ประสบการณ์ครั้งหนึ่งกับการได้ดู “The Lion king” musical ในอุณหภูมิติดลบ

เรื่องราวความทรงจำนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณปี 2004 ช่วงที่ผมได้มีโอกาสใช้ชีวิตอยู่ที่นิวยอร์ก ถ้าให้บอกว่าไปนิวยอร์กจะต้องทำอะไร ก็ต้องบอกว่า ถ้ามีโอกาสควรดูละครบรอดเวย์ซักครั้งในชีวิต

สำหรับผมทุกครั้งที่มีเพื่อนเดินทางมาเยี่ยมนั้น มันก็จะเป็นโอกาสพิเศษที่ผมจะได้พาเพื่อนไปดู ละครเวทีซักเรื่องเพื่อไปบอกคนอื่นต่อๆ กันได้ว่า มึงได้ดูละครเวทีเมดอินนิวยอร์กละนะ และวันนึง “เจิน” เพื่อนผมก็ได้เดินทางมาจากซานฟราน…แน่นอน…ผมไม่พลาดที่จะหาละครเวทีซักเรื่องให้เจินดู

เราเถียงกันอยู่นานว่าจะดูละครเรื่องอะไรดี จนสุดท้ายเราตัดสินใจว่าจะไปดู “The Lion king” musical กันครับ แต่เนื่องจากสมัยโน้นการจองตั๋วละครนั้นมันไม่ได้ง่ายๆ เหมือนปัจจุบัน และเราก็ไม่ได้วางแผนที่จะไปดูกันตั้งแต่เเรก ดังนั้นรอบการแสดงที่ว่างตรงกับเรานั้นถ้าจองล่วงหน้ามันจะเต็มทุกรอบครับ แต่มันก็ไม่ใช่อุปสรรค ถ้าเราคิดที่จะเสี่ยง

ซึ่งจากประสบการณ์ที่อยู่มานานดูละครมาหลายเรื่อง บอกเลยว่าทุกโรงละครที่ตั๋วจองล่วงหน้าเต็มมันจะมีคนดูที่มาไม่ได้เสมอ ถ้าคุณเข้าใจคำว่า waiting list คุณจะได้ดูครับ แต่การที่จะได้ตั๋วพิเศษอันนี้มา…มันไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะว่าคุณจะต้อง “รอ” เพื่อที่จะได้มัน ตามคอนเซ็ป waiting list ครับ

วันนั้นจำได้เป็นช่วงเดือนพฤศจิกายน อากาศกำลังหนาวได้ที่ ถึงขั้นที่เรียกได้ว่า “โคตรหนาว” เราสองคนเดินทางไปที่ถนน 42 หัวมุมตัดกับถนนบรอดเวย์ ไปที่หน้าโรงละคร Lion king ตั้งแต่สี่โมง เพื่อที่จะรอซื้อตั๋ว waiting list ในรอบสองทุ่ม ซึ่งแน่นอนมันไม่ใช่ผมคนเดียวที่รู้แผนการล่าตั๋วพิเศษใบนี้ ขนาดเรามาเร็วตั้งแต่ตอนสามโมง แถวคนต่อคิวนั้นก็ยาวไปถึงหัวมุมถนนโน่นทีเดียวครับ ประมาณได้คร่าวๆ ว่ามีคนต่อแถวด้านหน้าเราเกือบสิบคน ทุกคนต่างก็รอให้ห้องขายตั๋วเปิดในเวลาประมาณหนึ่งทุ่ม ซึ่งตอนนั้นเห็นคนต่อคิวแล้วเราก็เกือบถอดใจ แต่เพราะของมันดีจริงเราสองคนจึงอดทนและยืนรอกว่า 5 ชั่วโมง โดยที่ไม่รู้เลยว่าเราจะได้ดูหรือเปล่า

ผ่านไปสองชั่วโมงการรอยังไม่สิ้นสุด และเราก็ไม่สนละครับว่าราคาตั๋วจะเท่าไหร่ เพราะเตรียมเงินมาเรียบร้อย แต่ความหนาวนี่สิครับ มันสุดทนจริงๆ เป็นการยืนรอคิวที่ยาวนานและไม่รู้จุดหมาย ผมมันก็ปวดฉี่เก่งด้วย ยิ่งอากาศหนาวๆ ด้วยแล้ว ทำให้ต้องสลับกันเดินไปเข้าห้องน้ำหลายรอบมาก ถ้าจะให้เล่าวิธีหาที่ฉี่มันคงจะยาวผมก็จะข้ามๆ ไป

ตัดไปที่เข้าห้องน้ำเสร็จแล้ว เดินกลับมาห้องขายตั๋วก็ยังไม่เปิด และแล้วห้าชั่วโมงแห่งการรอคอยก็สิ้นสุด ถึงเวลาที่เราจะได้ลุ้นกันละครับว่าเราจะได้ตั๋วหรือไม่ เห็นกลุ่มคนข้างหน้าสามสี่คนที่มาด้วยกันเดินคอตกเพราะไม่มีตั๋ว เราสองคนก็เริ่มถอดใจ แต่เมื่อถึงคิวของเราก็ขอเสี่ยงละกัน รอนานไม่ได้ก็ช่างมัน แต่โชคดีครับ คนขายตั๋วบอกว่ามีตั๋วที่จองแล้วไม่มาอยู่ 2 ใบ ในราคา 140 เหรียญ ซึ่งถือว่าพอรับได้ และที่นั่งดีมาก ทำให้ผมกับเจินได้ดู “The Lion king” musical ได้ตามแผนที่วางไว้ ถึงจะรอท่ามกลางลมหนาวที่ยาวนาน แต่พอได้ดูแล้วละครเรื่องนี้มันสุดยอดสมคำร่ำลือจริงๆ ครับ

และตอนนี้ประมาณ 15 ปีผ่านไป ผมได้มีโอกาสได้ดู “The Lion king” musical อีกครั้งที่รัชดาลัย ความทรงจำในวันที่ยืนต่อแถวกันอย่างหนาวเหน็บมันก็แว๊บเข้ามาครับ มันทำให้ผมคิดได้ว่า หนึ่งในละครที่คนอยากดูที่สุดในโลกมาแสดงที่ไทย มันคือสิ่งที่พิเศษจริงๆ แต่การดูครั้งนี้มันพิเศษกว่าวันนั้น ตรงที่ผมได้ไปดูกับพ่อและแม่ครับ เห็นพ่อและแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆ มีความสุขกับทุกฉากของละคร เป็นอีกหนึ่งภาพประทับใจที่ลืมไม่ลงอีกครั้งครับ

“The Lion king” musical ดูกี่ครั้งก็มีความสุข ดูอีกครั้งความความทรงจำของลมหนาวในวันนั้นมันกลับมาให้ผมยิ้มได้จริงๆ

SAME SAME BUT DIFFERENT

หมายเหตุ
“The Lion king” musical จะเปิดการแสดงต่อเนื่องตั้งแต่ วันที่ 14 กันยายน จนถึงวันที่ 27 ตุลาคมนี้ ที่รัชดาลัยเธียร์เตอร์ สามารถติดตามรายละเอียดของรอบการแสดงและซื้อบัตรเข้าชมได้ที่ไทยทิคเก็ตเมเจอร์ทุกสาขา หรือ www.thaiticketmajor.com หรือโทร 0-2262-3838