ข้อเขียนชิ้นนี้เป็นข้อเขียนส่งท้ายสำหรับปี 2564 สำหรับผมแล้วครับ เพราะพรุ่งนี้ 31 ธันวาคม “วันส่งท้ายปีเก่า” และมะรืนนี้ก็จะเป็นวันขึ้นปีใหม่ 2565 หนังสือพิมพ์ไทยรัฐจะเป็น “ฉบับพิเศษ” ไม่มีคอลัมน์ “เหะหะพาที” รวมทั้งสิ้น 2 วัน

กำลังนั่งนึกว่าจะเขียนอะไรดีหนอ ที่อ่านแล้วทำให้มีความสุขความสดชื่นขึ้นมาบ้าง หลังจากที่ห่อเหี่ยวกันมาตลอดทั้งปี

พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นพาดหัวยักษ์ของหน้าข่าวกีฬา “ไทยรัฐ” ซึ่งมีใจความว่า “ช้างศึกสมหวังผงาดชิงบอลซูซูกิคัพ”

ต่ำลงมาหน่อยและตัวอักษรเล็กหน่อย พาดหัวรองด้วยข้อความว่า “เสมอญวน 0-0, สกอร์รวม 2-0, ดวลอิเหนา, 29 ธ.ค. 19.30 น.”

ผมดีดมือเปาะทันทีได้เรื่องเขียนแล้วละเพราะนี่คือหัวข่าวที่ผมเชื่อว่าคนไทยทั้งประเทศอ่านแล้ว “มีความสุข” มากที่สุดข่าวหนึ่งในรอบปี

เพราะอ่านแล้วทำให้ทราบว่าทีมฟุตบอลไทยของเราสามารถเอาชนะคู่แข่งขันในรอบรองชนะเลิศ ลอยลำเข้าไปชิงชนะเลิศฟุตบอลระดับ “อาเซียน” ได้สำเร็จแล้ว

ที่สำคัญคู่แข่งขันที่เราเอาชนะได้ในรอบนี้ก็คือ “เวียดนาม” ซึ่งไม่ใช่เพียงแต่เป็นคู่แข่งขันด้านฟุตบอลเท่านั้น

ล่าสุดยังเป็นคู่แข่งด้านเศรษฐกิจอีกด้วย…แข่งกันด้วยสินค้าหลายๆ อย่าง หลายๆ ประเภท ทั้งด้านอุตสาหกรรม และเกษตรกรรมรวมทั้ง “อัตราความเจริญเติบโต” โดยรวม

หลังจากที่เคยเป็นคู่แข่งด้านการเมืองกันมายาวนานในประวัติศาสตร์ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายต่อกันสลับกันมาตลอด…เพิ่งจะมารักกันพอสมควรในช่วงหลังๆ นี้

เอาชนะทีมฟุตบอลประเทศอื่นได้ แม้คนไทยจะดีใจ แต่ก็คงไม่มากเท่ากับสามารถเอาชนะเวียดนามได้…ว่างั้นเถอะ

จากนั้นก็จะไปสู่ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดของการเตะฟุตบอลเพื่อความเป็น “ราชา” แห่ง “อาเซียน” ครั้งนี้ ได้แก่การแข่งขัน “ชิงชนะเลิศ” กับนักเตะอิเหนา อินโดนีเซีย

นัดแรกผ่านไปแล้วเมื่อวาน (พุธที่ 29 ธันวาคม) ท่านที่อ่าน ไทยรัฐ กรอบเช้าประจำวันน่าจะทราบผลแล้วว่าใครชนะ? และชนะมากน้อยแค่ไหน?

ผมหวังว่าทีมช้างศึกเราน่าจะชนะตุนคะแนนไว้ก่อน และหากจะแพ้ก็อย่าให้เยอะนักเพื่อหาโอกาสแก้มือในการแข่งขันครั้งที่ 2 วันที่ 1 มกราคม 2565 เวลา 19.30 น. ณ สนามกีฬาแห่งชาติสิงคโปร์ สมรภูมิเดิม

แม้เราจะประมาทอินโดนีเซียไม่ได้เลย และก็ไม่ควรประมาทเขาด้วย…แต่ผมที่นั่งดูเกมมาตลอดค่อนข้างเชื่อว่าทีมไทยเราน่าจะชนะ ทีมอิเหนาคว้าแชมป์มาครองได้สำเร็จ

อย่าลืมส่งใจไปช่วยเชียร์น้องๆ ทุกคนล่วงหน้าข้ามปีกันด้วยล่ะ

ทั้งหลายทั้งปวงที่ทำให้เราบังเกิดความสุขกันได้อย่างเต็มที่ ณ จุดนี้ ผมขอยกให้เป็นผลงานของ “มาดามแป้ง” คุณ นวลพรรณ ลํ่าซํา ในฐานะผู้จัดการทีม

ผมมีโอกาสดูคลิปที่เธอยืนตระหง่านกล่าวปราศรัย “ปลุกใจ” นักเตะไทยก่อนลงสนามพบทีมเวียดนามแล้วยกนิ้วโป้ง 2 นิ้ว จากทั้ง 2 มือให้เธอเลยครับ

เธอกล่าวตอนหนึ่งว่า “วิกฤติฟุตบอล ที่เราเผชิญอยู่จะหายไปทันทีถ้าเราชนะวันนี้ และชนะไปเรื่อยๆ จนถึงคว้าแชมป์มาครองได้สำเร็จ”

ผมเห็นด้วยว่าแชมป์ซูซูกิคัพจะแก้วิกฤติฟุตบอลได้ในทันที…หรือแม้แต่ชัยชนะ เวียดนาม ในรอบรองชนะเลิศเนี่ย ผมก็เห็นว่าแก้ไปได้กว่าครึ่งแล้วด้วยซํ้า

ไม่เพียงแต่วิกฤติฟุตบอลเท่านั้น…ผมว่าวิกฤติอื่นๆ ก็จะพลอยบรรเทาเบาบางลงไปด้วยเป็นอันมากถ้าเราได้แชมป์ฟุตบอลอาเซียนครั้งนี้

ขอยกให้มาดามแป้งเป็น “ผู้หญิงแห่งปี” ของปี 2564 นะครับ และหากช้างศึกพิชิตอินโดนีเซียสำเร็จในวันที่ 1 มกราคม 2565 ก็ขอเลื่อนชั้นให้เป็น “บุคคลแห่งปี” ได้คะแนนเหนือทั้งผู้หญิงและผู้ชายทุกๆ คนในประเทศล่วงหน้าเอาไว้เลย

ลาก่อน 2564 และสวัสดี 2565 อย่าลืมส่งใจไปเชียร์นักเตะไทย และรอรับของขวัญชิ้นใหญ่จากมาดามแป้งกันนะครับ.

“ซูม”