราวๆ ต้นปี 2531 ภายหลังจากสมเด็จย่าได้มีพระราชกระแสรับสั่งกับคุณชายดิศนัดดา ราชเลขานุการในพระองค์ฯ ว่า “ฉันจะปลูกป่าบนดอยตุง” และจะประทับอยู่ที่นี่ไม่ไปประทับที่สวิตเซอร์แลนด์อีกแล้ว

แด่…“ม.ร.ว.ดิศนัดดา ดิศกุล” ชีวิตนี้มีแต่ “งาน” เพื่อแผ่นดิน

ก็ไม่รู้ดวงชะตาของบ้านเมืองในช่วงนี้เป็นอย่างไรหนอ? มีแต่ข่าวคราวที่ทำให้โศกเศร้าเสียใจจากการสูญเสียบุคคลที่ล้วนมีคุณประโยชน์แก่ประเทศชาติในด้านต่างๆ วันแล้ววันเล่า